Ο Ολυμπιακός κέρδισε με 72-67 τη ΔΕΚΑ και κατέκτησε το τουρνουά Rising Stars. Ο προπονητής των «ερυθρολεύκων», Γιώργος Παντελάκης, έκανε τη δική του παρέμβαση στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio.
Αναλυτικά είπε:
Για το πόσο σημαντική είναι η κατάκτηση του τροπαίου: «Είναι ένα δευτερεύον έπαθλο στη συνολική προσπάθεια που κάνουν όλα τα παιδιά. Με την ανταγωνιστικότητα που υπάρχει, επειδή υπάρχει και τίτλος, βλέπουν τα παιδιά πώς συμπεριφέρονται σε στρεσογόνες καταστάσεις βοηθούν πολύ. Οπότε δεν είναι αυτοσκοπός ο τίτλος, αλλά η όλη διαδικασία και όλο το ταξίδι προς τα εκεί».
Για το τουρνουά Rising Stars: «Είναι πολύ σημαντικό τουρνουά. Και οι ξένες ομάδες που συμμετέχουν στο τουρνουά δίνουν μια διαφορετική οπτική στο όλο format. Είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να βλέπουν αντίστοιχα παιδιά της ηλικίας τους σε άλλες χώρες, την κουλτούρα τους και το πού εστιάζουν περισσότερο το παιχνίδι τους. Είναι καλό μάθημα και για τα παιδιά που στελεχώνουν τις εθνικές ομάδες, όπου ενδεχόμενες να τα συναντήσουν στα πρωταθλήματα των Εθνικών».
Για το πώς αισθάνονται τα παιδιά με την παρουσία του Αργύρη Καμπούρη δίπλα τους: «Ο Αργύρης είναι μια μεγάλη μορφή του ελληνικού μπάσκετ. Έχω τη χαρά και τον βλέπω κάθε μέρα στο γήπεδο, οπότε και οι συμβουλές που δίνει στα παιδιά ή οι ιστορίες που μοιράζεται μαζί τους βοηθάει ενδεχομένως να νιώθουν καλά μ’ αυτά που έχουν στην ομάδα».
Για τη σύνδεση του εφηβικού τμήματος τού Ολυμπιακού με το ανδρικό: «Εμείς είμαστε μια ομάδα που το κομμάτι του ανδρικού με το εφηβικό είναι πάρα πολύ συνδεδεμένα. Στον τελικό με τη ΔΕΚΑ είχαν έρθει ο Χρήστος Μπαφές, ο Γιώργος Μποζίκας, ο Στέφανος Τριαντάφυλλος. Έχουμε 2-3 παιδιά που προπονούνται με την ανδρική ομάδα και έχουν πάρει και συμμετοχή στο πρωτάθλημα. Γενικά όλοι οι παίκτες βλέπουν όλα τα παιχνίδια της ανδρικής ομάδας, τους αρέσει, κουβεντιάζουν, έχουν απορίες, τις συζητάμε, ονειρεύονται μέσα απ’ αυτό και οραματίζονται διάφορα. Γι’ αυτό είναι πολύ ευχάριστο για ‘μένα να κουβεντιάζω μαζί τους».
Για το Next Generation Tournament στο Παρίσι: «Η αλήθεια είναι πως έχουν μεγάλη προσμονή γι’ αυτό το γεγονός. Το περιμένουν πώς και πώς. Το έχουμε κουβεντιάσει, έχουμε δει τις ομάδες. Τους αρέσει πάρα πολύ ο ανταγωνισμός. Έχω τη χαρά να έχω παιδιά που τους αρέσει να ανταγωνίζονται, τους αρέσουν τα δύσκολα παιχνίδια, κάτι πολύ σημαντικό να το βρεις σε ένα σύνολο αθλητών. Το περιμένουν με προσμονή και αυτό κάνει το έργο μας ακόμα ευκολότερο, γιατί αφοσιώνονται πολύ στην προπόνηση και όλο και μεγαλύτερο κίνητρο κάθε φορά».
Για τον ρόλο των προπονητών σε αυτές τις ηλικίες: «Ο δικός μας ο ρόλος είναι καθαρά εκπαιδευτικός. Τα παιδιά μέχρι και το εφηβικό ζουν σε μια μπασκετική… φούσκα, που είναι ένας πολύ ωραίος κόσμος, αλλά φεύγοντας από αυτόν τα μονοπάτια είναι λίγο πιο δύσβατα. Πάνε να ανταγωνιστούν αθλητές πιο μεγάλους σε ηλικία, ενδεχομένως και ξένους, οπότε αλλάζει το επίπεδο. Παιδιά που ήταν μπροστά θα πρέπει να μάθουν να είναι πίσω, να κάνουν κι άλλα πράγματα στο γήπεδο ή πράγματα που ίσως να μην έχουν συνηθίσει να κάνουν. Εμάς ο ρόλος μας είναι σίγουρα κάθε βδομάδα να τους θυμίζουμε πόσο πρέπει να προσπαθούν, πόσο ταπεινοί πρέπει να είναι και πόσο πρέπει να δουλεύουν, ώστε να πετύχουν τους στόχους του. Δε μπορεί να γίνει τίποτα χωρίς δουλειά, μόνο με δουλειά μπορεί να γίνει κάτι και επιμονή».