Ο Παναθηναϊκός έδωσε τα πρώτα δυνατά τεστ στην Ρόδο, απέναντι σε δύο ομάδες που θα έχει τους ίδιους πάνω κάτω στόχους για φέτος. Είχε ένα κακό παιχνίδι απέναντι στην Φενέρμπαχτσε και ένα σαφώς καλύτερο κόντρα στην Μακάμπι. Ίσως το ματς με τους Ισραηλινούς να ήταν ακόμα πιο καλό για εξαγωγή συμπερασμάτων, λόγω των χαρακτηριστικών που έχει η ομάδα του κόουτς Κάτας και θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Κάτι που θα πρέπει να θυμίζουμε πάντα, είναι ότι τα φιλικά είναι καθαρά και μόνο για τους προπονητές. Οι οπαδοί και οι φίλοι του μπάσκετ, καλό είναι να βλέπουν την ομάδα τους, που μπορεί να τους έχει λείψει, να έχουν την ανυπομονησία να δουν τους καινούργιους παίκτες, αλλά συμπεράσματα δεν πρέπει να βγάζουν. Ειδικά όταν δεν ξέρουν τι προπονητική επιβάρυνση έχουν δεχτεί οι παίκτες, τι έχει δουλευτεί και σε τι βαθμό, σε άμυνα και επίθεση και βέβαια σε τι κατάσταση είναι ο κάθε παίκτης. Άλλοι γυρίζουν από τραυματισμό, άλλοι από το Μουντομπάσκετ και άλλοι βρίσκονται στο 100%, οπότε ακολουθούν διαφορετικά προγράμματα. Έχοντας πει λοιπόν όλα τα παραπάνω, ας δούμε κάποια πράγματα από αυτούς τους δύο αγώνες.
Έμφαση στην κυκλοφορία
Ακρογωνιαίος λίθος των ομάδων του Εργκίν Αταμάν είναι η καλή κυκλοφορία της μπάλας και το spacing. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού, προσπάθησαν να μοιράζουν γρήγορα την μπάλα, μέσα από μια επίθεση που ήταν βασισμένη στο pick n roll και είχε παράλληλες δράσεις μακριά από την μπάλα. Όπως είναι απόλυτα λογικό, για μια ομάδα που έχει κάνει 3-4 προπονήσεις με σχεδόν όλο το ρόστερ, κάποιες φορές βγήκαν και κάποιες η μπάλα κολλούσε. Στο έμπειρο μάτι, οι «πράσινοι» είναι κλασικό παράδειγμα ομάδας που τώρα πλάθεται και οι παίκτες της δεν έχουν συγκεκριμενοποιήσει τους ρόλους που θα έχει ο καθένας, ποιος θα παίρνει τις πολλές προσπάθειες, ποιος τις λίγες, ποιος θα κάνει την βρόμικη δουλειά. Όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά και θέλουν εργατοώρες στην προπόνηση και τριβή στους αγώνες.
Για παράδειγμα, ο Κώστας Σλούκας είναι ξεκάθαρο ότι παίζει στο «ρελαντί». Δεν πήρε προσωπικές προσπάθειες, προσπάθησε καθαρά να δημιουργήσει για να βάλει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι και στην ροή της επίθεσης, χωρίς να κάνει τίποτα περιττό. Σαν να λέει τώρα που είναι φιλικά, παίξτε εσείς να βρείτε ρυθμό και όταν έρθουν τα επίσημα, εγώ θα είμαι εδώ. Αυτό από μόνο του δεν μπορεί να δώσει μια πραγματική εικόνα, καθώς στα φιλικά οι προπονητές θέλουν να βλέπουν όλους τους παίκτες. Πάντως είναι δεδομένο ότι όταν δεν βρίσκεται ο Σλούκας στο παρκέ και με την απουσία του Βιλντόσα, ο Παναθηναϊκός έχει θέμα στην δημιουργία του.
Υπήρξαν πολλά άστοχα σουτ από το τρίποντο, ειδικά με την Φενέρ, όμως το ζήτημα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να δημιουργούνται και αργά ή γρήγορα θα μπουν, όπως έγινε απέναντι στην Μακάμπι. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην έχει τους «φονιάδες» από το τρίποντο, αλλά είναι αρκετοί παίκτες που μπορούν να σουτάρουν πάνω από τον μέσο όρο.
Διάθεση στην άμυνα
Ένα από τα στοιχεία που θα καθορίσουν το ταβάνι του φετινού Παναθηναϊκού, θα είναι ο τρόπος και το επίπεδο της αμυντικής του συμπεριφοράς. Είναι δεδομένο ότι η περιφερειακή του γραμμή είναι αδύνατη σε αυτό το κομμάτι και θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια για να καλυφθούν οι τρύπες, όμως τουλάχιστον σε αυτούς τους δύο αγώνες, έδειξε διάθεση για να παίξει σκληρά και να «δείρει» μπασκετικά. Το physicality, είναι κάτι που μπορεί να δώσει απαντήσεις σε αμυντικά ερωτήματα και σε μια πρώτη ανάγνωση, οι «πράσινοι» έδειξαν ότι μπορούν να βγάλουν.
Ειδικά απέναντι στην Μακάμπι, που ως γνωστόν, τα γκαρντ είναι η δύναμη της ομάδας με τους Μπόλντγουιν και Μπράουν, τα πήγαν αρκετά καλά, δεδομένων των συνθηκών. Η γραμμή ψηλών της ομάδας διαθέτει τρεις παίκτες που αμυντικά μπορεί να την θωρακίσουν, όπως ο Μήτογλου, ο Χουάντσο και ο Λεσόρ, οπότε αν έχουν μια κάποια πίεση από τα γκαρντ μπορεί να έχει αποτέλεσμα.
Μεγάλη ποιότητα ο Χουάντσο
Σίγουρα το ότι είναι νωρίς στην σεζόν, μπορεί να μας αποθαρρύνει από το να βγάλουμε βιαστικά συμπεράσματα για παίκτες, ειδικά αυτούς που είναι άμαθοι από αυτό το επίπεδο, αλλά κάποια πράγματα κάνουν μπαμ, με την πρώτη ματιά. Ο Χουάντσο, είναι ένας παίκτης που υπέγραψε ο Παναθηναϊκός για να κάνει την διαφορά και αυτό ακριβώς κάνει. Επιθετικά κάνει όσα πρέπει να κάνει ένα σύγχρονο τεσσάρι. Είναι πανέτοιμος να εκτελέσει από spοt καταστάσεις, ενώ οι κινήσεις του χωρίς την μπάλα για να κάνει τον εαυτό του διαθέσιμο για πάσα είναι σεμιναριακές. Μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να επιτεθεί, να κάνει coast to coast, κάνοντας τα όλα να φαίνονται απλά. Στην άμυνα είναι παντού, περιστρέφεται σωστά, βάζει τα χέρια του, προκαλεί deflections, κλέβει μπάλες και γενικά δείχνει υψηλό μπασκετικό IQ. Μπορεί οι παίκτες να θέλουν χρόνο για την μετάβαση τους από το ΝΒΑ, αλλά ο Χουάντσο ακόμα και στην μέρα που δεν θα βάζει στην επίθεση, θα είναι χρήσιμος για την ομάδα του.
Αν δούμε ατομικά και τους υπόλοιπους παίκτες, ο Γκριγκόνις είναι εμφανές ότι παίζει με άλλη αυτοπεποίθηση και είναι θετικός, αφού ο Αταμάν του έχει πάρει την λειτουργία με την μπάλα στα χέρια και το χρησιμοποιεί καθαρά ως εκτελεστή. Ο Λεσόρ συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρσι και με την καλή τροφοδοσία θα τελειώνει φάσεις, ενώ ο Παπαπέτρου θα δώσει πόντους από το ποστ. Για όλους τους υπόλοιπους, θα χρειαστεί και άλλος χρόνος αφού υπάρχουν αρκετά θέματα που πρέπει να τα δούμε σε περισσότερα παιχνίδια, για να καταλάβουμε αν είναι αναστρέψιμα ή όχι.
