Όταν τραυματίστηκε ο Ματίας Λεσόρ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προέβλεψαν ότι ο Παναθηναϊκός θα πετάξει λευκή πετσέτα στη σεζόν. Όχι απλά έπεσαν έξω, αλλά πήγαν απευθείας στον κουβά.
Η εξαιρετική διαχείριση από τον Τούρκο προπονητή και συνολικά από τον οργανισμό, έφεραν στον Παναθηναϊκό: 1. Την εξασφάλιση του πλεονεκτήματος έδρας στο πρωτάθλημα. 2. Την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος. 3. Πολύ κοντά στην 4άδα που θα του εξασφαλίσει όχι μόνο την παρουσία στα play off της Ευρωλίγκας αλλά και το πλεονέκτημα έδρας σε αυτά.
Δεν τα λες λίγα για μια ομάδα η οποία ταλαιπωρήθηκε -και ταλαιπώρησε τον εαυτό της- στην αρχή της σεζόν, για μια ομάδα η οποία έμεινε από τον Δεκέμβρη χωρίς τον κορυφαίο σέντερ της Ευρωλίγκας (Λεσόρ), χωρίς έναν εκ των πιο αξιόπιστων σκόρερ της διοργάνωσης (Γκριγκόνις) και εν συνεχεία χωρίς και τον δεύτερο τη τάξει σέντερ της (Γιούρτσεβεν).
Εάν το βράδυ που τραυματίστηκε ο Λεσόρ έλεγες-έγραφες ότι ο Παναθηναϊκός στους επόμενους τρεις μήνες θα πετύχαινε όσα προανέφερα νικώντας δύο φορές τον Ολυμπιακό και χάνοντας μόνο μία, στο "καλάθι" και με δικαιολογημένα παράπονα από τη διαιτησία, θαρρώ ότι αν δεν σε έπαιρναν με τις πέτρες σίγουρα θα σε λοιδορούσαν. Όμως η διαχείριση του Αταμάν υπήρξε όντως εξαιρετική. Και μη λησμονούμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν πήρε για να τα πετύχει όλα αυτά τον παιχταρά Τάις (καθώς αυτός προτίμησε τη Μονακό), αλλά τον "άγουρο" Γκέιμπριελ και τον 35,5 ετών Πλάις.
Εκτιμώ πως όλα τα παραπάνω και κυρίως η εικόνα της ομάδας του είναι αυτά που κάνουν τόσο αισιόδοξο τον Τούρκο προπονητή (πέρα από την δεδομένη διαχρονικά θηριώδη αυτοπεποίθησή του!) ώστε στη δήλωση που "ανέβασε" ως απάντηση στον Γιώργο Μπαρτζώκα (του) είπε "κι εσύ ξέρεις ποιος θα είναι στο τέλος ο πρωταθλητής". Οκ, όλα είναι και στα πλαίσια των mind games, όμως μη ξεχνάμε ότι ο ίδιος άνθρωπος πέρυσι έδωσε ρεσιτάλ προβλέψεων στην Ευρωλίγκα και τελικά δικαιώθηκε πανηγυρικά με την κατάκτηση του 7ου αστεριού για τον Παναθηναϊκό.
Ο Παναθηναϊκός και στο παιχνίδι πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ αλλά και στον τελικό του κυπέλλου νίκησε καθαρά τον αντίπαλό του παρότι υποχρεώθηκε να παίξει δίχως το δίδυμο των ψηλών του. Στο πρόσφατο αγώνα του ΣΕΦ ήταν για τρία δεκάλεπτα πολύ κακός (ή αν προτιμάτε ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος) όμως στο φινάλε "γκάζωσε" και για ένα σουτ δεν έφτασε στη νίκη ή στην παράταση. Είτε αυτό ήταν το τρίποντο του Σλούκα που δεν μπήκε είτε το δίποντο του Φαλ που σαφώς δεν έπρεπε να μετρήσει καθώς είχαν προηγηθεί ξεκάθαρα βήματα.
Από την άλλη πλευρά, σε αυτά τα τρία παιχνίδια, ο Ολυμπιακός είχε τον Γουόκαπ (κακό) στο ΟΑΚΑ, δεν τον είχε όμως στο Ηράκλειο και στο ΣΕΦ. Προφανώς σημαντικό πλήγμα καθώς πρόκειται για γκαρντ-στρατηγική αναφορά στο παιχνίδι του Μπαρτζώκα, κυρίως στην άμυνα. Ταυτόχρονα στο τελευταίο αγώνα για την Ευρωλίγκα, οι ερυθρόλευκοι έπεσαν κατακόρυφα όταν τραυματίστηκε και έμεινε στον πάγκο ο Γκος.
Ο καθένας μπορεί να βάλει στη ζυγαριά τις εκατέρωθεν απώλειες και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Εκτιμώ όμως ότι ο Παναθηναϊκός σαφώς επλήγη περισσότερο οπότε συνολικά το ισοζύγιο των τριών αγώνων δικαιολογημένα τον κάνει να αισιοδοξεί για την εποχή που θα κριθούν όλα και θα ΕΧΕΙ τον Ματίας Λεσόρ.
Προφανώς επειδή αναφερόμαστε στις δύο, πιθανότατα αυτή τη στιγμή, καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, ο δρόμος είναι μακρύς. Και κανείς δεν μπορεί να τους υπογράψει συμβόλαιο ότι σίγουρα θα βρεθούν κάποια στιγμή αντίπαλες στο φάιναλ φορ στο Άμπου Ντάμπι. Πρώτα, με το καλό, πρέπει να φτάσουν εκεί και οι δύο.
Μέχρι τότε για τον σίγουρο -και δίκαια- πρώτο της κανονικής περιόδου Ολυμπιακό η διαχείριση θα είναι πιο εύκολη, ενώ ο Παναθηναϊκός οφείλει να τελειώσει τη δουλειά σφραγίζοντας αυτό (το πλεονέκτημα) που μόχθησε πολύ κάτω από αντίξοες συνθήκες.
