Έφτασαν οι εκλογές της ΕΟΚ. Η θητεία του Βαγγέλη Λιόλιου ολοκληρώνεται. Τριετία που αλλιώς ξεκίνησε στα λόγια και διαφορετικά εξελίχθηκε στην πράξη. Η απόσταση υποσχέσεων-πράξεων, χαοτική. Το ίδιο και η απόσταση ύφους και συμπεριφοράς πριν γίνει πρόεδρος, συγκριτικά με τον… Ιούλιο Καίσαρα που ακολούθησε έχοντας την καρέκλα.
Στιγμές που έμειναν στην ιστορία, ατάκες που χαράχθηκαν για πάντα στη συνείδηση των φιλάθλων. Σπουδαιότερη όλων το περίφημο «οι θεσμοί δεν αγγίζονται», για όποιον τολμούσε να του κάνει κριτική. Αυτοί οι λίγοι τέλος πάντων, γιατί το άνοιγμα της αυλής έκανε δουλίτσα.
Με την ολοκλήρωση κάθε θητείας προέδρου, ακόμα κι αν δεν πρόκειται για μια Ομοσπονδία που ενδιαφέρει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους αλλά ένα περίπτερο, συνηθίζεται να γίνεται απολογισμός. Από τον ίδιο τον πρόεδρο, να ακουστεί ξανά η φωνή του για κάτι σοβαρό κι όχι μόνο σε πανηγυρικές στιγμές για να «κλέψει» τη δόξα πρωταγωνιστών όπως έκανε στο Προολυμπιακό.
Αφού ο ίδιος αποφεύγει σαν τον διάολο το λιβάνι τις δημόσιες εξηγήσεις στους φιλάθλους και τα μέλη της κοινότητας του μπάσκετ, θα αναλάβει το SDNA να κάνει τον απολογισμό της θητείας του Βαγγέλη Λιόλιου στην προεδρία της ΕΟΚ. Όχι με κραυγές και αλαλαγμούς αλλά με ατράνταχτα επιχειρήματα που τελικώς αμφισβητούνται μόνο από ελάχιστους παροικούντες στο λιμάνι:
1. Τόμας Γουόκαπ: Φαρδιά πλατιά μπήκε η υπογραφή του Βαγγέλη Λιόλιου στην ελληνοποίηση του παίκτη του Ολυμπιακού. Πρόσχημα η συμμετοχή του στην Εθνική Ελλάδος, παρότι ακόμη και οι ελάχιστα σχετικοί με το άθλημα ήξεραν απ’ την πρώτη στιγμή πως το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στερείται χαρακτηριστικά τα οποία δεν διαθέτει ο συμπαθής Τεξανός. Μυστικά εμφανίστηκε μια επιστολή, μυστικά έγινε αποδεκτή, μυστικά ζητήθηκε απ’ το κράτος να «τρέξει» τις διαδικασίες. Όπως κι έγινε. Η ΕΟΚ «έθρεψε» τον αθέμιτο ανταγωνισμό σε συλλογικό επίπεδο, με πρόσχημα το καλό της Εθνικής. Δημόσια ποτέ δεν εξηγήθηκε αναλυτικά η επιλογή, το σκεπτικό, δεν απαντήθηκαν ποτέ τα γιατί… Η Εθνική δυο σερί καλοκαίρια με τον ελληνοποιημένο Γουόκαπ δεν κατάφερε να πετύχει. Αντιθέτως, ο αποδεκατισμένος από ποιοτικούς διεθνείς Έλληνες Ολυμπιακός (μόνο Παπανικολάου, Λαρεντζάκης μιλάνε ελληνικά), βρήκε χείρα βοηθείας να τον κρατήσει όρθιο.
2. Οι χειρισμοί στο θέμα του επικεφαλής της ΚΕΔ/ΕΟΚ, οι άνθρωποι που επέλεξε ως… δεξιά του χέρια, σηκώνουν απολογισμό για τόμους ολόκληρους. Ο Νίκος Πιτσίλκας είναι σαφώς χαρακτηριστική περίπτωση. Επιλέχτηκε επικεφαλής της ΚΕΔ, έφυγε, για να γυρίσει… ισχυρότερος και με περισσότερες αρμοδιότητες. Ως γενικό κουμάντο, το οποίο περνά μηνύματα σε διαιτητές αναλύοντας… σφαγές εκεί που δεν υπάρχουν και αθωώνοντας άλλες που έγιναν. Από τις πρώτες μέρες κιόλας.
3. Κορομηλάς: Όταν «έσκασε» η βόμβα από τον Ουκρανό διαιτητή που σε συνέντευξή του κατηγόρησε τον συγκεκριμένο άνθρωπο για εμπλοκή σε απόπειρα επηρεασμού διαιτησίας τελικού Eurocup, ο Λιόλιος και οι ΚΕΔ/ΕΟΚ δεν έβγαλαν άχνα. Αρκέστηκαν στο «τίθεται εκτός δράσης μέχρι να ξεκαθαρίσει». Η Euroleague αποφάσισε να τον πετάξει εκτός, δεχόμενη ουσιαστικά μετά την έρευνά της, τα όσα ακούστηκαν για τον Ηλία Κορομηλά. Ποτέ ο Λιόλιος δεν μίλησε, ποτέ δεν υπήρξε δημόσια τοποθέτηση και τελικά διαβάσατε στο SDNA πως ο Κορομηλάς ακόμη και τώρα είναι στους παραλήπτες της εσωτερικής αλληλογραφίας στα θέματα διαιτησίας. Κοινώς λειτουργεί στις… σκιές, υπό την ανοχή και εν γνώση της ΕΟΚ και του Λιόλιου προσωπικά. Αναλαμβάνοντας δύσκολους ρόλους, επικίνδυνες αποστολές και είναι πάντα με μια βαλίτσα στο χέρι για τα ταξίδια που αφορούν υποχρεώσεις της ΕΟΚ. Οι πληροφορίες λένε ότι αν βγει ξανά ο Λιόλιος θα αναλάβει επίσημα υπεύθυνος διαιτησίας.
4. Διαιτησία: Κατάληξη όλων αυτών των κινήσεων που χαρακτηρίζονται ως σκάνδαλα, τα σφυρίγματα που υπήρχαν παντού. Από τα ντέρμπι αιωνίων που έκριναν τίτλους, μέχρι τις μικρές κατηγορίες. Εκεί που δεν πέφτει το φως. Όμως η αλλοίωση αγώνων και αποτελεσμάτων, έγινε συνήθεια. Με τον Βαγγέλη Λιόλιο να… κοροϊδεύει τους πάντες, καθώς μόλις εξελέγη είχε δηλώσει: «Έχω βασική αρχή, τα κουκούτσια να είναι στη μέση. Αντί να κουβεντιάζουμε για ένα πρόβλημα, πρέπει να το λύνουμε. Θέλω να με κρίνετε αυστηρά για τη διαιτησία, θα πάρω εγώ την ευθύνη».
Μια άλλη του ατάκα τότε, ήταν: «Αν ξαναδώ έστω και ένα παιδί να κλαίει, ο υπεύθυνος θα φύγει κλωτσηδόν».
Τελικά οι υπεύθυνοι «σφαγών» επιβραβεύονταν συνεχίζοντας να σφυρίζουν, με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας να θυμάται μετά από τρία χρόνια πως τελικά… παρατηρούσε τη διαιτησία όλο αυτό το διάστημα και από δω και στο εξής θα δράσει. Ορίζοντας τον Ηλία Κορομηλά πρόεδρο της ΚΕΔ. Καταλάβατε…
5. Το στοίχημα μπήκε για τα καλά στη ζωή του μπάσκετ. Ειδικά αυτή την τριετία, θα έλεγε κανείς πως… παραμπήκε. Καταστάσεις που αμαυρώνουν την υπόληψη του αθλήματος και την αξιοπιστία του, αφέθηκαν να αιωρούνται λες και δεν έγινε τίποτα. Ύποπτα στοιχηματικά ματς, φτάνοντας μέχρι και την Α1 ανδρών. Ομάδα της Basket League κατέβηκε να παίξει και… δεν κατέβηκαν ξαφνικά οι μισοί παίκτες της μόλις κατάλαβαν. Δεν υπήρξε η παραμικρή ποινή, ουσιαστικά η παραμικρή έρευνα, δε δόθηκε ποτέ η πρέπουσα σημασία. Τα πάντα αφέθηκαν στην τύχη τους για ένα φαινόμενο που παρά τις… σειρήνες που ήχησαν, κανείς δεν άκουσε, κανείς δεν είδε τίποτα.
6. Κι όμως η λαίλαπα του στοιχήματος για την οποία έχουν ακουστεί τρομακτικές φήμες για το στενό περιβάλλον της διοίκησης, οδήγησε μέχρι και σε τιμωρίες από τη FIBA, όχι από την ΕΟΚ. Η προσφορά του Λιόλιου στο ελληνικό μπάσκετ έφτασε μέχρι και σε τιμωρίες ατόμων συγκεκριμένης ομάδας, οι οποίες αφορούσαν στοιχήματα! Πρωταγωνιστές της ομάδας αυτής, ήταν άνθρωποι που είχε δίπλα του σε δημόσια θέα, κάθονταν πλάι του δηλαδή, ο πρόεδρος της ΕΟΚ σε αγώνες της Ελευθερίας Μοσχάτου. Η προπονήτρια της ομάδας και η αρχηγός τιμωρήθηκαν για έλλειψη συνεργασίας με τις αρχές. Κι οι πληροφορίες λένε πως δεν τιμωρήθηκαν για δική τους ανάμειξη αλλά διότι δεν ήθελαν να δώσουν στοιχεία για άλλους…
7. Από τις πεντακάθαρες διαιτησίες που υποσχέθηκε ο Λιόλιος πριν τις εκλογές του 2021, δεν έκλαψαν μόνο παιδιά. Έκλαψαν και γυναίκες. Στην κορυφή της πυραμίδας του μπάσκετ γυναικών, με διαιτησίες απροκάλυπτες στους τελικούς της Α1. Κρίθηκαν πρωταθλήματα, καθώς είναι γνωστό πως οι λεπτομέρειες καθορίζουν τις νικήτριες στο άθλημα αυτό. Άτομα που δήλωναν δημόσια το μίσος τους προς τον Παναθηναϊκό, επιλέγονταν κατά σύμπτωση να σφυρίξουν τελικούς. Αποφάσεις από ρέφερι όπως ο Τηγάνης που είχε μέλλον στο χώρο και το θυσίασε αλλοιώνοντας τον πρώτο τελικό της περασμένης σεζόν. Φυσικά ο πρόεδρος της ΕΟΚ, δεν ασχολείται με μικροπράγματα όπως ο αθλητισμός γυναικών. Έτσι δείχνει η συμπεριφορά και η στάση του, η απαξίωσή του να εξηγήσει ή να τοποθετηθεί για τα θέματα αυτά.
8. Η οικονομική κρίση πέρασε, η πανδημία πέρασε, αλλά οικονομικά τα σωματεία της χώρας δεν μπορούν να αναπνεύσουν. Σε τρία χρόνια αντί να βελτιωθεί το παραμικρό, επιτρέπεται η απαξίωση του προϊόντος ακόμη και από την κρατική τηλεόραση που έδινε το απόλυτο μηδέν και απέφευγε τις μεταδόσεις εθνικών πρωταθλημάτων και φέτος πάει προς την ΕΡΤ με αντάλλαγμα μηδέν ευρώ. Χορηγοί ούτε για δείγμα. Η ΕΟΚ του Λιόλιου όχι μόνο δεν βρήκε έσοδα όπως υποσχέθηκε από sponsoring αλλά χρύσωσε το χάπι δίνοντας… voucher 600-700€ σε κάθε σωματείο για να πάρουν κοστούμια όσοι κάθονται στον πάγκο.
9. Μία απ’ τις πλέον ντροπιαστικές υποθέσεις για το ελληνικό μπάσκετ, είναι το θέμα της καταγγελίας της Πρίστινα για τους διαιτητές Κάρδαρη-Ζαχαρή. Η FIBA τους τιμώρησε αυστηρά. Η ΕΟΚ ακόμη δεν έχει πάρει θέση για το θέμα. Μάλλον θα ανήκουν κι αυτοί στους «θεσμούς που δεν αγγίζονται», ως προέκταση του προέδρου. Γι’ αυτό και λειτουργεί η Ομερτά σε κάθε υπόθεση που αφορά το μπάσκετ και θίγει την Ομοσπονδία. Και να πει κανείς πως είναι λίγες…
10. Η πιο πονεμένη ιστορία, αυτή των Εθνικών ομάδων. Πρόγραμμα ανάπτυξης το οποίο κανείς δεν είδε και αποφάσεις για άνδρες, γυναίκες, νέους, νεάνιδες, εφήβους, παίδες, κορασίδες που δεν έφεραν ούτε μία επιτυχία. Κι ας παρουσιάζεται ως τέτοια η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσω της διεξαγωγής του Προολυμπιακού τουρνουά στο ΣΕΦ. Η 7η θέση στο Παρίσι «βαφτίστηκε» θρίαμβος, η αποτυχία στο Eurobasket και στο Μουντομπάσκετ, το ίδιο. Σπαταλώντας την καλύτερη μπασκετική περίοδο του Γιάννη Αντετοκούνμπο και τα πιο ώριμα χρόνια κορυφαίων αθλητών όπως ο Καλάθης, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου. Ένας απολογισμός για να εξηγηθεί τί ακριβώς συνιστά επιτυχία, θα είχε το ενδιαφέρον του.
Αν ο Βαγγέλης Λιόλιος δε θεωρούσε τους φιλάθλους ανθρώπους… κατώτερου Θεού, που δεν αξίζουν εξηγήσεις. Γιατί πάντα όταν κάποιος μιλά, φανερώνει τον εαυτό του, τις προθέσεις του και πρέπει να απαντήσει «καυτά» ζητήματα. Τρία χρόνια ο Βαγγέλης Λιόλιος πάντα ήταν εχθρός αυτής της διαδικασίας, αφήνοντας τους image makers του μπάσκετ να κάνουν τη δουλειά γι’ αυτόν.
Αυτός λοιπόν είναι ο αληθινός απολογισμός της τριετούς διοίκησης. Αυτά είναι όσα θα ήθελε να ξεχάσει από τους 36 μήνες διακυβέρνησης του ελληνικού μπάσκετ. Οι αυριανές εκλογές της ΕΟΚ θα επιβεβαιώσουν πόσα σωματεία θέλουν να ζήσουν το Pat II ή να διεκδικήσουν ένα διαφορετικό αύριο για το ελληνικό μπάσκετ.
