Χθες δεν είχαμε τίποτε άλλο παρά μία ακόμη επιβεβαίωση ότι το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός είναι το καλύτερο μπασκετικό ζευγάρι του κόσμου. Μετά από εκείνο, βέβαια, των τελικών του ΝΒΑ.
Μπάσκετ ποιοτικό μπορεί να μην παίχτηκε ούτε χθες, ούτε την Κυριακή, αλλά το «κορυφαίο ζευγάρι του κόσμου μετά το ΝΒΑ» δεν έχει να κάνει μόνο με αυτά καθ’ αυτά τα μπασκετικά κριτήρια. Μιλάμε για όλο το πακέτο. Κόσμο, ένταση, πάθος και τα γύρω, γύρω, που έχουμε κάθε φορά, αρκεί να μην ξεπερνάνε τα όρια, όπως έχει γίνει πολλάκις.
Ωραίο το Αρμάνι-Βίρτους, πιο ωραίο το Ρεάλ-Μπαρτσελόνα, αλλά το «αιώνιο» ζευγάρωμα είναι το καλύτερο για τους λόγους, που αναφέραμε και μάλιστα είναι το καλύτερο ακόμη και όταν ο ένας από τους δύο υπολείπεται αρκετά ή πολύ (ποιοτικά) του άλλου. Όπως γίνεται τώρα με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Είδατε, όμως, τι συμβαίνει; Δεν ήθελε και πολύ ο κατώτερος ποιοτικά Παναθηναϊκός να είναι μπροστά τώρα με 2-0. Στις λεπτομέρειες δεν έχει γίνει αυτό. Και μιλάμε για μία σειρά, όπου οι περισσότεροι έλεγαν ότι θα τελειώσει την Κυριακή, που μας έρχεται. Ελάτε, όμως, που δεν θα γίνει έτσι.
Εννοείται, βέβαια, ότι το σκορ θα μπορούσε να είναι και 2-0 υπέρ του Ολυμπιακού, αφού έχασε χθες στην λεπτομέρεια της λεπτομέρειας.
Επεσαν κορμιά χθες στο ΟΑΚΑ και είχαμε ένα ματς, που κρίθηκε στο σουτ. Οποιος το έβαζε, θα κέρδιζε. Τα σουτ τα πήραν δύο παίκτες, που δεν φημίζονται για την σχετική τους ικανότητα. Τελικώς χαμογέλασε η ιστορία στον Παναθηναϊκό με τον Πονίτκα να βρίσκει τον στόχο και τον ΜακΚίσικ να στέλνει την μπάλα στο σίδερο.
Ο Πονίτκα, πάντως, έχει φέτος κοντά στα 37% στο τρίποντο, που μόνο άσχημο δεν το λες. Κάθε άλλο θα λέγαμε. Στην πορεία του στην Ευρωλίγκα γενικώς έχει 31.4%.
Η επιλογή του Ολυμπιακού να τον αντιμετωπίσει στην τελευταία φάση έτσι όπως τον αντιμετώπισε δεν ήταν πολύ λάθος. Το καλύτερο θα ήταν να τον πήγαινε στο traffic, μέσα από το τρίποντο δηλαδή, αλλά αυτά εμείς τα λέμε τώρα και από το γραφείο μας. Εξω από τον χορό, όλα είναι εύκολα.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη αυτός σίγουρα θα έπρεπε να έχει στείλει μέσα τον ΜακΚίσικ. Γιατί αν έτρωγε το τρίποντο, έχανε. Δεν το έφαγε, όμως, και έτσι το 14-0 δεν είχε ανάλογη συνέχεια.
Ο ΜακΚίσικ έχει φέτος στο τρίποντο 42% στην Α1, 32% στην Ευρωλίγκα και περίπου 31% σε όλη του την πορεία στην Ευρωλίγκα.
Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός νίκησε, δίνει άλλο ενδιαφέρον στη συνέχεια της σειράς, ο Χρήστος Σερέλης από την πλευρά του έβαλε ένα παράσημο στο πέτο του. Γιατί η δουλειά, που έχει αναλάβει είναι τρομερά δύσκολη. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τα δεδομένα του Παναθηναϊκού. Εχει να κάνει και με το ότι πρόκειται για έναν προπονητή, που έχει περάσει όλη του τη ζωή στο Λαύριο. Άλλο Λαύριο, άλλο Παναθηναϊκός.
Πάντως, και χθες επιβεβαιώθηκε η φετινή μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες. Ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε μεγάλα σουτ στην τελική ευθεία του ματς για να κερδίσει οριακά έναν Ολυμπιακό, που δεν είχε τον Σλούκα, που έχασε νωρίς τον Ουόκαπ με αποβολή (που εννοείται δεν υπήρχε) και που έχασε και τον Βεζένκοφ.
Οι υπόλοιποι ή μάλλον όλοι αυτοί μαζί (πλην του Σλούκα βέβαια) τα έσπασαν από το τρίποντο και ο ψυχωμένος Παναθηναϊκός κατάφερε να κόψει το νήμα.
Ο Ολυμπιακός είχε χθες 25% στο τρίποντο. Θα έλεγε κάποιος ότι με αυτό το ποσοστό δεν μπορείς να κερδίσεις εκτός έδρας τον Παναθηναϊκό. Μπορείς και παραμπορείς είναι η αλήθεια αρκεί να βάλεις εσύ το κρίσιμο σουτ. Δεν το έβαλε ο ΜακΚίσικ και την Κυριακή πάμε για ένα ματς, όπου το «θα πέσουν κορμιά» είναι πάρα πολύ μικρό για να αποτυπώσει αυτό, που περιμένουμε.
• Ο Ολυμπιακός δεν είχε παίξει καλά στο πρώτο παιχνίδι και κινδύνεψε να χάσει από τον Παναθηναϊκό. Και χθες ήταν αρκετά μακριά από τα γνώριμά του δεδομένα. Ηταν, όμως, και ο Παναθηναϊκός χθες πιο ανταγωνιστικός, πιο ψυχωμένος και με πολύ κόσμο στο πλευρό του. Αλλά τουλάχιστον χθες ο Ολυμπιακός έχει και δικαιολογίες για να μην είναι τόσο καλός, καθώς έπαιξε χωρίς τον κομβικό Σλούκα, ο Ουόκαπ αποχώρησε σχετικά νωρίς από το ματς, ενώ τραυματίστηκε πιο μετά και αποχώρησε και ο Βεζένκοφ.
Όπως και να έχει, ο Ολυμπιακός πρέπει να έχει του χρόνου τρία παιδιά να παίζουν με την μπάλα στα χέρια. Τον Ουόκαπ, δηλαδή, τον Σλούκα αν μείνει και έναν ακόμη. Θα είναι ο Ουίλιαμς-Γκος, θα είναι ο Λούντμπεργκ, θα είναι ο τάδε ή ο δείνα, πρέπει να πάρει κάποιον.
