Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία αθλητικών εφημερίδων και του διαδικτύου...
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ - SPORTDAY
Πριν το παιχνίδι Παναθηναϊκού-Φενέρ ξεκινήσει, θέλω να πω πως η συγκεκριμένη ομάδα είναι η χειρότερη που θα μπορούσε να έχει ο Παναθηναϊκός ως αντίπαλο στον ημιτελικό της φετινής Ευρωλίγκας. Όχι για έναν, αλλά για πολλούς λόγους. Ο Παναθηναϊκός "τρέχει' ένα σερί τεσσάρων νικών απέναντί της. Την είχε κερδίσει και πέρυσι στον ημιτελικό του F4 και δεν έχασε κανένα από τα δύο φετινά ματς μαζί της στην κανονική περίοδο. Κάποιος θα έλεγε ότι όλα αυτά σημαίνουν πως της έχει πάρει τον... αέρα. Αλλά υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Μία ομάδα, όπως η Φενέρ, δεν μπορεί να χάνει διαρκώς απ' τον ίδιο αντίπαλο, όταν μάλιστα δεν είναι ποιοτικά υποδεέστερη… Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού μπορεί να είναι απόψε ένα άλλο: θα έχει απέναντί του μία ομάδα αρκετά ψηλή, τόσο που θεωρητικά τουλάχιστον θα δυσκολέψει τον Αταμάν να χρησιμοποιήσει και τους τρεις γκαρντ του ταυτόχρονα, καθώς ειδικά στην άμυνα δεν βγαίνουν τα μαρκαρίσματα...
Τεράστιος μπελάς είναι και για τον Ολυμπιακό η Μονακό του Σπανούλη. Κατασκευαστικά ο Ολυμπιακός είναι ομάδα που υποφέρει από αντιπάλους με μεγάλη αθλητικότητα. Φέτος κέρδισε πιο εύκολα τη Ρεάλ απ' όσο τη Βιλερμπάν. Η Μονακό αγαπάει τις καταστάσεις που προκύπτουν όταν υπάρχουν διαρκώς φάσεις "ένας εναντίον ενός" κι έχει πολλούς σκόρερ έτοιμους ν' αναλάβουν τον ρόλο του ήρωα της μίας βραδιάς: στο ΣΕΦ, στη νίκη της με τον Ολυμπιακό, ήταν επιδραστικός ως σκόρερ ο Μπολομγκέιμ -ουδείς το περίμενε. Η προσθήκη του ψηλού, αλλά και πλαστικού, Τάις δίνει ακόμα πιο πολλές λύσεις κοντά στο καλάθι... Η Μονακό στο τελευταίο της ραντεβού με τον Ολυμπιακό τον κέρδισε στο ΣΕΦ δείχνοντας μάλιστα μεγάλη σκληράδα. Είναι αλήθεια πως εκείνος ο Ολυμπιακός είχε σημαντικότατες ελλείψεις. Αλλά βγάζει... μάτια ότι στον πάγκο της κάθεται ένας νικητής, που τον Ολυμπιακό τον ξέρει και δεν τον φοβάται.
ΝΙΚΟΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - LIVE SPORT
Στις χθεσινές καθιερωμένες δηλώσεις τους ο κάθε προπονητής είχε τους δικούς του μπελάδες να διαχειριστεί. Για τον Μπαρτζώκα ο Σπανούλης είναι, φυσικά, η ενδόμυχη ανασφάλειά του. Ξέρει ότι κινδυνεύει να μην πάει στον τελικό, περισσότερο εξαιτίας του αντίπαλου προπονητή, παρά επειδή υπολογίζει την ίδια τη Μονακό και τη δυναμική της. Με κάποιον άλλον στον πάγκο της, τα προβλήματα θα ήταν σαφώς λιγότερα. Κι ας είπε ότι "το δύσκολο είναι να τον έχεις αντίπαλο ως παίκτη". Τον ίδιο φόβο δείχνει να κουβαλάει και ο Αταμάν. Γνωρίζει ότι πρέπει να αφήσει στην άκρη τον Ολυμπιακό και να επικεντρωθεί στη Φενέρ, η οποία μέχρι τώρα έδειξε να είναι καλύτερη από την ομάδα του. Κυρίως λιγότερο αγχωμένη και με μικρότερη πίεση.
Το "είμαι σίγουρος ότι θα πάρουμε μία ακόμη κούπα, όπως πέρυσι", είναι φανερό ότι το είπε πιο πολύ για επικοινωνιακούς λόγους. Η λογική λέει ότι τον Ολυμπιακό "τον έχει περισσότερο", άρα το σημερινό παιχνίδι είναι το κρισιμότερο. Από την άλλη, ο Σπανούλης ήταν ειλικρινέστατος, εκφράζοντας για μία ακόμη φορά την αγάπη του για τον Ολυμπιακό. Έχει και τα παιδιά του που θα είναι αναγκασμένα απόψε να υποστηρίζουν και την ομάδα τους και τον μπαμπά τους! Σίγουρα θα ήθελε να αποφύγει την κόντρα που έχει μπροστά του. Όμως, από την άλλη, θα καθίσει στον πάγκο αποφασισμένος να περάσει αυτός. Είναι θέμα προσωπικού εγωισμού και απαίτηση της νέας καριέρας του... Όσο για τον Γιασικεβίτσιους, δείχνει να ποντάρει πολλά, τουλάχιστον για τον ημιτελικό, στην πανθομολογούμενη καλύτερη ποιότητα της Φενέρ. Με όσους κι αν κουβέντιασα, κατάλαβα ότι αυτός είναι ο βαθύτερος προβληματισμός τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΓΓΛΙΔΗΣ - ΦΩΣ
Η αποψινή απόπειρα του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού να προκριθούν στον τελικό της Ευρωλίγκας και μετά να δώσουν το απόλυτο ελληνικό χρώμα στο Άμπου Ντάμπι δεν είναι απλή υπόθεση. Το επισημαίνουν προπονητές και παίκτες των ομάδων, ενώ για τον Ολυμπιακό υπάρχει η ιδιαιτερότητα της παρουσίας του Βασίλη Σπανούλη στον πάγκο της Μονακό και η δίψα του Μάικ Τζέιμς να κατακτήσει ένα τρόπαιο. Όπως και η Φενέρμπαχτσε με έναν εξαίρετο τεχνικό στον πάγκο της με «πράσινο» παρελθόν, τον Σάρας Γιασικεβίτσιους, έχει πάρει μάθημα από την περσινή ήττα της (και τις δύο φετινές στην κανονική διάρκεια), ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένη για τη σημερινή μάχη απέναντι στην ομάδα του συμπατριώτη της προπονητή.
Πολλά μπορεί να πει κανείς για τους δύο αγώνες ως εκτιμήσεις ή αναλύσεις, αλλά το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει φαβορί σε καμία αναμέτρηση. Το είπε και το εννοούσε ο Σάσα Βεζένκοφ, το πιστεύουν (και αυτό είναι βέβαιο) και όσοι δεν το λένε για εμψυχωτικούς ή άλλους λόγους, όπως ο Εργκίν Αταμάν. Κάθε αγώνας σε αυτό το επίπεδο κρίνεται στην κατάσταση της βραδιάς,
στις λεπτομέρειες, στο ένα σουτ ή σε μία καθοριστική φάση. Εννοείται ότι μπορεί να κριθεί και αλλιώς, να πάρει δηλαδή κάποια ομάδα μια διαφορά από την αρχή και να τη διατηρήσει έως το τέλος της αναμέτρησης. Οι δύο ελληνικές ομάδες ανέβηκαν ξεκάθαρα φέτος επίπεδο. Είτε πάρουν την κούπα είτε όχι.
ΠΑΝΟΣ ΛΟΥΠΟΣ – ΩΡΑ
Εδώ και δέκα μέρες είχαμε προαναγγείλει ότι ο Ντέρεκ Κουτέσα θα αποτελέσει την πρώτη μεταγραφή της ΑΕΚ. Μια μεταγραφή, συνυφασμένη απόλυτα με τα «θέλω» και με τη φιλοσοφία του Χαβιέρ Ριμπάλτα. Ο διεθνής Ελβετός μεσοεπιθετικός έχει όλα τα στοιχεία που έχει θέσει ως απαραίτητα ο Ισπανός διευθυντής ποδοσφαίρου της Ένωσης για το «χτίσιμο» της νέας ΑΕΚ. Και αγωνιστικά και ηλικιακά. Ένα παιδί «γέννημα»-θρέμμα της Σερβέτ, στην οποία πήγε έξι ετών και εντάχθηκε στις ακαδημίες της. Διεθνής με όλες τις εθνικές ομάδες της χώρας του κι εδώ κι ενάμιση χρόνο και της Ανδρών. Εξτρέμ, με ταχύτητα που εντυπωσιάζει, αλλά και με πολύ καλή σχέση με το σκοράρισμα, όπως φανερώνουν τα 17 του τέρματα την τελευταία σεζόν.
Ο Ζίνι ολοκλήρωσε χθες μια καταπληκτική χρονιά στον Λεβαδειακό, με 14 γκολ σε 30 συμμετοχές. Αγωνίστηκε σε κάποια ματς ως αριστερός εξτρέμ, αλλά κυρίως έπαιξε πίσω από τον φορ. Και χάρη στα γκολ του, ο Λεβαδειακός παρέμεινε στην κατηγορία. Πλέον επιστρέφει στην ΑΕΚ, έχοντας ήδη αποδείξει ότι αξίζει να πάρει περισσότερες ευκαιρίες. Είναι 22 ετών, έχει συμβόλαιο έως το 2028 και παρά το γεγονός ότι έχει ήδη προσελκύσει ενδιαφέρον από κλαμπ εκτός Ελλάδας, θεωρώ ότι η ΑΕΚ πρέπει να τον κρατήσει και να δει στα προσόντα του έναν «νέο Λιβάι».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΣΜΗΣ - ΤΑ ΝΕΑ
Σε ποιον ανήκει ο Άγγελος Ποστέκογλου; Στους Αυστραλούς που πανηγυρίζουν γιατί έγινε ο πρώτος συμπατριώτης τους που κατέκτησε τίτλο σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και άνοιξε δρόμους και σε άλλους προπονητές να τον ακολουθήσουν; Ή στους Έλληνες από τους οποίους κατάγεται και δηλώσει σε άπταιστα ελληνικά υπερήφανος για τις ρίζες του; Ο Άγγελος Ποστέκογλου ανήκει μόνο στον εαυτό του και την οικογένεια του. Κανείς από τους κλακαδόρους της εφήμερης δόξας δεν τον στήριξε στις δύσκολες στιγμές του. Ούτε καν οι ομάδες του με τις οποίες κατέκτησε τρόπαια. Πάντοτε η ηγεσία αμφισβητούσε τις μεθόδους του και η σύγκρουση με έναν υπερήφανο άνθρωπο που δηλώνει Έλληνας ήταν αναπόφευκτη. Ακόμα και ο άνθρωπος που τον προσέλαβε στην Τότεναμ, ο Ντάνιελ Λίβι, την ημέρα που υπέγραψε το συμβόλαιο του, τον αμφισβήτησε μεγαλοφώνως θεωρώντας πως δεν είναι το μεγάλο όνομα με τις περγαμηνές που διέθεταν οι προκάτοχοι του.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο ότι είναι πιθανό να απολυθεί μόλις τα κομφετί πατήσουν στη γη και τα χαμόγελα επιστρέψουν στην φυσική τους θέση. Το παράξενο είναι ο τρόπος που σκέφτονται όσοι αμείβονται πλουσιοπάροχα για να διοικούν όταν δεν γνωρίζουν η δεξιά τι ποιεί η αριστερά. Τουλάχιστον υπάρχουν και κάποιες φωνές, όπως του Φέρντιναντ και του Μπέιλ, που αναγνωρίζουν την άδικη μεταχείριση που επεφύλαξε ο βρετανικός Τύπος στον Άγγελο Ποστέκογλου τον οποίο μετέτρεψε σε πρωταγωνιστή ανόητων ποδοσφαιρικών ανεκδότων. Αλλά στο τέλος αυτός που γέλασε ήταν ο μόνιμα αξύριστος Ποστέκογλου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ
*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπου.
