«Το θαύμα του Μπαρτζώκα απαιτεί και το ανάλογο φινάλε» γράφαμε χθες το πρωί, αλλά αυτό το ανάλογο φινάλε δεν ήρθε για τον Ολυμπιακό. Και δεν ήρθε, γιατί όπως είπε και ο προπονητής των Πειραιωτών «έτσι είναι το μπάσκετ».
Η λεπτομέρεια, της λεπτομέρειας, ω λεπτομέρεια, αυτή την φορά ήταν με το μέρος της Ρεάλ. Στον περυσινό τελικό οι Μαδριλένοι είχαν χάσει την κούπα, γιατί αυτή η λεπτομέρεια ήταν από την πλευρά της Εφές. Και στο ίδιο φάιναλ-φορ, στον ημιτελικό του Βελιγραδίου, η Εφές είχε κερδίσει τον Ολυμπιακό, γιατί είχε αυτή το κάτι λίγο παραπάνω εκείνη την βραδιά: το τρίποντο, δηλαδή, του Μίσιτς, που είχε ρίξει στο καναβάτσο τους Πειραιώτες.
Μην το τραβάμε πολύ το θέμα όμως γιατί τέτοια παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Με αυτόν τον τρόπο άλλωστε και ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει παιχνίδια και παιχνίδια, κούπες και κούπες. Ετσι είχε πάρει την Ευρωλίγκα του 2012, έτσι τα κατάφερε και πριν από λίγο καιρό στο τρίτο, κομβικό ματς της σειράς με την Φενέρ, με το μυθικό τρίποντο του Σλούκα.
Αυτή, λοιπόν, την φορά ήταν από την πλευρά του θύματος. Πολλά μπορείς να πεις για το χθεσινό παιχνίδι. Πάρα πολλά. Αλλά αυτά τα «πάρα πολλά» κατόπιν εορτής είναι εύκολα.
Ο Ολυμπιακός αλήθεια είναι ότι είχε το παιχνίδι στα χέρια του, μπαίνοντας στην τελική ευθεία του σαραντάλεπτου. Δεν κατάφερε, όμως, να το τελειώσει και να πανηγυρίσει, περισσότερο από την επίθεσή του παρά από την άμυνά του. Ναι στο τρίποντο με το οποίο μείωσε σε 78-77 ο Σέρχι Ροντρίγκεθ η άμυνα δεν ήταν καλή, αλλά στο τελευταίο σουτ τι μπορείς να κάνεις περισσότερο; Μόνο την προσευχή σου. Γιατί άλλωστε αυτά τα σουτ του Γιουλ είναι προσευχή. Και έχει βάλει πολλά τέτοια ο 36χρονος στην πολύχρονη και λαμπρή καριέρα του.
Το μεγαλύτερο «ερυθρόλευκο» πρόβλημα, όμως, όπως αναφέραμε, είχε να κάνει με την επίθεση. Πως όχι άλλωστε από την στιγμή, που ο Ολυμπιακός στα τελευταία 133 δευτερόλεπτα δεν έβαλε ούτε ένα πόντο. Τι ήθελε για να τα καταφέρει απέναντι στην Ρεάλ; Με το σκορ στο 78-72 (133 δευτερόλεπτα δηλαδή πριν από το φινάλε) έψαχνε...μισό καλάθι για να μπορέσει να κόψει το νήμα. Εψαχνε μία επιθετική ανάσα, έστω μικρή. Δεν την βρήκε, όμως. Από το 78-72 και μετά, τα τρίποντα του Σλούκα και του Βεζένκοφ βρήκαν σίδερο, ο Φαλ στα 21’’ πριν από το φινάλε απλά πέταξε την μπάλα, ενώ στο τελευταίο σουτ ο Σλούκας δεν μπόρεσε να κάνει ό, τι είχε κάνει απέναντι στην Φενέρ, στο τρίτο ματς. Και κάπως έτσι ήρθε η πικρή ήττα, η νέα απώλεια τίτλου, η πλήρης απογοήτευση για την χαμένη ευκαιρία. Μία απογοήτευση, που έχει σαφώς να κάνει μόνο με αυτό καθ’ αυτό το αποτέλεσμα και όχι βέβαια με την συνολική προσπάθεια, την συνολική πορεία του Ολυμπιακού. Αυτή ήταν θαυμαστή, τα έχουμε πει πολλές φορές αυτά, τα βλέπει όλος ο κόσμος, μην τα επαναλάβουμε. Τα γράψαμε άλλωστε και χθες το πρωί αναλυτικότατα.
Υπάρχει, όμως, και ο νικητής, η Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι πήραν την ενδέκατη τους Ευρωλίγκα με έναν τρόπο, που θα μείνει στην ιστορία. Οχι μόνο λόγω του μεγάλου χθεσινού σουτ του Γιουλ. Αλλά επειδή επίσης ήταν με την πλάτη στον τοίχο, όταν η Παρτίζαν είχε κάνει το 2-0 με δύο νίκες στην Μαδρίτη. Πριν, όμως, από το φινάλε του 0-2, ο Γιουλ έκανε μία...μαγική (για την ομάδα του) κίνηση, χτυπώντας τον Πάντερ. Ως γνωστόν ακολούθησε ο κακός χαμός, έπεσε ξύλο, αποκλεισμός δύο αγωνιστικών στον Πάντερ και μίας στον Λεζόρ. Και κάπως έτσι οι Μαδριλένοι έφεραν την κατάσταση τούμπα με την προσπάθειά τους να παίρνει ακόμη πιο μυθική μορφή με όσα έγιναν στο πέμπτο ματς. Πως όχι άλλωστε από την στιγμή, που έχαναν με 59-41 και όμως μπόρεσαν να νικήσουν και να πάρουν το εισιτήριο για το φάιναλ-φορ.
Η ομάδα του Τσου Ματέο έχει τρεις MVP σε όλο αυτό τον δρόμο: τον Ταβάρες, που βγήκε MVP στο φάιναλ-φορ, τον Σέρχι Ροντρίγκεθ, που ήταν ο αγωνιστικός MVP χθες, με την Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό και με την Παρτίζαν στο πέμπτο παιχνίδι, και τον Γιουλ, που έβαλε το μεγάλο σουτ χθες και που βέβαια είχε χτυπήσει τον Πάντερ στο αλήστου μνήμης δεύτερο ματς της Μαδρίτης με την Παρτίζαν.
Οι «γεροντάρες» Ισπανοί για μία ακόμη φορά πέτυχαν τον στόχο τους και δεν μπορεί κανείς βέβαια να πει ότι είναι άδικο. Γιατί εκτός των άλλων πάλεψαν, έχοντας τις πολύ μεγάλες απουσίες του Γιαμπουσέλε, του Ντεκ και του Πουαριέ (δεν μιλάμε για Κορνελί και Αμπάλντε). Ο Ολυμπιακός από την άλλη πλευρά καλείται να μαζέψει τα κομμάτια του και να τα δώσει όλα για να πάρει το πρωτάθλημα. Ο Μπαρτζώκας είπε ότι «δεν είναι αποτυχία, που δεν πήραμε την Ευρωλίγκα» αλλά προ ημερών είχε πει ότι «θα είναι αποτυχία αν δεν πάρουμε το πρωτάθλημα». Ετσι είναι, ο κόουτς τα λέει σωστά.
Αν πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός θα μπορεί να μιλάει για μία επιτυχημένη σεζόν. Και από κει και πέρα, θα προσπαθήσει να κάνει το κάτι παραπάνω, ώστε να συνεχίσει να έχει ουσιαστική τύχη να είναι διεκδικητής στη κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Το ζητούμενο είναι πάντα η κούπα, χωρίς αμφιβολία. Για ομάδες, όμως, όπως ο Ολυμπιακός με το 9ο ή 10ο μπάτζετ στην Ευρωλίγκα, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση να κοιτάει άπαντες στα μάτια. Να πηγαίνει σε φάιναλ-φορ. Αλλες φορές θα του χαμογελάσει (όπως το 2012), άλλες όχι όπως χθες. Είπαμε, όμως: έτσι είναι το μπάσκετ.
