Αναλυτικά είπε:
Για το ευρωπαϊκό παιχνίδι απέναντι στην Ουνιβερσιτάτεα Κλουζ (19/09) για τα προκριματικά του EuroCup Γυναικών: «Η ομάδα περιμένει με ανυπομονησία τον αγώνα αυτόν. Είναι ένα ιστορικό comeback του συλλόγου στο μπάσκετ γυναικών. Ο Ηρακλής ήταν ο πρώτος σύλλογος που έπαιξε σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα γυναικών στην Ευρώπη. Επιστρέφει μετά από 52 χρόνια. Το περιμένουμε όλοι με μεγάλη χαρά. Και ο κόσμος είναι έτοιμος να ανταποκριθεί σε αυτό το κάλεσμα. Ήδη έχουμε αυξημένη ζήτηση και για τα εισιτήρια διαρκείας και για αυτά του αγώνα».
Για το ότι προσκλήθηκαν οι παλιές αθλήτριες του συλλόγου: «Θα γίνει μια πολύ όμορφη γιορτή. Έχουμε καλέσει να έρθουν όλες οι παλιές αθλήτριες του συλλόγου και ειδικότερα αυτές που έπαιξαν πριν 52 χρόνια στην Ευρώπη. Θα έρθουν όσες μπορούν στη θύρα των επισήμων. Έχουμε στείλει τις προσκλήσεις και θα ζήσουν την ατμόσφαιρα του γηπέδου, να θυμηθούν τα παλιά, να ξαναβρεθούν μεταξύ τους. Είναι ένα πρώτο μεγάλο “ευχαριστώ” απ’ την οικογένεια του Ηρακλή για ό,τι προσέφεραν στον σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια».
Για τη τηλεοπτική μετάδοση του αγώνα: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι που η ΕΡΤ3 ανταποκρίθηκε και θα έχουμε πολύ περισσότερα απ’ τα προαπαιτούμενα της FIBA. Υπάρχει αυτή η στήριξη απ’ την ΕΡΤ και την ευχαριστούμε. Είναι μια μεγάλη γιορτή για το μπάσκετ γυναικών της Θεσσαλονίκης, γιατί θα γίνει ευρωπαϊκός αγώνας εδώ μετά από 14 ολόκληρα χρόνια. Είναι μια γιορτή για όλον τον αθλητισμό της Θεσσαλονίκης».
Για την προσπάθεια που γίνεται στον σύλλογο: «Γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια απ’ τον Γ.Σ. Ηρακλής να υπάρξει μια βιωσιμότητα στο τμήμα. Παρ’ όλα τα περσινά προβλήματα, τακτοποιήθηκαν οικονομικά όλα τα ζήτημα της περσινής σεζόν. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμάς ώστε να υπάρχει αυτή η αξιοπιστία του συλλόγου. Βάλαμε ένα πλάνο βιωσιμότητας με νεαρές αθλήτριες. Έχουμε τη χαρά να διαθέτουμε φέτος τέσσερις αθλήτριες που έπαιξαν το καλοκαίρι στην Εθνική Νεανίδων Ελλάδας και Αλβανίας και μία της Εθνικής Κορασίδων. “Χτίζουμε” μια ομάδα με μακροχρόνιο ορίζοντα. Μαζί και με την Μαρία Αυτζή και τη Δέσποινα Παπαροϊδάμη θεωρούμε ότι θα γίνει ένα νεανικό, αλλά και με εμπειρία, σχήμα, το οποίο θα ανταπεξέλθει φέτος και θα φέρει αυτήν τη βιωσιμότητα για το τμήμα».
Για τη συνεργασία με τις εταιρείες Stihl και Garmin: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι που ήρθαν αυτές οι δύο σπουδαίες εταιρείες στην οικογένειά μας και δέχθηκαν αυτό το όραμα που θέλουμε να δώσουμε στο μπάσκετ γυναικών, με έμφαση στις ακαδημίες και στο ελληνικό ρόστερ. Είναι δύο εταιρείες που ανταποκρίθηκαν και είμαστε πολύ χαρούμενοι που τις έχουμε κοντά μας. Θα κάνουμε ό,τι καλύτερο για να τις αναδείξουμε και να είναι ευχαριστημένοι φέτος με τη συνεργασία που έχουν μαζί μας».
Για το βιβλίο που έγραψε και παρουσίασε, “η Ιστορία του Ηρακλή στο μπάσκετ γυναικών”: «Είχα ξεκινήσει με την καταγραφή της ιστορίας του μπάσκετ Ηρακλή το 2019. Είχα κάνει την πρώτη έκδοση για την ιστορία του Ηρακλή στο μπάκσετ ανδρών. Τότε είχα σκεφτεί καλύτερα να το αφήσω το μπάσκετ γυναικών και να το αντιμετωπίσω με την κατάλληλη σοβαρότητα ώστε να κάνω κάτι πιο αναλυτικό και να μη μπει σαν ένθετο μέσα στων ανδρών. Τα τελευταία δύο χρόνια που ξεκίνησα τη μελέτη πάνω σε αυτό, ήταν μια πάρα πολύ όμορφη αναδρομή σε αυτήν την ιστορία. Μίλησα με πάνω από 60 παλιές αθλήτριες, μίλησα και με δύο κόρες απ’ τις αθλήτριες που ήταν στην αρχική ομάδα του Ηρακλή τη δεκαετία του ’40. Έμαθα για κάποιες απίστευτες ιστορίες, το πώς οι πρώτες αθλήτριες έπαιρναν άσπρες μπλούζες και έραβαν μόνες τους το “Η” του Ηρακλή, ή που έπαιζαν κάποιες απ’ αυτές κρυφά απ’ τους γονείς τους γιατί ήταν ταμπού ο αθλητισμός των γυναικών. Αυτές οι γυναίκες προσέφεραν πάρα πολλά και στο μπάσκετ και στην κοινωνία. Ήταν πραγματικές πρωτοπόροι, κόντρα στα στερεότυπα και τα ταμπού της εποχής κατάφεραν να εδραιώσουν το μπάσκετ γυναικών στη Θεσσαλονίκη».
Για τα συναισθήματα των παλιών αθλητριών που κάποιος έγραψε βιβλίο για εκείνες: «Μετά από 50 χρόνια έρχεται κάποιος και τις καλεί να θυμηθούν τα παλιά, οπότε με δέχτηκαν με πολύ μεγάλη χαρά και ευγένεια. Το χάρηκα πάρα πολύ αυτό. Είναι το 3ο μου ιστορικό βιβλίο για τον αθλητισμό του Ηρακλή και το χάρηκα περισσότερο από κάθε άλλο, γιατί είδα ότι και οι ίδιες με υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά για να πουν τις ιστορίες που έζησαν».