Η αποστολή για το "τριφύλλι" ήταν εξ αρχής δύσκολη και έγινε ακόμα δυσκολότερη με την απουσία της Ριντ. Η Αμερικανίδα είναι το Α και το Ω στην ομάδα των Κυπελλούχων Ελλάδας, που προσπάθησαν, αλλά στο κομβικό σημείο του ματς έδειξαν πως τους έλειπε το μυαλό, η εμπειρία και η ποιότητα της Ριντ.
Σε μια σειρά παιχνιδιών είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις να κρύψεις μια τόσο σημαντική απουσία. Είναι σαν να έπαιζε ο Ολυμπιακός χωρίς τη Μέγκαν Γκούσταφσον. Όλα θα ήταν διαφορετικά. Για κακή τύχη όμως του Παναθηναϊκού, στερήθηκε τη Ριντ στο χειρότερο σημείο της σεζόν.
Η απώλεια της Αμερικανίδας στο Final Four δεν ήταν αρκετή για να στερήσει από το "τριφύλλι" το Κύπελλο Ελλάδας, όταν όμως μιλάμε για τη σύγκρουση με τον Ολυμπιακό, όλα αλλάζουν.
Η Ελένη Καπογιάννη ανακάτεψε την τράπουλα, πήρε βοήθειες στην τρίτη περίοδο από την Αντιγόνη Χαιριστανίδου, αλλά στον Παναθηναϊκό έλειπε η παίκτρια που θα ανοίξει την άμυνα ζώνης, που εφάρμοσε ο Ολυμπιακός σε όλο το δεύτερο ημίχρονο.
Η λύση για τον Παναθηναϊκό ήταν στον πάγκο, αλλά ανήμπορη να βοηθήσει, αφού ήταν εμφανές πως η Ριντ δεν έχει ξεπεράσει το πρόβλημα που την ταλαιπωρεί στη μέση.
Το οξύμωρο και η μεγάλη ατυχία; Πως η Ριντ στα 4 χρόνια παρουσίας της στον Παναθηναϊκό είναι ζήτημα να έχει χάσει 4 προπονήσεις συνολικά! Κι όμως η τύχη γύρισε και πάλι την πλάτη στο "τριφύλλι". Όπως έγινε άλλωστε και κατά τη διάρκεια του ματς με τα τρία τρίποντα που μπήκαν και βγήκαν, τα δύο μάλιστα συνεχόμενα, σε σημείο που η διαφορά θα μπορούσε να ξεφύγει και πάλι πάνω από τους 10 πόντους.
Η Ριντ όμως δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη, αφού έτσι όπως έκανε την έκπληξη και ήρθε από μόνη της στο γήπεδο και ζήτησε να μπει στην 12άδα, έτσι θα κάνει τα πάντα για να δώσει το "παρών" στο ματς της Κυριακής έστω για 10 λεπτά. Αυτό είναι άλλωστε που την χαρακτηρίζει και αυτός είναι ο αγωνιστικός εγωισμός που διαθέτει.
Το παιχνίδι ήταν κλειστό μέχρι το τέλος, με τις λεπτομέρειες να παίζουν κι αυτές τον ρόλο τους. Ο Ολυμπιακός πήρε βοήθεια από την γραμμή της φιλανθρωπίας, εκτελώντας συνολικά 14 βολές και μάλιστα σε σημεία που του δόθηκε η ευκαιρία να ροκανίσει τη διαφορά και να μπει πάλι στο ματς.
Από την άλλη ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε το ματς με μόλις 4 βολές, με το μοναδικό ζευγάρι από την γραμμή να δίνεται στην Έμιλυ Πότερ στο 38', αφού είχαν προηγηθεί το καλάθι και η συμπληρωματική βολή της Διονυσίας Αλεξανδρή και η βολή της τεχνικής ποινής που χρεώθηκε ο Νίκλας.
Σε ένα τόσο κλειστό ματς, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, με τις δύο ομάδες να μάχονται στο παρκέ, οι διαιτητές θα έπρεπε να τηρήσουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Να εφαρμόσουν την ίδια φιλοσοφία και το ίδιο κριτήριο και στις δύο ρακέτες. Και όχι κατά το δοκούν...
Απόρροια; Και το φόρτωμα με φάουλ των διαιτητών στις "πράσινες", που με μικρό ροτέισον έκαναν αρκετές φορές ένα βήμα πίσω για να μην χρεωθούν με κάποιο επιπλέον φάουλ.
Σε αυτά τα ματς και η λεπτομέρεια μπορεί να κάνει τη διαφορά. Και οι τρεις διαιτητές θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Όσο για τον κόσμο; Τι να πεις. Οι προκλήσεις είχαν ξεκινήσει πριν καν το τζάμπολ, με τον Ολυμπιακό να επιθυμεί να ενεργοποιήσει τη μισή αστυνομία της χώρας και όντας έτοιμος να αποχωρήσει με κάθε ευκαιρία. Και παρότι έκανε τα πάντα για να το πετύχει, δεν του βγήκε.
Οι φίλοι του Παναθηναϊκού στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, με εξαίρεση 2-3 αντικείμενα που έπεσαν μετά τη λήξη, όταν η προκλητικότητα είχε φτάσει πλέον στο ζενίθ.
Η εικόνα όμως στο τέλος της αναμέτρησης δείχνει τη διαφορά των δύο κόσμων. Όλοι όσοι βρέθηκαν στο κλειστό "Παύλος Γιαννακόπουλος" χειροκρότησαν τις "πράσινες" για την προσπάθεια και έδειξαν την στήριξή τους. Σπάνιο; Μοναδικό. Και μόνο από τον κόσμο του Παναθηναϊκού.
Υπό κανονικές συνθήκες, η σειρά θα έλεγε κανείς ότι σχεδόν κρίθηκε μετά από το 3-1. Είναι έτσι όμως ή ο Παναθηναϊκός δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα; Δυο χρόνια πριν, έχανε 2-1 στη σειρά, και με 18 πόντους διαφορά στο ημίχρονο μέσα στο γήπεδο του. Τη συνέχεια την ξέρετε. Για να δούμε τι ψυχικά αποθέματα υπάρχουν…
