Το θέμα δημιουργήθηκε με το πανό στην Κύπρο και τον Εργκίν Αταμάν. Ξαφνικά, λες και κάποιος… σήμανε συναγερμό για να αρχίσει μια μαζική «επίθεση» στο ζήτημα, προέκυψαν εκατοντάδες αναφορές. Από τις ίδιες πλευρές που λίγες μέρες πριν απαιτούσαν λύση για το ΣΕΦ με πληρωμένη ανακαίνιση και σώπασαν μετά τη συνάντηση με την κυβέρνηση.
Η δήλωση του προπονητή του Παναθηναϊκού δεν έθιξε εθνικά ζητήματα, ούτε φυσικά κι όσους σήκωσαν το πανό. Η ανακοίνωση της ΚΑΕ Παναθηναϊκός ήρθε κάποιες ώρες μετά, ακριβώς επειδή η στρατιά διασποράς ψεύδους ήταν σε πλήρη παράταξη.
Ο στόχος ήταν και παραμένει ένας. Αυτό που αισθάνονται ως μοναδική αχίλλειο πτέρνα στον Παναθηναϊκό. Τη διασπορά «δηλητηρίου» για να επέλθει ρωγμή στη συσπείρωση που έχουν οι «πράσινοι». Διότι απ’ όπου κι αν το πιάσει κανείς, διοικητικά, προπονητικά, στον φίλαθλο κόσμο, στο ταλέντο της ομάδας, στην προοπτική του κλαμπ, το «τριφύλλι» μοιάζει άτρωτο.
Με Λιόλιο, με 40-60, με 10-90, με τοξικές δηλώσεις αντιπάλων που στόχευαν οικογένειες, με οποιοδήποτε εμπόδιο κι αν σηκώθηκε, την περυσινή σεζόν, στο τέλος… the king is back. Άντεξε στα χτυπήματα, στην αθλιότητα, συσπειρώθηκε, έγινε πανίσχυρος.
Η σύνδεση όλων εντός των τειχών του Παναθηναϊκού είναι σε επίπεδα κάστρου απόρθητου. Ψηλού, σύγχρονου και επιβλητικού. Σαν τον πύργο στο Ντουμπαι στα 828 μέτρα. Το βλέπουν και τους προκαλεί δέος. Τρομάζουν. Κατά συνέπεια, επιβάλλεται να κινηθούν υπόγεια, στις σκιές, ελπίζοντας πως δε θα τους δει κανείς.
Όλη αυτή η διαδικασία που φανέρωσε η μαζικότητα των κοινών απόψεων, επιχειρημάτων και τελικά κοινής στόχευσης, όχι απλά δεν την εξέλαβε κανένας ως σοβαρή αντίδραση απλών φιλάθλων/πολιτών, αλλά έδωσε και στον πλέον άσχετο με τέτοια θέματα να καταλάβει πως δεν τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος…
Τα εθνικά θέματα που αφορούν τον ελληνισμό (Ελλάδα και Κύπρο δηλαδή) ποτέ δεν τους απασχόλησαν. Στην ατζέντα τους ήταν ανέκαθεν το συμφέρον. Απλά η εθνικιστική έξαρση εναντίον του Αταμάν -τον θεώρησαν… εύκολο στόχο επειδή είναι Τούρκος- βόλευε το αφήγημα θέλοντας να δημιουργήσουν πρόκληση τριγμών στον Παναθηναϊκό.
Τι κατάφεραν τελικά; Το ακριβώς αντίθετο. Συσπείρωσαν κι άλλο τους «πράσινους». Μόνο ένας χαζός δεν θα έπαιρνε χαμπάρι το σκοπό τους.
Όλα αυτά τα… αυθόρμητα μηνύματα και σχόλια που εμφανίστηκαν κατά δεκάδες-εκατοντάδες, προερχόμενα από τους no politica, αντί για ρωγμή στο «πράσινο» οικοδόμημα, προκάλεσαν γέλιο…
Ο σκοπός «φώναζε» πως είναι ο εξής: Η πρόκληση σοβαρού προβλήματος στη σχέση Παναθηναϊκού-Αταμάν, ή Παναθηναϊκού-φιλάθλων. Έλα όμως που αυτοί οι δεσμοί έχουν «σφυρηλατηθεί» στα δύσκολα κι έτσι είναι αδιαπέραστοι από κάθε εξωτερικό «εχθρό».
Έλα που οι απόψεις του ιδιοκτήτη είναι γνωστές και δεν κρύβονται. Κι όταν δημόσια ενημέρωσε τους no politica ότι δεν ζητήθηκε καμία συγνώμη στον Αταμάν όπως μεταφράστηκε, τότε κρύφτηκαν ακόμα περισσότερο.
Οι περίφημες… νουθεσίες, μπορούν να γίνουν αμέτρητες. Από οποιονδήποτε στη γη. Όχι όμως από εκείνους που δεν έχουν πάρει καμία θέση στα πολύ σοβαρά εθνικά ζητήματα της τελευταίας 20ετίας. Φορώντας τον μανδύα του no politica, τον οποίο ξαφνικά επέλεξαν να πετάξουν.
No politica όταν ενέπλεκαν τη Μακεδονία σε βρώμικα σενάρια που είχαν να κάνουν με ένα πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο. Το ίδιο όταν χαρακτήριζαν Έλληνα επιχειρηματία «Ρωσοπόντιο» κι όταν πετούσαν ρούβλια στο γήπεδό τους. No politica όταν έπρεπε να πάρουν θέση για πραγματικά σοβαρές εθνικές υποθέσεις. No politica για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Έτσι ξαφνικά, ο Αταμάν τους έκανε… politica;
Στο μεταξύ οι ίδιοι άνθρωποι… έσκιζαν τα ρούχα τους αν κάποιος απλά ανέφερε πως υπήρξε ένας τσακωμός του δικού τους προπονητή με αθλητή της ομάδας τους, ενώ το είχε δείξει η τηλεόραση. Εκεί το no politica γινόταν λογοκρισία κανονικά. Πώς αλήθεια μπορεί να πειστεί κάποιος για τις… αγνές προθέσεις τους και την ξαφνική τους ανησυχία για το κυπριακό, μέσω ενός πανό και μιας ανακοίνωσης που δεν προσβάλλει κανέναν. Ειδικά λεπτά εθνικά ζητήματα της Ελλάδας ή της Κύπρου.
Το θέμα έληξε απ’ την αρχή του και μάλιστα δημόσια, όχι κρυφά και μέσω βουβαμάρας. Σε κάποιων τα μυαλά συνεχίζει να είναι ευκαιρία για «αγώνα». Διότι η ιστορία ενός αιώνα που έχουν, φανερώνει σε όλους πως τους αγωνιστικούς χώρους τους αντιλαμβάνονται διαφορετικά απ’ όλους τους υπόλοιπους. Ειδικά στην εποχή μας…
Για καλή τύχη του μεγαλύτερου ελληνικού συλλόγου, η ιστορία έχει γράψει κι έχει κατατάξει.
Αν κάτι κατάφεραν με την… αυθόρμητη αντίδραση τους, ήταν να φτιάξουν τον Παναθηναϊκό εσωτερικά από ατσάλι… Κι όταν αυτό το τρίπτυχο ομάδα-κόσμος-διοίκηση είναι από ατσάλι ξέρουν την κατάληξη…
