Δεν γνωρίζω ούτε ένα φίλο του Παναθηναϊκού ο οποίος περίμενε… πως και πως την πρόκριση της ομάδας του στους τελικούς του πρωταθλήματος κόντρα στον Ολυμπιακό για να διεκδικήσει τον τίτλο. Αντίθετα γνωρίζω αρκετούς οι οποίοι δεν δίσταζαν να πουν ευθέως «Καλύτερα να μην προκριθούμε για να μη βιώσουμε πολύ άσχημα βράδια».
Από την άλλη πλευρά όσους Ολυμπιακούς γνωρίζω δεν κρατιούνται, ανυπομονούν: θέλουν με τρέλα να έρθει η ώρα των αγώνων καθώς θεωρούν ότι η ομάδα τους όχι απλά θα πάρει το πρωτάθλημα αλλά θα περάσει σαν «μπουλντόζα» πάνω από τον αιώνιο αντίπαλό της.
Τα πράγματα είναι περισσότερο απλά απ΄όσο φαίνονται. Αν βρεθεί ΕΝΑΣ, ένας όχι περισσότεροι, ο οποίος θα ποντάρει 5 ευρώ στο «Παναθηναϊκός πρωταθλητής» ομολογώ πως θα του βγάλω το καπέλο. Ξέρω τι θα πείτε: στον πρωταθλητισμό όλα γίνονται, παίζουν δύο μεγάλες ομάδες, υπάρχει πάντα ο εγωισμός κλπ κλπ. Συγχωρείστε με αλλά δεν βλέπω ΠΩΣ ο Ολυμπιακός δεν θα κατακτήσει αυτό το πρωτάθλημα. Η διαφορά των δύο ομάδων τούτη την ώρα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ.
Ο Αγραβάνης δήλωσε μετά το τέλος της σειράς Παναθηναϊκός-Περιστέρι ότι «Ο Ολυμπιακός παίζει μπάσκετ σαν μουσικές καρέκλες». Συμπληρώνω πως όταν πιάσει ρυθμό είναι για τον αντίπαλό του σα να βρέχει… καρεκλοπόδαρα!
Από τον Παναθηναϊκό λείπουν πολλά σε όλες τις θέσεις. Συν την έλλειψη αυτοπεποίθησης μετά το εμφατικό 13-0 ήττες που έχει γνωρίσει από τον Ολυμπιακό την τελευταία διετία. Από την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα δε λείπει τίποτα! Αντίθετα υπάρχει, εκτός από μεγάλη ποιότητα, στο φουλ η «πείνα» για πρωτάθλημα-σκούπα με 3-0 και «ισοπέδωση του αντιπάλου».
Επιστρέφω στα αρχικά: υπήρχαν όντως φίλοι του Παναθηναϊκού που «εύχονταν» να μην προκριθεί η ομάδα τους στον τελικό. Υπήρχαν και άλλοι που αντιθέτως έλεγαν πως θα ήταν ντροπή κάτι τέτοιο.
Βγήκε η ψυχή στην ομάδα του Σερέλη για να τα καταφέρει. Ο καθένας εύλογα μπορεί να σκεφτεί: αφού υπέφερε ο Παναθηναϊκός απέναντι στο Περιστέρι, φαντάσου τι έχει να «τραβήξει» από τον Ολυμπιακό.
Θα το διαβάσω ανάποδα. Το γεγονός ότι η φετινή σεζόν ήταν απολύτως άθλια για τον Εξάστερο είναι αναμφισβήτητο. Πολύ πιθανό στους τελικούς να γίνει ακόμη πιο τραυματική. Πολλοί σκέφτονται ήδη ότι μπορεί ακόμη και να «κινδυνεύσει» η διαφορά-ρεκόρ των +35 πόντων που πέτυχε ο Ολυμπιακός στο περίφημο 73-38 του 1996.
Τι συνέβη όμως από τότε; Ο Παναθηναϊκός βίωσε τον όλεθρο, την καταστροφή και στη συνέχεια χρόνο με το χρόνο άρχισε να χτίζει τη μεγαλύτερη δυναστεία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μέσα σε 15 χρόνια έφτασε άλλες πέντε φορές στην κορυφή και έγινε Εξάστερος.
Η αναγέννησή του μπορεί να ήρθε με βάσανο, αλλά όταν ήρθε υπήρξε εμφατική, συγκλονιστική!
Να το διαβάσουμε και από την άλλη πλευρά. Που ήταν ο Ολυμπιακός τον Ιούνιο του 2019, πριν από μόλις 4 χρόνια; Στην Α2. Η αποχώρηση από το παιχνίδι κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, ουσιαστικά η απόφαση των Αγγελόπουλων για τον υποβιβασμό της ομάδας τους, υπήρξε ό,τι πιο σκληρό έχει βιώσει ο σύλλογος. Βάσανο, όλεθρος και καταστροφή μαζί.
Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος με αυτή την απόφαση, είναι δεδομένο πως στη συνέχεια ο Ολυμπιακός κατάφερε να αναγεννηθεί. Να χτίσει από την αρχή. Πήγε σε δύο f4, στο ένα αποκλείστηκε από τον ημιτελικό με σουτ στο τελευταίο δευτερόλεπτο, στο άλλο έχασε το τρόπαιο από σουτ 3’’ πριν από το τέλος. Έπαιξε όμως το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη και χειροκροτήθηκε, αποθεώθηκε σωστότερα, απ΄όλους. Και επέστρεψε στην κορυφή στην Ελλάδα.
Με βάση τα παραπάνω υποστηρίζω ότι ο Παναθηναϊκός ΕΠΡΕΠΕ να βιώσει το "βασανιστήριο" των φετινών τελικών απέναντι στον Ολυμπιακό όσο «καταστροφικό» μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ακόμη κι αν γράψει αρνητικά ιστορία. Γιατί;
Γιατί φτάνοντας στο «έσχατο» μιας τραγικής τριετίας θα μπορέσει να ΕΚΤΙΜΗΣΕΙ, ως κλαμπ, ως κόσμος, ως οργανισμός, αυτό που έχει ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ να (ξανα)ΧΤΙΣΕΙ. Και να αποφύγει τα λάθη. Γιατί μέσα από το βάσανο, μέσα από την «καταστροφή» θα πεισμώσουν ακόμη περισσότερο οι άνθρωποί του.
Κι επειδή η απόφαση για το ολικό restart έχει ήδη ληφθεί, το τσουνάμι των τελικών που έρχονται μπορεί να φέρει την πιο αξιόπιστη αξιολόγηση. Αν από το σημερινό υλικό αξίζει να μείνει ένας, δύο, τρεις ή… κανένας! Αν ο Γιαννακόπουλος και ο Αταμάν θα χρειαστεί να αλλάξουν ακόμη και τις μπασκέτες στο ΟΑΚΑ!
Λένε πως τίποτα δεν υπάρχει που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο. Σωστά. Μόνο που ο φετινός Παναθηναϊκός σχεδόν έπιασε «πάτο». Στους τελικούς πιθανότατα θα βιώσει το έσχατο της ταλαιπωρίας.
Η μία όψη του νομίσματος είναι το γόητρο που πληγώνεται. Η άλλη όμως, είναι η πραγματικότητα. Τίποτα δεν είναι τόσο κακό ώστε να μη διορθώνεται στον αθλητισμό. Ειδικά στις ΜΕΓΑΛΕΣ ομάδες που έχουν τους ηγέτες και τη δύναμη του κόσμου τους για να αναγεννηθούν. Και να επιστρέψουν εκεί που είναι η θέση τους!
