MENU

Την Παρασκευή (16/8), μετά την εύκολη νίκη επί των Ιταλών, γράψαμε ότι δεν θα γίνουμε σοφότεροι για το «ποιόν» της Εθνικής ούτε μετά το ματς με τους Τούρκους. Γράψαμε επίσης ότι όλα τα λεφτά είναι το φιλικό της Κυριακής με τους Σέρβους. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα, αν και το τεστ με την ομάδα του Ουφούκ Σαρίτσα βοήθησε αρκετά. Οι Τούρκοι σε ορισμένα σημεία έβαλαν δύσκολα στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και σε σκέψεις τον Θανάση Σκουρτόπουλο. Ειδικά όταν έπαιζαν ζον πρες πονοκεφάλιασαν τους διεθνείς μας και τον ομοσπονδιακό προπονητή και τους ευχαριστούμε, γιατί τέτοια πράγματα θέλουμε αυτή την εποχή. Το ζητούμενο δεν είναι πολύ εύκολες νίκες, αλλά σκληρές κόντρες, που θα μας ωφελήσουν και θα μας κάνουν καλύτερους.

Αλλά είδατε; Οι Τούρκοι μας δυσκόλεψαν, η Εθνική μας δεν έκανε το παιχνίδι της, ο Σκουρτόπουλος δεν χρησιμοποίησε πάρα πολύ τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, άφησε στα πιτς τον Γιάννη Μπουρούση και όμως κερδίσαμε σχετικά εύκολα. Τόσο εύκολα, όσο περίπου δείχνει το 84-70.

Και μιλάμε για μία Τουρκία, που έχει και Γουίλμπεκιν και Κορκμάζ και Ιλιάσοβα και Οσμάν. Τρεις παίκτες, δηλαδή, από το ΝΒΑ και έναν πολύ καλό γκαρντ από το υψηλό επίπεδο της Ευρωλίγκας. Γενικά, δηλαδή, παίζαμε με μία ομάδα, που το δούλεψε το παιχνίδι και έχει πολύ καλή ποιότητα. Αν είχε και ένα ικανοποιητικό «5άρι», τότε ο Σαρίτσα θα ήταν απόλυτα ευτυχισμένος. Ποιον να είχε; Τον Ενές Καντέρ. Αλλά εκεί μπαίνουν άλλα πράγματα, που δεν έχουν σχέση με τον αθλητισμό. Και δεν θέλουμε να επεκταθούμε περισσότερο.

Το δικό μας «5άρι», πάντως, κόντρα στους Τούρκους ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικός. Ο Γιώργος Παπαγιάννης εμφανίστηκε στο δεύτερο τεστ του τουρνουά Ακρόπολις πάνω, κάτω έτσι, όπως θέλουμε να τον βλέπουμε. Κυρίως ορμητικό και αποφασιστικό στην άμυνα. Στην επίθεση δεν είχε και δεν έχει πρόβλημα. Στην άμυνα, όμως, θέλει ακόμη δουλειά, όχι στο παιχνίδι στον αέρα, αλλά στο κομμάτι των αλλαγών και γενικότερα του διαβάσματος των φάσεων. Είναι 22 ετών, όμως, έχει όλο τον χρόνο μπροστά του και άλλωστε οι ψηλοί παίκτες ξέρουμε ότι αργούν να φτάσουν εκεί, που πρέπει. Αν και αυτό ισχύει γενικότερα για τους Ελληνες παίκτες. Είτε είναι κοντοί, είτε ψηλοί. Μην δώσετε αντί-παράδειγμα τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, γιατί αυτός είναι από άλλον πλανήτη. Είναι φαινόμενο. Και τα φαινόμενα είναι μία κατηγορία μόνα τους.

Μιας και λέμε Αντετοκούνμπο, ο Θανάσης –μαζί με τον Παπαγιάννη- ήταν ένα ακόμη κέρδος από το φιλικό με τους Τούρκους. Τις άμυνες του και το πάθος του τα ξέρουμε. Εκεί, που έκανε έστω μικρή διαφορά ήταν στο επιθετικό κομμάτι, βάζοντας και κάποια προσωπικά καλάθια.

Περισσότερα συμπεράσματα μετά το παιχνίδι με τους Σέρβους του ΝΒΑ. Τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για μας αν είχαμε και τον Κώστα Σλούκα. Από το…πουθενά, όμως, ο γκαρντ της Φενέρ τραυματίστηκε και μας χάλασε την γεύση. Μας έβαλε σε αγωνία, αν και λογικά θα παίξει στην Κίνα. Θέλουμε, όμως, όλους τους παίκτες μας υγιείς και τους θέλαμε και θέλουμε καθόλη την διάρκεια της προετοιμασίας. Άλλο δουλεύουμε όλοι μαζί και άλλο έχουμε τραυματίες. Και ειδικά ο Σλούκας είναι βασικό γρανάζι αυτής της Εθνικής. Ταλαντούχος ο Κόνιαρης, φιλότιμος ο Αθηναίου, αλλά δεν υπάρχει σύγκριση με τον Σλούκα και αυτό είναι κάτι, που το ξέρει και ένας, που δεν ασχολείται και τόσο με το άθλημα. Ας ευχηθούμε να μην υπάρξει κάποιο απρόοπτο, να είναι, δηλαδή, κανονικά ο 29χρονος γκαρντ στα γήπεδα της Κίνας και παράλληλα να μην έχουμε άλλον τραυματισμό. Το θέμα πάντα είναι όλος ο κόσμος να είναι καλά. Στην προκειμένη περίπτωση, όλοι οι παίκτες. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι ΗΠΑ να «γεννάει» παίκτες. Δεν μπορεί να έχει εναλλακτική λύση αν υπάρξει πρόβλημα με έναν από τους 5-6 πρωτοκλασάτους μας. Εξ ου, λοιπόν, τα ευχολόγιά μας και οι επιθυμίες μας. Ας είμαστε όλοι καλά στο Παγκόσμιο της Κίνας και εκεί θα τα βρει η…υπηρεσία. Η αισιοδοξία για επιστροφή σε βάθρο μετά από 10 χρόνια εξακολουθεί να παραμένει για τα καλά στα ψηλά.

Ο Παπαγιάννης, όπως θέλουμε να τον βλέπουμε