«Έχω αντιμετωπίσει τον Μάτζικ Τζόνσον, τον Αζάια Τόμας και τον Λάρι Μπερντ αλλά ο Καλάθης είναι ο καλύτερος πασέρ που έχω δει στη ζωή μου».Τάδε έφη, Ρικ Πιτίνο.
Όταν ένας θρύλος λέει κάτι τέτοιο, μπορούμε με ευκολία να πούμε ότι οποιαδήποτε εισαγωγή και οποιοδήποτε intro ενδέχεται να αποκτήσουν ρόλο φτωχού συγγενή. Και δεν είναι άδικο αυτό, ούτε άτοπο, για έναν παίκτη όπως ο Νικ Καλάθης.
Ναι, για να ξεκινήσουμε από τα βασικά: Ο Νικ Καλάθης είναι ένας μεγάλος παίκτης, ένα σπουδαίο γκαρντ, ένα μυαλό που κυριαρχεί σε μια εποχή με πλούσιο ταλέντο στην Ευρώπη.
Και είναι μεγάλος, επειδή κάνει ακριβώς ότι... χαρακτηρίζει πολλούς από το σινάφι του. Διχάζει. Πολλοί τον λατρεύουν, άλλοι τόσοι λατρεύουν να τον μισούν.
Οι πρώτοι έχουν από χθες ένα νέο ισχυρό όπλο - επιχείρημα στην φαρέτρα τους. Ο ηγέτης του Παναθηναϊκού, ο συνεχιστής της "πράσινης" κληρονομιάς, έφτασε τους 2000 πόντους στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπου, πρέπει να σημειωθεί αυτό, έχει... κάνει πάρτι με ομαδικά και ατομικά βραβεία.
Το ταξίδι του δεν ήταν εύκολο. Αντίθετα, ήταν γεμάτο ρίσκα και ξεκίνησε πριν περίπου 30 χρόνια από τις ΗΠΑ. Στις 7 Φεβρουαρίου του 1989 ήρθε στον κόσμο ο δεύτερος γιος του Γιάννη, ο οποίος έδειξε από μικρός την... τάση του να ακουμπά και να ασχολείται με την πορτοκαλί θεά.
«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον»: Ο Νικ ήταν καταδικασμένος να παίξει μπάσκετ και στο Lake Hoewel High School έκανε... θόρυβο, κερδίζοντας μεταξύ άλλων τον τίτλο του Florida Mr. Basketball (2006,2007), ένα επίτευγμα που βρίσκεται και στο βιογραφικό παικτών όπως ο Βινς Κάρτερ και ο Αμάρε Στουνταμάιρ.
Στη συνέχεια, ο Καλάθης εντάχθηκε στο NCAA και στους Florida Gators του Μπίλι Ντόνοβαν, ο οποίος έμαθε πολλά στον Νικ και τον βοήθησε για το επόμενο βήμα.
Και όπου «επόμενο βήμα», όχι, αυτό δεν ήταν το ΝΒΑ: Μετά από δύο εξαιρετικά χρόνια στο Κολέγιο (17,2 πόντοι, 6,4 ασίστ, 5,4 ριμπάουντ ανά ματς), ο Καλάθης επιστρέφει στις ρίζες του και μπαίνει στα βαθιά και σε αχαρτογράφητα νερά: Η... μαμά πατρίδα και ο Ζέλικο τον καλούσαν...
Η πρώτη... γνωριμία και το μπαμ
Το νο.45 στο Draft δεν ήταν τίποτα μπροστά στην πρόταση των πρωταθλητών Ευρώπης. Ο Καλάθης ήρθε από τις ΗΠΑ και αμέσως μπήκε σε ένα κλαμπ με τεράστιες απαιτήσεις, κάτι που ήταν προφανές ότι θα δημιουργούσε και την ανάγκη για μία περίοδο χάριτος, ένα μικρό διάστημα προπόνησης για την προσαρμογή στα νέα δεδομένα και στις συνθήκες της Ευρώπης.
Ο 20χρονος Νικ δεν... μάσησε. Μπορεί την πρώτη χρονιά να έπαιξε ελάχιστα και να ξεκίνησε ως ο 13ος παίκτης στα πλάνα του Ζοτς («Όταν ήρθα στην Ελλάδα ήμουν ακόμα 20 χρονών και πίστευα ότι θα ερχόμουν και θα έπαιζα αμέσως. Είχα την αμερικανική νοοτροπία. Την πρώτη χρονιά δεν έπαιξα σχεδόν καθόλου. Όμως έμαθα πολλά απ' όλους! Ήμουν ο 13ος παίκτης της προπόνησης»), ωστόσο το «μπαμ» έγινε λίγους μήνες μετά και στην περιβόητη σειρά με την Μπαρτσελόνα.
Η τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης, μία ομάδα... κομπιούτερ υπό την καθοδήγηση του Τσάβι Πασκουάλ, είχε το πλεονέκτημα και όλοι περίμεναν πως θα ξεπεράσει το εμπόδιο του Παναθηναϊκού. Μέχρι που μίλησε ο Ζοτς και το περιβόητο «τρικ» που... απογείωσε και τον Καλάθη!
«Μέχρι τότε δεν είχα σταθερό ρόλο μέσα στην ομάδα. Όμως ήρθε ο προπονητής και μου είπε ''ξεκινάς πάνω στον Ναβάρο''. Έπαιξα καλά. Με εξέπληξε που εισήλθα στο αρχικό σχήμα, αλλά στο μυαλό μου ήμουν έτοιμος».
Ο Νικ μπαίνει στην πεντάδα με αποκλειστικό σκοπό την εξουδετέρωση και την πίεση μέχρι... θανάτου στον ηγέτη της Μπαρτσελόνα. Η «Box and 1» άμυνα του «Τριφυλλιού» έχει αποτέλεσμα, ο Καλάθης διαλύει τον Ναβάρο και εξελίσσεται στον «Χ-Factor» της πρόκρισης επί των Καταλανών και, τελικά, του 6ου ευρωπαϊκού τίτλου στην ιστορία του συλλόγου.
Λίγες ημέρες μετά, ο Καλάθης κάνει ένα τεράστιο ματς στο Game 5 των τελικών με τον Ολυμπιακό του Βασίλη Σπανούλη και δίνει... κατάθεση για όσα θα βλέπαμε τα επόμενα χρόνια με μία εμφάνιση που τώρα χαρακτηρίζεται ως... κλασική για τον Νικ: 16 πόντοι, 11 ασίστ, 41:43" λεπτά στο παρκέ, νίκη, πρωτάθλημα.
Η περιπέτεια της Ρωσίας και το μεγάλο όνειρο
Λίγους μήνες μετά, ο Νικ αφήνει τον Παναθηναϊκό και κάνει μία κίνηση... έκπληξη
«Εκείνο το καλοκαίρι είχαν φύγει πολλοί παίκτες. Είχα επαφή με τον Παναθηναϊκό, αλλά όχι και συμφωνία. Και αυτό διότι δεν ήξεραν τι θα έκαναν στο μέλλον και όσον αφορά το μπάτζετ της ομάδας. Περίμενα, αλλά ήρθε ο ατζέντης μου και μου είπε για το ενδιαφέρον της Λοκομοτίβ».
Ο Καλάθης άφηνει την Αθήνα για το παγωμένο Κράσνονταρ (που δεν ήξερε καν που είναι) και για ένα υψηλό συμβόλαιο σε μία ομάδα που έψαχνε τον ηγέτη της. Και εκεί, ο Νικ εντυπωσιάζει, δείχνοντας πως μπορεί να αντεπεξέλθει και σε αυτόν τον ρόλο, αφού βγήκε MVP στον δρόμο για την κατάκτηση του Eurocp (12,9π., 5,9ριμπ., 6,6ας, 1,4κλ).
Την ώρα που πολλά κλαμπ της Γηραιάς Ηπείρου έχουν κυκλώσει την περίπτωσή του, ο Νικ αποφασίζει να κυνηγήσει το μεγάλο του όνειρο: Στις 20 Αυγούστου του 2013, ο Καλάθης εντάσσεται στους Μέμφις Γκρίζλις.
Το δοκίμασε, του άρεσε σε πρώτη φάση, πήρε λεπτά συμμετοχής κυρίως ως μπακ-απ του Μάικ Κόνλει, αλλά η... κηλίδα της τιμωρίας του για 20 αγωνιστικές λόγω ντόπινγκ (και της ουσίας «Tamoxifen» «χαλάει» όλα όσα ένιωθε και έζησε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
«Δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ για αυτό. Τότε πήρα ένα φάρμακο που μου είπε ένας φίλος για να σταματήσουν να πέφτουν τα μαλλιά μου αλλά ήταν φάρμακο για την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού. Δεν το είχα ακούσει ποτέ και μου είπε το ΝΒΑ ότι είχα βγει θετικός σε έλεγχο. Ήμουν αθώος! Παίζω μπάσκετ σε όλη μου τη ζωή ποτέ δεν έχω κλέψει. Δείτε το κορμί μου και θα καταλάβετε! Όταν μου το είπαν κόντεψα να πάθω έμφραγμα. Πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου και του είπα ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση. Ήταν μία βλακεία να πάρω ένα χάπι από κάποιον. Έχασα τα playoffs και έπαιζα εξαιρετικά τότε. Ήταν ήταν μια από τις χειρότερες στιγμές μου. Δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο», ανέφερε χρόνια μετά ο Νικ, ο οποίος τότε, στην πιο δύσκολη καμπή της καριέρας του, είδε κλήση από το σπίτι του!
H επιστροφή και η ελίτ
Στις 15 Ιουλίου του 2015, ο Καλάθης επιστρέφει στον Παναθηναϊκό. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε κάνει όλες τις... απαραίτητες ενέργειες και ο διεθνής γκαρντ γύρισε στο σπίτι του για να κάνει αυτό που βλέπουμε σήμερα: Να ηγηθεί και να αναλάβει το γενικό... κουμάντο μετά την αποχώρηση του Δημήτρη Διαμαντίδη από τα παρκέ.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως ο Νικ ανταποκρίνεται εξαιρετικά σε αυτόν τον ρόλο. Ο Καλάθης δεν έχει οδηγήσει ακόμα τον Παναθηναϊκό σε ένα Final Four, αλλά οι τίτλοι έρχονται ... χωρίς σταματημό εντός συνόρων, ενώ και σε ατομικό επίπεδο «διαλύει» με ευκολία τον ανταγωνισμό.
Μάλιστα, ο Νικ θα μπορούσε να έχει σίγουρα και ένα βραβείο MVP στην Euroleague, αν τα τελευταία χρόνια δεν υπήρχε το κλασικό και μεγάλο εμπόδιο στα προημιτελικά για τον Παναθηναϊκό. Η Ρεάλ και η Φενέρ είχαν τις κατάλληλες απαντήσεις για τον Καλάθη και το «Τριφύλλι», των οποίων η σχέση παρέμεινε σταθερά δυνατή, με αποκορύφωμα την υπογραφή νέου και... τεράστιου συμβολαίου του καλοκαίρι του 2018.
Το all in του Δημήτρη Γιαννακόπουλο για τον 30χρονο γκαρντ είχε λογική: Μπορεί να έχει άσχημα βράδια και ακόμα να ακούει έντονη κριτική για συγκεκριμένα στοιχεία του παιχνιδιού του (όπως το σουτ), ωστόσο η αλήθεια δεν μπορεί να... κρυφτεί και σίγουρα αποτελεί ένα καλό «θεμέλιο» για τα χρήματα και την αποδοχή που αξίζει να παίρνει ο διεθνής γκαρντ.
Ο Καλάθης είναι ένας σπουδαίους παίκτης και το χθεσινό (13/10) επίτευγμα των 2.000 πόντων στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι μονάχα ένα από αυτά που έχει πετύχει τα τελευταία χρόνια εντός και εκτός συνόρων.
Στο παρκέ, o Νικ είναι ο ηγέτης, ο εγκέφαλος, το μυαλό, αυτός που θα πάρει τις κρίσιμες αποφάσεις. Όμως, για τον ιστορικό Παναθηναϊκό, την πιο βαριά φανέλα της Ευρώπης, ίσως είναι και κάτι παραπάνω.
Είναι ο φύλακας της «πράσινης» κληρονομιάς, που ξεκίνησε από τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο σε διοικητικό επίπεδο και έφτασε στο γήπεδο με μερικούς από τους καλύτερους παίκτες που έχουν αγωνιστεί ποτέ στην Ευρώπη.
Και ο Καλάθης, είναι φυσικά εκεί. Όπως φυσικά είναι... ταγμένος και στον αγαπημένο του Παναθηναϊκό.
«Ξεκίνησα εδώ την καριέρα μου και εδώ θα ήθελα να την τελειώσω. Είμαι ευλογημένος που είμαι μέλος αυτής της ομάδας, της ιστορίας της και των οπαδών της. Ο Παναθηναϊκός σαν την οικογένειά μου...»