Για το πώς ξεκίνησε τη χρονιά της στην Ευρωλίγκα υπάρχουν επαμφοτερίζουσες απόψεις. Ορισμένοι ισχυρίζονται πως άρχισε άθλια την σεζόν, ενώ άλλοι λένε πως ήθελε ν' αποτίσει φόρο τιμής στον Αισχύλο και γι' αυτό ήταν μία κινούμενη μπασκετική τραγωδία. Ανεξαρτήτως του ποια άποψη υιοθετούσε κανείς, δεν μπορούσε παρά να παραδεχτεί πως η Αρμάνι των 5 ηττών στα πρώτα 6 ματς της διοργάνωσης έμοιαζε όχι απλά κακοραμμένο αγωνιστικό κοστούμι, αλλά ήταν τόσο αποκρουστικό που θα έκανε τον Τζόρτζιο να τραβάει μανιωδώς δύο πολύ συγκεκριμένα πράγματα στο σώμα του. Ακριβώς: τ' αυτιά του.
Αίφνης, όμως, ο Μεσίνα από παλαίμαχος και washed, που λένε και οι γραμματιζούμενοι, θυμήθηκε πως είναι ένας θρύλος της Γηραιάς Ηπείρου και η ιταλική ομάδα τις τελευταίες εβδομάδες έχει πάρει αμπάριζα όποιον δύσμοιρο έχει τολμήσει να βρεθεί στο διάβα της.
Έσχατο «θύμα» της ήταν η Μπαρτσελόνα, η οποία δέχτηκε μία ισχυρή σύντμηση του ονόματός της από την Αρμάνι και, μάλιστα, στο γήπεδό της: πράγματι, έφαγε εκκωφαντική Μπά(ρ)τσα που έκανε αίσθηση, κυρίως για το πόσο ανήμπορη έδειχνε ν' ακολουθήσει τον ρυθμό των φιλοξενουμένων.
Οι «Μπλαουγκάνα» είδαν τον Μίροτιτς (αρχικά) και τον ΛεΝτέι (στη συνέχεια) να κάνουν άσκημα πράγματα στο πορτοκαλί της κορμί, με αποτέλεσμα να τρέχουν και να μην φτάνουν.
Όταν σήκωσαν το βλέμμα και κοίταξαν τον φωτεινό πίνακα, έδειχνε 81-94 υπέρ της Αρμάνι, με τον σέντερ της αρμάδας του Μιλάνου να έχει «γράψει» 33 ολόκληρους πόντους με άψογα στατιστικά (6/10 δίποντα, 4/4 τρίποντα και 9/9 βολές), ενώ 19 προσέθεσε ο Μαυροβουνιοισπανός (να μια λέξη που δεν πιστεύαμε ότι θα γράψουμε ποτέ στα σοβαρά...) πρώην παίκτης της. Οι 21 του Κέβιν Πάντερ όχι απλά δεν αρκούσαν, αλλά δεν μπόρεσαν ν' αποτρέψουν το «μοιραίο» σε κανένα σημείο του παιχνιδιού για τους γηπεδούχους.
Κάπως έτσι, η Αρμάνι έφτασε τις 6 σερί νίκες, πήγε στο 9-6 κι έρχεται στο ΟΑΚΑ την Τρίτη (17/12) με την ψυχολογία περίπου στο ύψος της στρατόσφαιρας, την στιγμή που η Μπαρτσελόνα πήρε το 5ο της κίτρινο φύλλο στα 6 τελευταία παιχνίδια κι «έπεσε» στο 8-7, έχοντας πασιφανή ζητήματα.
Θυμάστε τον Αισχύλο της αρχής, με «αφορμή» την Αρμάνι; Ας τον αλλάξουμε με τον Αριστοφάνη- τι λέτε; Μόνο που υπάρχει μια μικρή διαφορά: ναι, οι αντίπαλοί της συνεχίζουν να γελάνε.
Αλλά το κάνουν, πια, με μαύρο δάκρυ.
