MENU

Στη σύγχρονη Ελλάδα δεν μπορείς να δεις πολλά ωραία πράγματα, πολλές όμορφες καταστάσεις. Στις λίγες, που υπάρχουν, στις εξαιρέσεις, σαφώς εντάσσεται ο μπασκετικός Ολυμπιακός. Είναι μία ιστορία, που αποπνέει υγεία, το μπάσκετ, που προσφέρουν ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του είναι πολύ υψηλού επιπέδου, οι ουδέτεροι παρατηρητές (και όχι μόνο αυτοί) δεν μπορούν παρά να μην χειροκροτήσουν αυτό, που βλέπουν.

Χθες δόθηκε μία ακόμη παράσταση των «ερυθρόλευκων» με την Μπάγερν του Αντρέα Τρινκιέρι να αντιλαμβάνεται για τα καλά τι εστί βερύκοκο. Θα περίμενε κανείς ή μάλλον προσωπικά περίμενα τα πράγματα κόντρα στους Γερμανούς να είναι δύσκολα και οι λόγοι (που είχα στο μυαλό μου) ήταν πολλοί. Από την υπερπροσπάθεια με την Μπαρτσελόνα μέχρι το «εδώ κερδίσαμε την Μπαρτσελόνα, στην Μπάγερν θα σκοντάψουμε;». Τίποτα, όμως, από αυτά δεν ίσχυσε. Ο Ολυμπιακός έπαιξε πάνω, κάτω όπως είχε παίξει με την Φενέρ και την Βίρτους Μπολόνια στο ίδιο γήπεδο και υποχρέωσε και με το παραπάνω σε ρόλο κομπάρσου τους Γερμανούς, που στο ποδόσφαιρο τα κατάφεραν προχθές, στο μπάσκετ, όμως, μένουν εκτός οκτάδας.

Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης με τον Σακίλ ΜακΚίσικ συνέχισαν στον ίδιο ρυθμό, που είχαν με την Μπαρτσελόνα, ο Σάσα Βεζένκοφ με τον Τόμας Ουόκαπ έκαναν πολύ περισσότερα χθες σε σχέση με την μάχη κόντρα στους Καταλανούς.

Παίζοντας με φουλ ένταση οι Πειραιώτες πήγαν στην ανάπαυλα με διαφορά 20 πόντων και ξαναπάτησαν το γκάζι προς τα τέλη της τρίτης περιόδου, όταν η Μπάγερν με συνεχόμενα τρίποντα πήγε να γίνει απειλητική. 

Με αυτά και με αυτά ήρθε μία ακόμη νίκη, το πλεονέκτημα της έδρας έχει κλειδωθεί στα αποδυτήρια του ΣΕΦ, η πρώτη θέση είναι στο στόχαστρο και μπροστά για τον Μπαρτζώκα και τους παίκτες του υπάρχουν δύο προκλήσεις χρώματος «πράσινου». Με όλο τον σεβασμό προς τον Προμηθέα, το κυριακάτικο παιχνίδι του ΣΕΦ το προσπερνάμε και εστιάζουμε σε εκείνα, που ακολουθούν με Ζαλγκίρις και Παναθηναϊκό για την Α1.

Με την Ζαλγκίρις το παιχνίδι πέρα από το βαθμολογικό κομμάτι έχει και ξεχωριστή σημασία υπό την έννοια ότι στο Κάουνας θα γίνει φέτος το φάιναλ-φορ. Οι Ολυμπιακοί ζουν και αναπνέουν για να πάρουν την τέταρτή τους Ευρωλίγκα και θα μπορούσε να πει κανείς ότι το ματς, που έρχεται με τους Λιθουανούς, θα μπορούσε να είναι ένα είδος πρόβας. Ναι, εντάξει, συμφωνούμε: αυτά είναι περισσότερο για μας τους δημοσιογράφους. Για να φτιάχνουμε ιστορίες και να σας τις προσφέρουμε. Και αυτά μέσα στο παιχνίδι όμως είναι. Αλλωστε κάποιες φορές σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια για τον Ολυμπιακό ο προορισμός είναι μονόδρομος, αλλά την ίδια ώρα οι σοβαροί «ερυθρόλευκοι» πηγαίνουν βήμα, βήμα και καλά κάνουν. Δεν σκέφτονται φάιναλ-φορ και αυτά, που λέμε εμείς. Αυτό, που σκέφτονται είναι η επόμενη προπόνηση και το ματς της Κυριακής με τον Προμηθέα.

Την άλλη Κυριακή δε υπάρχει το ντέρμπι του ΟΑΚΑ και το νέο αντάμωμα με τον Παναθηναϊκό. Η πρώτη θέση στην κανονική περίοδο της Α1 έχει εν πολλοίς κριθεί, αλλά οι «πράσινοι» θέλουν να διεκδικήσουν ό, τι καλύτερο μπορούν στα πλέι-οφ. Το ματς, λοιπόν, που έχουν μπροστά τους με τον Ολυμπιακό θα είναι μία νέα κατάσταση για να μετρήσουν τις δυνάμεις τους. Να δουν τι μπορούν να κάνουν. Και βέβαια να σπάσουν το αρνητικό για αυτούς σερί, που έχει δημιουργηθεί και κάνει λόγο για 11 συνεχόμενες νίκες των Πειραιωτών στα «αιώνια» ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του είπαμε τι κοιτάζει: κάθε κατάσταση ξεχωριστά. Κοιτάζει να βελτιώνεται και στο τέλος της σεζόν προσδοκά να είναι έτσι όπως πάνω, κάτω θέλει ο προπονητής του. Σαφώς θέλει το 12-0 επί του Παναθηναϊκού, αλλά αυτόν, που τον νοιάζει πάνω από όλα είναι το ιδανικό φινάλε στη χρονιά. Μία χρονιά, που εξελίσσεται ονειρικά για την ομάδα του Πειραιά και έχει κάνει όλη την Ευρώπη (και όχι μόνο) να υποκλίνεται σχετικά. Το όχι μόνο όσον αφορά στην Ευρώπη έχει να κάνει εκτός των άλλων και με τους 2-3 Γιαπωνέζους, που βρέθηκαν χθες στο ΣΕΦ.

Πριν από πολλά χρόνια είχε ανέβει σε αθηναϊκό θέατρο μία επιθεώρηση με τον τίτλο «Τι είδε ο Γιαπωνέζος;».

Δεν ξέρουμε τι είχε δει τότε. Ξέρουμε, όμως, τι είδαν οι Γιαπωνέζοι, που βρέθηκαν χθες στο Φαληρικό Στάδιο: ένα εξαιρετικό μπασκετικό θέαμα, έναν Ολυμπιακό, που έχει πάει το πράγμα σε άλλη διάσταση και δικαίως ονειρεύεται τα καλύτερα ενόψει της (πολύ δύσκολης) συνέχειας.

Τι είδε ο Γιαπωνέζος στο ΣΕΦ!