Το πρωί της Κυριακής ήταν που γράφαμε για την σημαντική αγωνιστική διαφορά, που χωρίζει τον Ολυμπιακό από τον Παναθηναϊκό. Και λίγες ώρες μετά αυτή η διαφορά επιβεβαιώθηκε μέσα στο παρκέ. Οι Πειραιώτες επικράτησαν με 67-52, κατέκτησαν τον πρώτο τίτλο της χρονιάς και έδωσαν συνέχεια στην μεγάλη κυριαρχία επί των χθεσινών τους αντιπάλων, που χτίζεται από πέρυσι.
Στο πρώτο ημίχρονο δόθηκαν ελπίδες ότι μπορεί να δούμε έναν τελικό, που θα κριθεί στις λεπτομέρειες ή κάπως έτσι. Πως όχι άλλωστε από την στιγμή, που οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με τον Ολυμπιακό να προηγείται με 37-34. Και αυτή η διαφορά δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας μεγάλης ευστοχίας του Παναθηναϊκού. Το -3 (ή +3) ήρθε, γιατί οι «πράσινοι» μπόρεσαν όχι ακριβώς να ελέγξουν το παιχνίδι, αλλά να εμποδίσουν τους «ερυθρόλευκους» να παίξουν όπως συνήθως παίζουν.
Στην επανάληψη, όμως, το σκηνικό ήταν διαφορετικό. Για να αντέξει ο Παναθηναϊκός και στο δεύτερο ημίχρονο θα έπρεπε εκτός των άλλων να βγάλει κάποια μεγαλύτερη ποιότητα στην επίθεση. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν έγινε. Η άμυνα του Ολυμπιακού ανέβασε ρυθμούς, οι «πράσινοι», που ούτως ή άλλως είναι πίσω σε ποιότητα και ετοιμότητα από τους αντιπάλους τους, είχαν και τα θέματά τους (Γκριγκόνις και Πονίτκα μόλις την προηγούμενη Δευτέρα άρχισαν προπονήσεις, απουσία Ουόλτερς, μη ύπαρξη δεύτερου «4αριού») και σχετικά γρήγορα σε αυτό το δεύτερο ημίχρονο το μεγάλο ενδιαφέρον για το νικητή έπαψε να υφίσταται. Ο
Ολυμπιακός εν τέλει επέβαλλε το νόμο του και εύκολα έφτασε στον στόχο του.
Και τα κατάφερε, μην παίζοντας όχι μόνο στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και στην επανάληψη, το μπάσκετ, που μας έχει συνηθίσει από πέρυσι. Θέλετε η καλή αντιμετώπιση του Παναθηναϊκού στο πρώτο μέρος, θέλετε το ότι κάθε μέρα δεν είναι η ίδια, η ομάδα του Μπαρτζώκα δεν «έπνιξε» τον αντίπαλό της, όπως έκανε σε τόσα και τόσα παιχνίδια την περυσινή σεζόν (και όχι μόνο κόντρα στον Παναθηναϊκό).
Ο Ολυμπιακός έχει όλα τα δεδομένα για να είναι πολύ καλός και φέτος (ίσως και καλύτερος), αλλά κι αυτός θέλει τον χρόνο του. Γιατί;
Α) Εχουν μπει καινούριοι παίκτες στην ομάδα και έστω και αν είναι έμπειροι, θέλουν κι αυτοί τον χρόνο τους για να προσαρμοστούν στο νέο τους περιβάλλον.
Β) Οι διεθνείς είναι δεν είναι σε κανονικές συνθήκες Ολυμπιακού δύο εβδομάδες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είχαμε Ευρωμπάσκετ και για σημαντικό διάστημα έλειψαν σημαντικά στελέχη. Σημαντικά στελέχη είπαμε; Ποια στελέχη; Η μισή ομάδα έλειπε: ο Φαλ, ο Βεζένκοφ, ο Παπανικολάου, ο Λαρεντζάκης, ο Λούντζης και ο Σλούκας. Μάλιστα ο τελευταίος είχε και τον τραυματισμό του, δεν είχε πάει την προηγούμενη εβδομάδα στην Κύπρο για το τουρνουά και μόλις πριν από μερικές μέρες μπήκε στο προπονητικό πρόγραμμα.
Θέλει, λοιπόν, και ο Ολυμπιακός κάποια πίστωση χρόνου, ώστε να μπουν στην ίδια σελίδα οι καινούριοι παίκτες με τους παλιούς και δη με αυτούς, που ήταν στο Ευρωμπάσκετ.
Εννοείται ότι οι «ερυθρόλευκοι» είναι μόνο για να χαμογελάνε τόσο για το παρόν, όσο και για το μέλλον. Ασχέτως του τι μπορεί να γίνει τελικά.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη πλευρά όταν χάνει συνεχώς, μόνο να χαμογελάει δεν μπορεί. Ετσι, όμως, είναι ο αθλητισμός, το μπάσκετ. Όλα έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους.
Τα προηγούμενα δύο χρόνια οι «πράσινοι» ήταν στα πολύ κάτω τους, ειδικά πέρυσι, και ο βασικός λόγος δεν ήταν άλλος από την αποστασιοποίηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Ο τελευταίος, όμως, έχει επανέλθει, τα πράγματα στην ΚΑΕ δουλεύουν κανονικά, αλλά δεν μπορείς να πατήσεις ένα κουμπί και όλα αμέσως να γίνουν τέλεια ή τέλος πάντων πολύ καλά. Θέλει ακατάπαυστη δουλειά, υπομονή και τύχη ώστε να έχουν σοβαρές πιθανότητες οι «πράσινοι» να επιστρέψουν στα γνώριμά τους δεδομένα. Όχι στα δεδομένα της εποχής Παύλου και Θανάση, αλλά στα δεδομένα μίας ομάδας, που θα έχει πραγματικές αξιώσεις για το νταμπλ και ουσιαστική τύχη για πρόκριση στην οκτάδα της Ευρωλίγκας.
Προς το παρόν ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να είναι μακριά από μία τέτοια κατάσταση, αλλά θέλει να ελπίζει ότι δεν θα αργήσει να πλησιάσει προς τα εκεί. Όπως αναφέραμε, χθες έχασε εύκολα από μία ανώτερη ομάδα και έχοντας τα θέματά του, που δεν του κάνουν καλύτερη τη ζωή. Δεν λέμε ότι αν ήταν έτοιμοι ο Γκριγκόνις με τον Πονίτκα, έπαιζε ο Ουόλτερς και υπήρχε και δεύτερο «4άρι» ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε, αλλά μετά από κάποιο σημείο όχι μακρινό τους «πράσινους» έτσι θα τους ζυγίζουμε.
Θα αρχίσουμε να τους κρίνουμε, δηλαδή, όταν θα είναι πιο προπονημένοι και πιο έτοιμοι, ο Γκριγκόνις με τον Πονίτκα θα πατάνε καλά στο παρκέ, ο Ουόλτερς θα έχει επιστρέψει από τον τραυματισμό του και θα έχει αποκτηθεί και ένας ακόμη παίκτης για την φροντ-λάιν.
Σε αυτή την περίπτωση, βέβαια, και για τις εγχώριες διοργανώσεις, θα πρέπει να είναι δύο ξένοι εκτός, καθώς επιτρέπονται 6 τον αριθμό. Και επειδή μας φαίνεται δύσκολο να μένει εκτός κάποιος εκ των Πονίτκα, Γκριγκόνις, Ουόλτερς και Λι, ο κλήρος θα πέφτει σε Γκουντάιτις, Ουίλιαμς και νεαποκτηθέντα ξένο (τον Αντριους το θεωρούμε δεδομένο ότι θα είναι εκτός εξάδας). Βγαίνοντας έξω ένας από αυτούς, πάλι θα χάνει παίκτη σε κομβική θέση ο Παναθηναϊκός. Στην Ευρωλίγκα δεν υπάρχει πρόβλημα, αφού επιτρέπονται όλοι, αλλά σε Α1 και Κύπελλο υπάρχει ή μάλλον θα υπάρχει. Καθίστε, βέβαια, να βρει «4άρι» το «τριφύλλι» και μετά το συζητάμε και πάλι.
Πάντως, όπως είπαν χθες στην Ρόδο εχθροί και φίλοι του Παναθηναϊκού, τον βλέπουν καλύτερο από πέρυσι την τρέχουσα χρονιά. Εδώ, που τα λέμε, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να είσαι τόσο χάλια όσο πέρυσι. Αρα και εμείς δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι η κατάσταση θα είναι καλύτερη. Πόσο καλύτερη, αυτό θα το δείξει η πορεία. Δεν είμαστε μάντεις ή μάλλον δεν υπάρχουν μάντεις.
Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχουν και «4άρια», αν και δεν θα αργήσει να βρεθεί ο παίκτης. Σας θίξαμε, όμως, το πρόβλημα, που θα υπάρξει: ποιος θα μένει εκτός Α1 στα ματς με τον Ολυμπιακό. Μπορεί να ακούγεται κάτι απλό, αλλά δεν είναι.
Όπως απλή δεν θα είναι και η διαδρομή του Παναθηναϊκού την χρονιά, που μόλις ξεκίνησε. Η διαδικασία επανόδου στις ευχάριστες μέρες είναι εξαιρετικά δύσκολη και μένει να δούμε αν ο «πράσινος» οργανισμός θα βρει τις λύσεις για να ξεφύγει από μία κατάσταση, που δεν του ταιριάζει με τίποτα.
