Το δεύτερο μεγαλύτερο άθλημα στην Ευρώπη. Σε κάποιες χώρες το πρώτο. Η Ελλάδα έχει τεράστια παράδοση και συνεχίζει να αποτελεί έναν απ’ τους «αιμοδότες» του μπάσκετ, μέχρι και οικονομικά. Η Euroleague είναι η νούμερο ένα διοργάνωση μετά το ΝΒΑ στον πλανήτη. Γιατί απλά έχει την τύχη να διαθέτει καλές ομάδες που δίνουν χρήματα.
Κατά τα άλλα διαρκώς προσπαθεί να αποδείξει πόσο αδιάφορη είναι οργανωτικά. Πόσο εκτός πραγματικότητας και δίχως την παραμικρή συναίσθηση των καταστάσεων. Το να υποβάλει ομάδες στην υποχρέωση να αγωνιστούν παρότι έχουν «χτυπηθεί» από Covid-19, να επιβάλλει τιμωρίες παραμονές σημαντικών αναμετρήσεων, να μην έχει καν την ευθιξία να διεξάγει τις κρίσιμες τελευταίες αγωνιστικές ίδιες μέρες και ώρες, άντε πες είναι οργανωτική ανικανότητα.
Η τραγωδία που «χτύπησε» την Ελλάδα με το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, είναι ανθρωπιά. Σεβασμός στην ζωή. Σεβασμός στο πένθος μιας χώρας που ζει το σοκ της τραγικής σύγκρουσης. Δίχως ακόμη να έχουν αναγνωριστεί θύματα, δίχως ακόμη να ξέρει κανείς τον ακριβή αριθμό των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους.
Για την Euroleague όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. «Ανέβασε» στο twitter μια τυπική ανακοίνωση για τη θλίψη της και… πάμε παρακάτω. Μάλιστα λίγες ώρες μετά πόσταρε και video promo του Euroleague pass με πρωταγωνιστή τον Τόμας Ουόκαπ. Παίκτη του Ολυμπιακού. Ομάδας απ’ την Ελλάδα που θρηνεί. Που έχει κηρυχθεί σε εθνικό πένθος.
Το προφανές είναι πως έπρεπε να αναβληθούν απ’ το πρωί της Τετάρτης κιόλας, τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Έπρεπε να ανακοινωθεί η τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη των θυμάτων. Όπως θα έκανε κάθε σοβαρή και μεγάλη διοργάνωση.
Τοποθετεί δύο ομάδες «μουδιασμένες» απ’ το σοκ, στη θέση να πρέπει να αγωνιστούν και την ίδια στιγμή να έχουν τον κόσμο τους σε έξαλλη κατάσταση να οργίζεται μέσα στη θλίψη του. Ζητώντας μέχρι και να μην κατέβουν να παίξουν οι ομάδες της χώρας.
Εδώ το θέμα δεν είναι ένα σφύριγμα, αν η διαιτησία είναι καλή, αν το πρόγραμμα είναι βολικό ή δύσκολο. Πρόκειται για εθνικό πένθος. Ο σεβασμός πάει σε μια χώρα. Η οποία είναι απ’ τις σημαντικότερες στην ιστορία της διοργάνωσης, αν κι αυτό δε θα έπρεπε να έχει καμία σημασία.
Προφανώς και δε θα μπει κανείς σε συγκρίσεις με άλλες περιπτώσεις, θα ήταν τραγικό. Ούτε γίνεται να υπάρξει όριο θυμάτων για να αναβληθεί δραστηριότητα. Μακάβριο, ανήθικο, απάνθρωπο, τραγικό και ως σκέψη μόνο.
Η Ελλάδα πενθεί. Το μπάσκετ δεν την ενδιαφέρει. Ο κόσμος περίμενε το αυτονόητο. Φίλαθλοι που έχουν δώσει λεφτά για αγώνες της Euroleague, έχουν ταξιδέψει για τα Final-4 ελληνικών ομάδων, αηδίασαν με τη διοργάνωση. Την απανθρωπιά της και την ασέβειά της στο πένθος της χώρας, στο πένθος που βιώνουν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός συν τους φιλάθλους τους.
