O Παναθηναϊκός έχασε από την Παρτίζαν στην Σερβία, κάνοντας την τρίτη του ήττα στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια. Το πρόβλημα για τους πράσινους, δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα ή το ρεκόρ (8-6) που έχουν, καθώς την ίδια εποχή πέρσι ήταν περίπου στα ίδια (7-7), αλλά η εικόνα της ομάδας. Το μπάσκετ που παίζει αντί να βελτιώνεται, μάλλον χειροτερεύει και απέναντι στην ομάδα του Ομπράντοβιτς, ίσως είδαμε το χειρότερο παιχνίδι από τότε που ήρθε ο Αταμάν στην ομάδα. Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν φταίει ούτε μόνο ένας παίκτης, ούτε υπάρχει κάτι που το αλλάζεις και φτιάχνουν όλα. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων, που στο σύνολό τους βγάζουν μια κακή εικόνα, και αν θέλουν να βελτιωθεί, θα πρέπει να δουλέψουν σε κάθε ένα από αυτά τα πράγματα. Θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μια αναλυτική καταγραφή, με στοιχεία, για να φανεί τι δεν πάει καλά φέτος στο τριφύλλι.
Άμυνα
Το πρώτο και βασικό είναι η άμυνα του Παναθηναϊκού. Πολλές φορές, έχω αναφέρει και στην εκπομπή, ότι οι πράσινοι πήραν πέρσι την Ευρωλίγκα, όχι γιατί ήταν μια πολύ καλή επιθετική μηχανή στο πέντε εναντίον πέντε, αλλά γιατί είχαν την δεύτερη καλύτερη άμυνα στην διοργάνωση. Μια λειτουργία που «έπνιγε» τον αντίπαλο στην περιφέρεια, χαλούσε την γεωμετρία της επίθεσης και ανέβαζε την αυτοπεποίθηση των πρασίνων. Φέτος και ειδικά στις οκτώ τελευταίες αγωνιστικές που οριοθετείται η προβληματική εικόνα του τριφυλλιού, υπάρχει σημαντικό πρόβλημα. Παρακάτω μπορείτε να δείτε την σύγκριση με πέρσι για να αντιληφθούμε τις πολύ μεγάλες διαφορές (σε παρένθεση η κατάταξη ανάμεσα στις 18 ομάδες)
| Season | 2023-24 | 2024-25 (R 7-14) |
| Επίθεση (ORTG) | 115.2 (10) | 119 (5) |
| Άμυνα (DRTG) | 109.2 (2) | 117.2 (10) |
| Opp 3P% | 34.1% (3) | 41.1% (17) |
| Opp Tov% | 19.2% (2) | 17% (11) |
| Opp eFG% | 53% (3) | 57.7% (16) |
| Opp transition | 7.83 (9) | 12.5 (18) |
Παρόλο που η επίθεση του, έχει αυξήσει την παραγωγικότητα της, η άμυνα δέχεται οκτώ ολόκληρους πόντους παραπάνω ανά 100 κατοχές. Η πρώτη γραμμή άμυνας, που είναι πάντα οι περιφερειακοί παίκτες, έχουν σημαντικό πρόβλημα να αναχαιτίσουν τους αντιπάλους τους και να μείνουν μπροστά τους. Πρώτα είναι ατομικό το πρόβλημα και μετά ομαδικό. Ο Νούνιεζ και ο Νιλικινά, σημάδεψαν πάνω στον Σλούκα εμφανώς και σκόραραν σε ατομικές φάσεις, το ίδιο και πάνω στον Μπράουν. Μετά έρχεται η ομαδική λειτουργία.
Ο Παναθηναϊκός, έχει επιλέξει να παίζει hedge out στα σκριν στην μπάλα, κάτι που αναπόφευκτα δημιουργεί περιστροφές στην πίσω γραμμή. Ακόμη, η ταχύτητα στα rotation είναι τουλάχιστον δύο κλικ πιο αργή από ότι θα έπρεπε, με αποτέλεσμα όλες οι ομάδες να βρίσκουν ελεύθερα σουτ.
Πέρσι ο Παναθηναϊκός, ήταν η τρίτη καλύτερη ομάδα στο ποσοστό τριπόντων των αντιπάλων του, με μόλις 34.1%. Στα τελευταία οκτώ παιχνίδια φέτος, είναι ο δεύτερος χειρότερος, με τους αντιπάλους του να σουτάρουν με το αστρονομικό 41.1%, οι περισσότεροι, πολύ πάνω από τον μέσο όρο τους. Γενικότερα, στην συνολική ευστοχία των αντιπάλων του με όρους eFG%, οι πράσινοι είναι τρίτοι από το τέλος, καθώς όλοι νιώθουν άνετα απέναντι στην άμυνα του.
Εκτός όμως από αυτά, οι πράσινοι είναι η δεύτερη χειρότερη άμυνα σε πόντους που δέχεται από το βύθισμα του αντίπαλου ψηλού μετά από πικ εν ρολ, ακόμα ένα δείγμα κακών περιστροφών και αλληλοκαλύψεων.
Transition άμυνα
Ακόμα ένα μεγάλο πρόβλημα, είναι η transition άμυνα, που πλέον όλες οι ομάδες, στοχεύουν να χτυπήσουν τον Παναθηναϊκό. Το έχουμε πει πολλές φορές, αλλά δυστυχώς δεν μοιάζει να βελτιώνεται. Οι πράσινοι είναι η χειρότερη transition άμυνα της διοργάνωσης, στο σύνολο της, ενώ ειδικά στα τελευταία οκτώ παιχνίδια, δέχεται 12.5 πόντους ανά παιχνίδι, ένα πολύ μεγάλο νούμερο για τοπ ομάδα. Τελευταία χαρακτηριστικά παραδείγματα, οι 23 πόντοι της Παρτίζαν και οι 22 πόντοι της Μονακό στην μετάβαση από άμυνα σε επίθεση.
Η ομάδα του Ομπράντοβιτς, προσπάθησε να επιτεθεί στα πρώτα 8-10 δευτερόλεπτα, γνωρίζοντας την αδυναμία των πρασίνων και έτσι πέτυχε 48 πόντους από τους 91 πόντους της, με την άμυνα του Παναθηναϊκού να βρίσκεται είτε απροετοίμαστη, είτε εκτός θέσης. Εδώ πρέπει να τονίσουμε και ένα άλλο στοιχείο που έχει ενδιαφέρον. Ενώ οι πράσινοι είναι τόσο κακοί στις επιστροφές τους, είναι η τρίτη ομάδα από το τέλος σε φάουλ, αφού δεν εκμεταλλεύονται ούτε το πλεονέκτημα του φάουλ για να κόψουν έναν αιφνιδιασμό, όπως φαίνεται και στο βίντεο. Αυτό φυσικά δεν είναι θέμα οδηγίας προπονητή, όταν μιλάμε για επαγγελματίες παίκτες, αλλά θέμα συγκέντρωσης και καθαρού μυαλού.
(Δυσ)λειτουργικές πεντάδες
Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για την πολυτέλεια που έχει ο Παναθηναϊκός να έχει στο ρόστερ του, τέσσερα γκαρντ που είναι εξαιρετικά ποιοτικά. Και οι τέσσερις, μπορούν να δημιουργήσουν, να σκοράρουν μετά από ντρίπλα, ή από στάση, να πάνε μέχρι το στεφάνι για ντράιβ. Ένα μόνο πράγμα δεν μπορούν να κάνουν όλοι, να παίξουν καλή άμυνα. Ο Σλούκας είναι στόχος κάθε επίθεσης, ο Μπράουν είναι μικρό μέγεθος και αδύναμος, ο Ναν πολλές φορές ξεχνιέται στην άμυνα, παρόλο που μπορεί να παίξει και μένει μόνο ο Γκραντ για να βγάζει τα κάστανα από την φωτιά.
Ο Αταμάν πλέον έχει φτάσει στο άλλο άκρο, σχεδόν έχει καταργήσει τα τριάρια και παίζει τον περισσότερο χρόνο με τρία γκαρντ, όμως εκεί πλέον υπάρχει πρόβλημα. Οι πεντάδες που έχουν ταυτόχρονα τον Σλούκα και τον Μπράουν ακόμα και μαζί με τον Γκραντ, έχουν τεράστιο αμυντικό πρόβλημα, που μέχρι τώρα βγάζει ένα -18.2 net rating (διαφορά επίθεσης/άμυνας ανά 100 κατοχές). Αν σε αυτούς προστεθεί και ο Μήτογλου, γίνεται ακόμα χειρότερο (-42 nrtg). Αντίθετα, η καλύτερη πεντάδα του Παναθηναϊκού φέτος, με βάση τα νούμερα, είναι η Γκραντ, Ναν, Όσμαν, Χουάντσο και Λεσόρτ που έχει ένα +59.1 nrtg, όμως δεν χρησιμοποιείται για πολλή ώρα μαζί. Ο λόγος της καλής εικόνας είναι προφανής, υπάρχει μέγεθος σε όλες τις θέσεις, αθλητικότητα και σκοράρισμα.
Ίσως εδώ ο κόουτς Αταμάν θα πρέπει να αναθεωρήσει κάποιες ιδέες του, να ανακατέψει λίγο την τράπουλα και να πάει σε πιο λειτουργικά και κυρίως ισορροπημένα σχήματα σε άμυνα και επίθεση. Το πλεονέκτημα των πρασίνων πέρσι, ήταν ότι μπορούσαν να κοντρολάρουν τον ρυθμό και να πηγαίνουν το παιχνίδι εκεί που τους βολεύει. Φέτος, υπάρχουν μεγάλα διαστήματα μέσα στους αγώνες, που ο αντίπαλος δημιουργεί σερί και έχει ξακάθαρο μομέντουμ, κάτι που δεν θα περίμενε κάποιος, με αυτά τα γκαρντ.
Καλοκαιρινές Μεταγραφές
Πολλή συζήτηση γίνεται και για τις μεταγραφές του Παναθηναϊκού και για το κατά πόσο έχουν βοηθήσει μέχρι σήμερα. Οι δύο Τούρκοι, είναι διαφορετικές περιπτώσεις από τον Μπράουν. Ο Αμερικανός, έχει μεγάλη αστάθεια στην απόδοση του, αλλά έχει κάνει κάποιες εξαιρετικές εμφανίσεις, όπως στο ΣΕΦ και με την Μπαρτσελόνα. Απλά η ταυτόχρονη παρουσία του με τον Σλούκα στην πεντάδα δεν λειτουργεί καλά, εφόσον και οι δύο είναι παίκτες που θέλουν την μπάλα στα χέρια. Ο Όσμαν, είναι μια περίπτωση παίκτη που προφανώς θέλει χρόνο. Το σκεπτικό της απόκτησης του ήταν να πάρουν έναν παίκτη που να μπορεί να δώσει transition πόντους, ένα στοιχείο που πονούσε πέρσι ο Παναθηναϊκός. Δεν το έχει κάνει, ενώ τελευταία είναι και αρκετά άστοχος σε ελεύθερα σουτ.
Ο Γιουρτσεβέν, είναι ένας παίκτης που έχει εξαιρετική επαφή με το καλάθι, πολύ καλός ριμπάουντερ, αλλά με αργά πόδια, κάτι που ήταν γνωστό πριν αποκτηθεί. Το ότι όταν παίζει λοιπόν, ζητάνε από αυτόν να βγει στο τρίποντο σε hedge out και μετά αργεί να επιστρέψει, ήταν κάτι δεδομένο ότι θα γίνει. Κάθε ομάδα, θα χτυπήσει εκεί, οπότε εφόσον πήραν τον Τούρκο, θα έπρεπε να σκεφτούν και άλλο τρόπο άμυνας, γιατί μόλις έρθουν τα κρίσιμα θα είναι unplayable.
Η δίψα του underdog
Στην αρχή της σεζόν, είχαμε πει και για τις δύο Ελληνικές ομάδες, ότι η φετινή χρονιά θα είναι εντελώς διαφορετική, λόγω των ρόστερ που έφτιαξαν και του τίτλου που πήρε ο Παναθηναϊκός. Πλέον δεν είναι underdogs, ειδικά οι πράσινοι είναι πρωταθλητές Ευρώπης και όλοι τους περιμένουν για να τους κερδίσουν. Είναι φυσιολογικό μέχρι κάποιο σημείο, να μην υπάρχει η ίδια δίψα με πέρσι και το μάτι δεν γυαλίζει. Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι μπορούν να παίζουν χωρίς ένταση, χωρίς ενέργεια στα παιχνίδια, ειδικά στα ξεκινήματα και μετά να πρέπει να κυνηγάνε να γυρίσουν μεγάλες διαφορές. Ο Καλαιτζάκης είναι παράδειγμα για αυτό και μάλλον αδικείται από την μέχρι τώρα συμμετοχή του.
Ο κόουτς Αταμάν, όπως είναι υπεύθυνος για την περσινή μαγική χρονιά, έτσι και φέτος είναι αυτός που πρέπει να βρει λύση, σε μια προβληματική εικόνα του Παναθηναϊκού. Επαναλαμβάνω, δεν έχει σημασία τόσο η νίκη ή η ήττα, αλλά το μπάσκετ που παίζει ο Παναθηναϊκός. Το 8-6 ρεκόρ, με ένα καλό σερί μπορεί να φτιάξει, η ποιότητα του μπάσκετ που παίζει όμως, θα τον οδηγήσει μακροπρόθεσμα εκεί που θέλει, μόνο αν βελτιωθεί αισθητά. Για αυτό χρειάζεται ψυχραιμία, δουλειά και νέες ιδέες.
