Η Euroleague είναι μια… πονεμένη ιστορία. Τα 25 χρόνια της διοργάνωσης, δεν έπρεπε να είναι η επέτειος του ενός τετάρτου του αιώνα. Κανονικά χρειαζόταν έντονη αυτοκριτική αναφορικά με το τι πήγε λάθος τα προηγούμενα χρόνια. Ειδικά στα τόσα χρόνια που έκανε το απόλυτο κουμάντο ο Τζόρντι Μπερτομέου και έβαζε… «βόμβες» στα θεμέλια του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Το σήμερα της Euroleague, παρά την αλλαγή του επίδοξου καταστροφέα, είναι άκρως προβληματικό. Μία… τρύπα κλείνουν, πέντε νέες ανακαλύπτουν. Η πλευρά του Παναθηναϊκού εδώ και πολλά χρόνια, βαράει καμπανάκια. Άργησαν πολύ να τα ακούσουν και όταν το έκαναν, προτίμησαν να αναλωθούν σε… παρατηρήσεις για ηχορύπανση.
Η διαιτησία είναι απλά μία από τις… τρύπες που πρέπει να κλείσουν. Χωρίς να είναι εύκολο. Έγινε ένα βήμα προς τα εμπρός, με την αντίληψη της κατάστασης και το να αφεθούν εκτός Final Four συγκεκριμένοι ρέφερι. Με… βαλκανική σφραγίδα.
Εξίσου σημαντικό, ίσως κι ακόμη περισσότερο, είναι το οικονομικό ζήτημα. Παρά τις νέες συμφωνίες και την αύξηση των εσόδων για τις ομάδες, η στασιμότητα και το… μαράζωμα του αθλήματος επί Μπερτομέου, έχει αφήσει σημάδια. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος από την εποχή της μεγάλης διαμάχης, τόνιζε πως τα οικονομικά της διοργάνωσης είναι… αστεία. Κάποια χρόνια μετά το κατάλαβαν και οι υπόλοιπες ομάδες, με αποτέλεσμα να διώξουν τον Καταλανό που κρατούσε σιδηροδέσμια τη λίγκα. Χωρίς να ακολουθεί την εποχή, αναφορικά με τα οικονομικά δεδομένα. Η εμπορικότητα του αθλήματος, δεν απέφερε το παραμικρό στις ομάδες-μετόχους ουσιαστικά.
Τώρα, τρέχουν και δεν φτάνουν, μπας και μαζευτεί η… καταστροφική κληρονομία Μπερτομέου. Όπως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι για πολλές ομάδες. Και δεν δείχνουν διάθεση άλλης υπομονής. Γιατί πλέον υπάρχει και ένα πρόβλημα το οποίο συνάντησε μπροστά της και η UEFA. Μόνο που εδώ η… European Super League, είναι ισχυρότερη. Ακούει στο όνομα ΝΒΑ.
Τόσο τα οικονομικά κίνητρα που υπολογίζεται πως θα μπορεί να δώσει το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο για να κάνει… μπάσιμο στην Ευρώπη, όσο και το κλίμα αναξιοπιστίας που δημιουργείται κυρίως με τη διαιτησία, αποτελούν τεράστιο πρόβλημα.
Η «Magic Euroleague» αποκάλυψε πως υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο… ναυαγίου του πλάνου εξαγοράς ποσοστού μετοχών από την BC Partners. Καθόλου συμπτωματική η αλλαγή στάσης μετόχων της Euroleague. Σημαντικών κιόλας, καθώς όταν μιλάμε για Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Φενέρμπαχτσε, αντιλαμβανόμαστε τα μεγέθη.
Με τον τρόπο τους λοιπόν, οι ομάδες πιέζουν. Δεν κάνουν πίσω, γιατί αντιλαμβάνονται πως υπάρχει αντίπαλο δέος. Κάτι που αν θυμάστε προσπάθησε να κάνει και ο Παναθηναϊκός όταν πρωτοεμφανίστηκε η FIBA δημιουργώντας τότε το BCL. Μόνο που τα μεγέθη προφανώς και δεν είναι τα ίδια. Σε κάθε περίπτωση, ο τρόπος δράσης είναι προϊόν αντίδρασης, όσο αφύσικο κι αν μοιάζει.
Οικονομικά και διαιτητικά, είναι τα βασικά ζητήματα. Με αρκετά παρακλάδια αυτών. Τα πάντα κρέμονται σε μια κλωστή, με μια τεράστια οικονομική συμφωνία στον… αέρα, δεκαετή συμβόλαια να μην υπογράφονται και όσα έχουν υπογραφεί να μην είναι δεδομένη η ισχύ τους.
Η UEFA στο ποδόσφαιρο είχε αντιδράσει έντονα και παράλληλα άλλαξε τη δομή των διοργανώσεών της. Ικανοποιώντας και οικονομικά και εμπορικά (μέσω των περισσότερων αγώνων και αύξησης των αναμετρήσεων ανάμεσα σε «μεγάλες» δυνάμεις) τις ομάδες.
Η Euroleague έχει ένα βασικό πρόβλημα στη δική της πιθανή αντίδραση. Οι ίδιες οι ομάδες είναι αφεντικά και παράλληλα παραμένουν οι… σκιές στα διαιτητικά και τα έσοδα που μοιάζουν λιγότερα από αυτά που θα μπορούσε να φέρει η εμπορική αξία του προϊόντος και των ομάδων.
Κατά συνέπεια για να αποφευχθεί μια ισχυρή κρίση ικανή να οδηγήσει μέχρι και σε ιστορικές καταστάσεις για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, πρέπει η Euroleague να ισχυροποιήσει τη θέση της. Μέσω του αισθήματος διαφάνειας σε όλους και σημαντικής αύξησης κερδών.
