MENU

Για την ημέρα των γενεθλίων του (19/2) που συμπλήρωσε 29 χρόνια ζωής: «Το 29 δεν είναι απλώς ένας αριθμός, γιατί νομίζω ότι από τη στιγμή που γίνεις 30, δεν είσαι πια νέος. Γι' αυτό δεν μου αρέσει να κοιτάζω μπροστά, ούτε μου αρέσουν τα γενέθλιά μου»

Για το αν υπάρχει κάτι που διαμόρφωσε την προσωπικότητά του: «Σε επαγγελματικό επίπεδο είναι η κατάκτηση του τίτλου. Έχουμε δημιουργήσει μια κληρονομιά πίσω από τα ονόματά μας. Στην ιδιωτική μου ζωή δεν ξέρω, απλά ζω τη ζωή μου χωρίς κανένα “μάθημα”. Δεν θέλω να ακούγομαι σαν γκουρού, να λέω ότι “μπορείς να πετύχεις τα πάντα” και τα λοιπά».

Για τις ευχές που έκανε στα γενέθλιά του: «Να κάνω bungee jumping (σ.σ. γέλια). Απλά αστειεύομαι. Δεν έχω μεγάλους στόχους, μεγάλα όνειρα. Μόνο μικρά, όπως η οικογένειά μου να είναι υγιής, τα άλογά μου να κερδίζουν. Δεν χρειάζομαι τίποτα μεγάλο, οι μικρές νίκες με κάνουν χαρούμενο»

Για το ένα πράγμα που τον κάνει χαρούμενο: «Πρέπει να είναι οικογένεια. Να κάνω την κόρη μου να γελάει, γιατί αυτό δεν αγοράζεται»

Για το αν λάμβανε διαφορετικές αποφάσεις αν άρχιζε ξανά την καριέρα του από την αρχή: «Μίλησα για αυτό πριν από μία ή δύο εβδομάδες: Αν μπορούσα να επιλέξω έναν σύλλογο για να παίξω ξανά αυτή τη στιγμή, θα ήταν πάλι το Ντένβερ. Επειδή η όλη ιστορία είναι υπέροχη, μοναδική, γι' αυτό και δεν θα επέλεγα κανέναν άλλο. Από τότε που ήρθα εδώ, η ζωή μου άλλαξε, η καριέρα μου άλλαξε και είμαι ευγνώμων για αυτό»

Για τη φιλοσοφία των Νάγκετς: «Θα έλεγα ότι είμαστε σιωπηλοί γίγαντες. Στο Ντένβερ δεν κάνουμε θόρυβο, είμαστε σαν το κύμα. Σιωπηλοί γίγαντες».

Για το μεγαλύτερο επίτευγμα της καριέρας του: «Σίγουρα η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το να κερδίσεις τον τίτλο του NBA είναι η κορυφή του βουνού και μετά κοιτάς πώς να μην πέσεις, αλλά να μείνεις εκεί. Ένας ακόμα τίτλος θα μας ανέβαζε ως ομάδα. Όμως το στυλ μας είναι να πηγαίνουμε βήμα-βήμα και νίκη με τη νίκη» .

Για τις κλήσεις του στα All-Star Games και την πορεία της καριέρας του: «Μερικές φορές ακόμα σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να παίξω στο NBA. Γνωρίζοντας την ιστορία μου, την ξεχωριστή πορεία μου μέχρι το NBA... Όταν ήρθα στην προπόνηση για πρώτη φορά, ήμουν μόνο ο πέμπτος ή ο έκτος ψηλότερος παίκτης στην ομάδα. Γι' αυτό είναι ένας ωραίος τρόπος να ανταμείψω τον εαυτό μου αγωνιζόμενος στο All Star. Εκείνη τη στιγμή, όταν πήρα για πρώτη φορά την κλήση, ήταν μια μεγάλη στιγμή για μένα, όπως και τώρα, γιατί εκπροσωπώ το Ντένβερ, την πόλη μου, την οικογένειά μου». 

 

Γιόκιτς: «Θέλω η κόρη μου να χαμογελάει - Οι Νάγκετς είναι σιωπηλοί... γίγαντες»