Αναλυτικά οι δηλώσεις του στην MozzartSport:
Για τους στόχους με την Εθνική Σερβίας: «Ως προπονητής, δεν έχω πρόβλημα να βάλω στόχους γιατί όλοι μας έχουν ήδη βάλει στόχους. Πριν από κάθε διοργάνωση, οι στόχοι είναι γνωστοί και εξαρτάται από εμένα πώς θα τους πετύχω. Δεν έχω καν την ευκαιρία να βάλω στόχο, όλοι το κάνουν πριν από εμένα και μετά δεν έχω να ανησυχώ για τίποτα»
Για την προπονητική του δουλειά: «Ο προπονητής είναι εκεί για τους παίκτες, όχι το αντίστροφο. Εάν ο προπονητής το καταλάβει από την αρχή, έχει πολλές πιθανότητες να βελτιώσει την ομάδα που οδηγεί. Υπάρχουν δύο ομάδες προπονητών, οι έγκυροι και οι ευέλικτοι. Και οι δύο κερδίζουν, αλλά είναι σημαντικό να είμαστε αυθεντικοί. Ωστόσο, όλα αλλάζουν και είναι σημαντικό να προσαρμοστούμε Και αυτός είναι ο προπονητής, αν βρεθεί αυτή η ισορροπία, είναι θέμα ημερών που θα έρθει η επιτυχία»
Για την διαφορά του κινήτρου και της αυτοπεποίθησης στο μπάσκετ: «Αυτοί είναι δύο όροι που χρησιμοποιούνται συχνά στον αθλητισμό. Αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Γεννιέσαι με κίνητρο, αλλά όχι με αυτοπεποίθηση. Η αυτοπεποίθηση μαθαίνεται και εκπαιδεύεται. Πρέπει να προπονηθείς για τα πάντα στη ζωή και έτσι να χτίσεις αυτοπεποίθηση. Κακή προετοιμασία - άσχημα αποτελέσματα»
Για τα λάθη που είναι αναπόσπαστο μέρος του μπάσκετ: «Κανείς δεν είναι τέλειος, πρέπει να το αποδεχτείς. Η μείωση του αριθμού των λαθών στα αθλήματα εξαρτάται από την επιλογή των ανθρώπων, αυτό είναι το πιο σημαντικό μέρος. Η επιστήμη δεν έχει ακόμη αποκαλύψει πόσο μπορεί να κάνετε τους παίκτες να γίνουν καλύτεροι στη διαδικασία συνεργασίας. Μιλώ από προσωπική εμπειρία ότι είναι πρακτικά αδύνατο. Δεν μπορείτε να έρθετε στο ημίχρονο ή στο τάιμ άουτ και να πείτε ας μειώσουμε από δέκα σε δύο χαμένες μπάλες. Είναι καλό μερικές φορές να βάζεις στόχους μέσω αριθμών Το να λες ότι δεν κάνουμε περισσότερα από οκτώ λάθη στο πρώτο ημίχρονο και αυτό είναι μια κατευθυντήρια γραμμή, δεν σκέφτεσαι το αποτέλεσμα»
Για το πως χτίζει μια ομάδα: «Στο κορυφαίο άθλημα, υπάρχουν καλλιτέχνες και πολεμιστές. Οι καλλιτέχνες δεν μπορούν ποτέ να γίνουν πολεμιστές και οι πολεμιστές μπορούν να γίνουν καλλιτέχνες. Για μένα, οι πολεμιστές που είναι έτοιμοι να δώσουν τα πάντα, ακόμη και αν είναι λίγοι, είναι πάντα πιο σημαντικοί από το να δίνουν τον εαυτό τους».
Για το πότε σκέφτεται να αποχωρήσει από το μπάσκετ: «Σήμερα νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω περισσότερα, δεν σκέφτομαι καν ότι μια μέρα θα πρέπει να σταματήσω παρόλο που ο ανταγωνισμός αυξάνεται. Ακόμα μαθαίνω, παρακολουθώ, ερευνώ και ακούω. Πρέπει να ξέρεις και να ακούς και να παραδέχεσαι ότι κάποιος κάνει κάτι καλύτερο από εμάς. Είναι δύσκολο να το παραδεχτείς, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να γίνεις καλύτερος»
