Ο Γιώργος Μπαρτζώκας συνεχίζει την «αυτοκτονία» χαρακτήρα του

Οι… δολοφόνοι χαρακτήρα του Γιώργου Μπαρτζώκα, εκείνοι που δεν ξέρουν να γράφουν τη λέξη Καλαμάτα με ελληνικούς, λατινικούς χαρακτήρες, ή στο κυριλλικό αλφάβητο, ολοένα και αυξάνονται. Εκείνοι που πάντα έχουν άδικο, πάντα φταίνε για κάτι και πρέπει να δικαιολογηθεί η… ιερή αγανάκτηση του κόουτς «Μπι» που τσακώνεται μαζί τους, μην αντέχοντας άλλο την αδικία σε βάρος του.
 
Ο Γιασικεβίτσιους παλιοχαρακτήρας. Ο βοηθός του Ομπράντοβιτς είναι έξω με αναστολή για απρόκλητες επιθέσεις σε τίμιους προπονητές. Ο Παπαπέτρου που ρώταγε «ποιος;» έπρεπε ήδη να έχει απελαθεί. Ο Τζόουνς επιβάλλεται να γίνει πανό σε αερογέφυρα επειδή τόλμησε να τα βάλει με τον Μπαρτζώκα. Ο οπαδός της Παρτιζάν που φιγουράρει στην φωτογραφία που πόσταρε η ΚΑΕ Ολυμπιακός, κάποιο πρόβλημα θα έχει κι αυτός.
 
Ο μόνος σωστός, κύριος, νορμάλ, ήρεμος, αλάνθαστος, που διαρκώς δέχεται… βέλη από τους «βαρβάρους» εντός κι εκτός συνόρων, είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ο άνθρωπος δηλαδή που δεν έχει τσακωθεί μέχρι τώρα, μόνο με εκείνους που κουβαλούν το πανό «θρυλικοί μάγκες Αγγελόπουλοι». Χωρίς να είναι σίγουρο πως θα τη γλιτώσουν, καθώς στο τέλος δεν θα μείνει άλλος διαθέσιμος. Θα περάσουν όλοι… δεύτερο γύρο.
 
Πλέον η γκάμα μεγαλώνει και στο δημοσιογραφικό επάγγελμα, καθώς βρέθηκαν… Κουβόπουλοι και στη Σερβία. Βρέθηκαν Μπούκουρες στην Τουρκία ή στη Λιθουανία. Πάντα αυτοί έχουν άδικο, είναι ο άγραφος νόμος στο αόρατο βιβλίο κανόνων που έχει δημιουργήσει στη σφαίρα της φαντασίας της η ΚΑΕ Ολυμπιακός. Θεωρώντας πως έτσι προστατεύει τον προπονητή της και τον εαυτό της.
 
Ήρθε ο καιρός, πέρα απ’ τις διαρκείς αναφορές στη λίστα που διαρκώς ανανεώνεται, να γίνει με τον προπονητή του Ολυμπιακού. Η συμπεριφορά του προσβάλει και αδικεί την ομάδα του και τους παίκτες του. Γιατί στο τέλος θα ξεφύγουν κι αυτοί και το κακό θα γίνει. Όπως πήγε να γίνει με τον Γκος στο ΟΑΚΑ την περασμένη σεζόν. Όπως πήγε να γίνει με τον ΜακΚίσικ στην Κωνσταντινούπολη στο ματς με την Φενέρμπαχτσε.
 
Μια διαρκής ένταση, ένας αδικαιολόγητος τσαμπουκάς με τους πάντες. Στις ήττες αυτά. Στις νίκες πάλι νεύρα, απλά «ποτισμένα» με ειρωνεία για τους πάντες, χειρονομίες και «απαντήσεις» στην εξέδρα. Φυσικά αν ένα απ’ όλα αυτά τα έκανε προπονητής οποιασδήποτε άλλης ομάδας, τώρα θα είχε τιμωρηθεί και ταυτόχρονα θα προσπαθούσε η ομάδα του να τον «μαζέψει» με τρόπο και αθόρυβα.
 
Μπασκετικά το ελληνικό μπάσκετ έχει να κερδίσει απ’ τον Μπαρτζώκα. Σε επίπεδο συμπεριφοράς και εικόνας προς τα έξω, αποτελεί προσβολή για το άθλημα. Τσακώνεται με τους πάντες, φτάνει στα άκρα κάθε κόντρα, λες και είναι ο Μάικ Τάισον που σε μεγάλη ηλικία αποφάσισε να επιστρέψει στο ρινγκ και ψάχνει ευκαιρία για καυγάδες.
 
Η εικόνα του να δίνει με το ζόρι το χέρι στον Ομπράντοβιτς έχοντας μούτρα μέχρι το πάτωμα, μετά να σπρώχνει τον Τζόουνς που κάτι πήγε να του πει, δεν αποδεικνύει πως έχει δίκιο σε κάτι. Ούτε το να κάνει χειρονομίες ενώ τον βρίζει ο κόσμος στην Πυλαία, αθωώνει την συμπεριφορά του. Αναφέρουμε τις τελευταίες του… επιτυχίες, για τις οποίες πήρε θέση η ΚΑΕ Ολυμπιακός.
 
Το refuse to lose είναι καιρός να γίνει learn to lose. Γιατί στο μπάσκετ και στον αθλητισμό, υπάρχει και η ήττα στο παιχνίδι. Δεν μπορεί, όμως, σε κάθε ματς να… τρελαίνονται οι αντίπαλοι οπαδοί, παίκτες, προπονητές, βοηθοί προπονητή, GM, team manager, οι διαιτητές και ο Γιώργος Μπαρτζώκας να έχει... φωτοστέφανο και να παρουσιάζεται σαν οσιομάρτυρας του αθλήματος.
 
Ας τον σταματήσει κάποιος, επειδή κάπου κάποτε θα ξεφύγει η κατάσταση. Είτε για τον ίδιο είτε για αυτούς που ανοιχτά στοχοποιεί πάνω στα νεύρα του. Γιατί είναι δική του ευθύνη και της ομάδας του που τον στηρίζει ανοιχτά, οι ύβρεις σε δημοσιογράφους που τον βρίσκουν να γελά και να κάνει πλακίτσα, τα πανό σε αερογέφυρες, τα χαμόγελα όταν ακούει να μπινελικώνουν τον Σλούκα και σηκώνεται για αγκαλιές και φιλιά (εκείνοι οι οπαδοί δεν ενόχλησαν την ΚΑΕ Ολυμπιακός όπως ο φίλος της Παρτιζάν), οι ειρωνικές αναφορές στα αγγλικά του Αταμάν ή στις προσλαμβάνουσες του Κώστα Σλούκα.
 
Τα όρια έχουν ξεπεραστεί εδώ και καιρό, συνεχίζοντας μάλιστα και τη ρητορική πως όλοι οι υπόλοιποι φταίνε επειδή του «δολοφονούν» τον χαρακτήρα. Δεν χρειάζεται βοήθεια σε αυτό, δυστυχώς. Ο σωστός όρος είναι «αυτοκτονία χαρακτήρα» από έναν ομολογουμένως πολύ καλό προπονητή, αλλά άκρως προβληματικό στη συμπεριφορά άνθρωπο.