Ο Παπαπέτρου σταμάτησε το μπάσκετ, ανοίγοντας το… χορό των παικτών που αναμένεται να βάλουν τέλος στην καριέρα τους με το εθνόσημο, χωρίς να έχει ασχοληθεί κανείς με το αύριο.
Το ελληνικό μπάσκετ εκπέμπει SOS. Με τα χέρια αυτών που υποτίθεται έπρεπε να το υπηρετούν και να το βελτιώνουν, να είναι αυτά που πέρασαν τη θηλιά στο λαιμό του. ΕΟΚ, Λιόλιος και οι συνεργάτες του – φανεροί και αφανείς – αποτελούν το πρόβλημα, καθώς από εκεί ξεκινούν όλα. Πέρασαν ένα σημαντικό διάστημα στην κεφαλή της Ομοσπονδίας και το «έργο» τους είναι αποτυχίες, αδιαφορίες, εξυπηρετήσεις σκοπών.
Οι Εθνικές ομάδες πάντα αποτελούν τον «καθρέφτη» του μπάσκετ για κάθε χώρα. Η δύναμη των πρωταθλημάτων βασίζεται στην επένδυση ιδιωτών που έχουν τις μετοχές των ΚΑΕ. Εκεί η ΕΟΚ εμπλέκεται με τα «μαγειρέματα» της ΚΕΔ του Κορομηλά. Καταστρέφοντας την δυναμική του αθλήματος και «ορίζοντας» αποτελέσματα, στόχους, δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό με διαβατήρια κτλ.
Σε άνδρες και γυναίκες ισχύουν τα ίδια. Μόνο που η πλήρης αδιαφορία για την εξέλιξη και την ανάπτυξη του μπάσκετ, αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του αθλήματος. Η οποία δεν αποτελεί απειλή, έχει εκραγεί ήδη. Απλά αναμένουμε την κατάρρευση και το μόνο που συμβαίνει – υπό την ανοχή της Πολιτείας – για να αποφευχθεί, είναι να βάφουμε τον εξωτερικό χώρο για να κρύβεται από τον κόσμο η πραγματικότητα.
Μετά την Εθνική Γυναικών και όσα έγιναν στο Ευρωμπάσκετ του ΣΕΦ, ακολουθεί η αντίστοιχη διοργάνωση των Ανδρών. Κι αυτή ουσιαστικά εντός έδρας, καθώς ο όμιλος θα διεξαχθεί στην Κύπρο.
Ουδείς γνωρίζει με ποιο ρόστερ και προοπτική θα αγωνιστεί η Εθνική. Εκεί που αναζητούσαν εξαιρετική λύση νατουραλιζέ – οι ίδιοι που χάρισαν διαβατήριο στον Ουόκαπ για να διευκολυνθεί ο Ολυμπιακός – θα έχουν τον Τεξανό διαθέσιμο. Άγνωστο σε τι κατάσταση και ποιοι ακόμη θα είναι διαθέσιμοι. Χωρίς ακόμη να είναι ξεκάθαρο τι θα γίνει με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αν και ο αστέρας του ΝΒΑ όλα δείχνουν πως θα ενισχύσει την ομάδα.
Δε μιλάμε για μια απλή διοργάνωση. Είναι η τελευταία ευκαιρία της εποχής Λιόλιου να γλιτώσει το απόλυτο φιάσκο. Το last dance του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου σταμάτησε το μπάσκετ, τέλος φυσικά απ’ την Εθνική. Ο Νικ Καλάθης και ο Κώστας Σλούκας, ακόμη κι αν κατέβουν να αγωνιστούν πολύ πιθανό να είναι η τελευταία τους «παράσταση». Ο Κώστας Παπανικολάου επίσης στη δύση της καριέρας του.
Ακόμη κι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, βαδίζει πλέον στα 31. Σε μια Εθνική χωρίς τα γνώριμα πρόσωπα γύρω του, θα είναι και γι’ αυτό ακόμη δυσκολότερο το να αποφασίζει να κατεβαίνει στις αμέσως επόμενες διοργανώσεις.
Με το κλίμα που δημιούργησε η διοίκηση Λιόλιου, κινδυνεύει με το απόλυτο παράσημο αποτυχίας: Να ολοκληρώσει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο από την Εθνική, χωρίς μια σημαντική διάκριση.
Γιατί ο Λιόλιος πέρασε το «δηλητήριο» στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, δεν του έδωσε την δυνατότητα να έχει έναν νατουραλιζέ μεγάλης κλάσης και «ξενέρωσε» όλους τους υπόλοιπους. Ειδικά της παλιάς φρουράς.
Κι όχι μόνο. Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος που είναι κεφάλαιο για την Εθνική, είναι γνωστό σε όλους πως ακούει το όνομα του προέδρου της Ομοσπονδίας και αλλάζει δρόμο. Μιλάμε για τον παίκτη ο οποίος στην επόμενη μέρα θα έπρεπε να είναι σημείο αναφοράς και όχι απλά ρολίστας.
Τι μένει για το αύριο της Εθνικής; Μήτογλου, Παπαγιάννης, Τολιόπουλος, Λαρεντζάκης. Συν κάποια νεότερα παιδιά όπως ο Σαμοντούροφ, ο Αβδάλας, ο Ζούγρης κτλ. Οι περισσότεροι εξ αυτών ανήκουν στο γκρουπ των «σφαγμένων» απ’ την Ομοσπονδία, δηλαδή στον Παναθηναϊκό. Οι υπόλοιποι μεταναστεύουν μπασκετικά στις ΗΠΑ. Άρα δεν θα μπορούν να είναι εδώ στα «παράθυρα», δύσκολο να κατεβαίνουν και στις καλοκαιρινές διοργανώσεις.
Η ΕΟΚ του Λιόλιου, με το… έργο της στην ανάπτυξη του μπάσκετ, κινδυνεύουμε άμεσα να μας μετατρέψει σε μια Εθνική ομάδα που θα παλεύει στα προκριματικά για να είναι στις κορυφαίες διοργανώσεις. Κάτι που έως τώρα τουλάχιστον το είχαμε δεδομένο και μας έλειπε η διάκριση.
Τι έχει κάνει για όλα αυτά η ΕΟΚ; Δηλώσεις και παρουσίες του προέδρου σε κάποιες προπονήσεις με τούρτες στα χέρια. Το μπάσκετ ως «εθνικό προϊόν» είναι στην ιστορικά χειρότερη θέση που υπήρξε σε επίπεδο προοπτικής. Γιατί ξέχωρα απ’ τις αποτυχίες, δεν φαίνεται καμία δυνατότητα για το αύριο. Αυτό που «πούλησαν» στις γυναίκες, πώς θα το πουν για τους άντρες; Με το ταλέντο να φεύγει στις ΗΠΑ, τα «βαριά χαρτιά» να σταματούν σιγά-σιγά και όσους απομένουν να είναι απογοητευμένοι έως οργισμένοι με την Ομοσπονδία και τον Λιόλιο.
ΥΓ1: Το έγγραφο που παρουσίασε η «Magic Euroleague» αναφορικά με την τιτάνια προσπάθεια που καταβάλει ο Ολυμπιακός για να μην πραγματοποιηθεί το επόμενο Final-4 στην Ελλάδα «μιλάει» από μόνο του. Κάποια στιγμή θα ήταν καλό να συγκεντρωθούν όλα αυτά τα έγγραφα που έχει αποστείλει σε διάφορους φορείς η ΚΑΕ Ολυμπιακός. Και για να μην πάμε μακριά. Από το Καλλιμάρμαρο και μετά. Για να καταλάβουμε ΞΑΝΑ και ΞΑΝΑ με ποιους έχουμε να κάνουμε. Ποιοι είναι αυτοί που έχουν «αυτοπαρασημοφορηθεί» με την «ταμπέλα» των καλών παιδιών.
ΥΓ2: Η ανυπομονησία που υπάρχει στις τάξεις των φίλων του Παναθηναϊκού για τις επικείμενες μεταγραφές και τα ονόματα που «παίζουν» είναι απόλυτα φυσιολογική. Είναι ο κανόνας κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Ο κόσμος μπορεί να είναι ανυπόμονος, η ομάδα όμως όχι. Απαγορεύεται. Οι «πράσινοι» έχουν ξεκινήσει την υλοποίηση του σχεδιασμού και οι συνθήκες είναι τέτοιες που ο χρόνος είναι σύμμαχός τους. Και αυτό θα πρέπει να το αντιληφθούμε όλοι.
ΥΓ3: Η πρώτη μεταγραφή της ομάδας είναι ο Βασίλης Τολιόπουλος. Μια μεταγραφή που αποτελούσε κοινό μυστικό εδώ και αρκετό καιρό. Είναι πεποίθηση όλων στην ομάδα του «τριφυλλιού» πως ο Έλληνας παίκτης έχει όλα τα φόντα, έχει όλα τα skills για να πετύχει πολλά παραπάνω απ’ όσα περιμένει ο κόσμος. Ο Τολιόπουλος έχει αποδείξει πως έχει όλα τα εφόδια για να κάνει τη σεζόν της… ζωής του.
ΥΓ4: Το μήνυμα του Ταϊρίς Χαλιμπέρτον από το χειρουργείο θα πρέπει να διδάσκεται στα παιδιά του δημοτικού. Ξεπερνάει τον αθλητισμό και δείχνει τον δρόμο σε όλα αυτά τα παιδιά που θέλουν να πετύχουν, παρά τις αντιξοότητες, παρά τις δυσκολίες. Να παλεύεις για κάτι ολόκληρη τη ζωή σου και όταν φτάνει στην πιο μεγάλη στιγμή σου να αναγκάζεσαι να τη στερηθείς. Πως ξανασηκώνεσαι; Πως αντιδράς; Πως βρίσκεις τη δύναμη να αρχίσεις και πάλι από την αρχή; Απλά διαβάστε το μήνυμα του Χαλιμπέρτον.
