Ο expert σε ρετρό θέματα Zastro δημοσίευσε ένα κείμενο που έγινε viral για το πιο ιστορικό, ίσως, παιχνίδι των τελευταίων 25 ετών στο ελληνικό πρωτάθλημα και το SDNA τo αναδημοσιεύει αυτούσιο:
Κυριακή 12 Ιανουαρίου 1997, στην Αθήνα βρέχει ακατάπαυστα από τις πρωινές ώρες, η νεροποντή είναι τόσο δυνατή που αποκλείει οποιαδήποτε σκέψη για γήπεδο. Κι όμως το Νίκος Γκούμας γεμίζει ασφυκτικά. Το κλίμα είναι πρωτόγνωρο, ακόμη και σήμερα όσοι το έζησαν είναι αδύνατον να μεταφέρουν την ψυχολογία του όχλου. Οι οπαδοί της ΑΕΚ έχουν προμηθευτεί λογής νιτσεράδες, τα καταστήματα φωτοτυπικών και τα βιβλιοπωλεία έχουν βαρεθεί να εκτυπώνουν πεντοχίλιαρα, δεκαχίλιαρα, χιλιάδες χαρτονομίσματα με το πρόσωπο του Ντούσαν Μπάγεβιτς τυπωμένο στο χαρτί. Καθωσπρέπει κύριοι φορώντας νιτσεράδες, κρατώντας ομπρέλες ή απλές νάυλον σακούλες είναι εκεί ώρες πριν το παιχνίδι, μέσα στην καταρρακτώδη βροχή. Ακριβώς στο κέντρο του γηπέδου, ανάμεσα στους δύο πάγκους δεσπόζει το πιο «σκληρό» πανό που αναρτήθηκε ποτέ σε ελληνικό γήπεδο εναντίον ενός ανθρώπου.
«Πρόδωσες τη γυναίκα σου για τη Στανίση – Πρόδωσες την πατρίδα σου για την Ελλάδα – Πρόδωσες τη θρησκεία σου για το διάβολο (θρήνος) – γι’ αυτό ο Θεός δεν σου έδωσε τη δυνατότητα να κάνεις παιδιά, για να μην τα προδώσεις κι αυτά». Το πανό είναι σοκαριστικό, αλλά ο παρατηρητής του αγώνα Τάκης Φιλιππόπουλος, ούτε που διανοήθηκε να ζητήσει από τους ιθύνοντες της ΠΑΕ ΑΕΚ να αφαιρεθεί, αφού το κλίμα είναι τόσο τεταμένο που η παραμικρή «πρόκληση» θα τίναζε το ματς στον αέρα με ανυπολόγιστες συνέπειες. Σε άλλα σημεία του γηπέδου, αναρτημένα πιο ήπια πανό: «Κατάρα σε αυτόν που πρόδωσε το λαό που τον έκανε μάγκα», «Σκέφτομαι μόνο την ΑΕΚ. Αν πάρουμε το κύπελλο θα μείνω. Έδωσα από το Φλεβάρη το λόγο μου στον Κόκκαλη. – ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ», «Ντούσαν Ιούδα».
Η αποστολή του Ολυμπιακού έχει καταφθάσει μετά κόπων και βασάνων στο γήπεδο, ισχυρότατος αστυνομικός κλοιός προσπαθεί να προστατεύσει την ομαλή είσοδο των ανθρώπων του Ολυμπιακού στο Νίκος Γκούμας, αλλά οι πέτρες, τα νεράτζια, οι φωτοβολίδες πέφτουν βροχή, ειδικά τη στιγμή που μετά το γιατρό του Ολυμπιακού, Χρήστο Δάρρα, κατεβαίνει από το πούλμαν ο Μπάγεβιτς. Συγκεντρωμένοι οπαδοί της ΑΕΚ γύρω από το χώρο στάθμευσης του λεωφορείου, βρίζουν και πετούν ότι βρουν μπροστά τους, εκσφενδονίζονται ακόμη και ομπρέλες εναντίον του «προδότη». Η βροχή εν τω μεταξύ δε λέει να κοπάσει και η πρώτη απόπειρα του διαιτητή να δοκιμάσει την καταλληλότητα του τεραίν δεν στέφθηκε με επιτυχία. Το τελετουργικό με το «γκελ» της μπάλας επαναλαβάνεται ακόμη 2 φορές και όπως είναι λογικό, το παιχνίδι βαίνει προς αναβολή.
Το σενάριο δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί ούτε ο πιο νοσηρός νους: ο Μπάγεβιτς – που δεν χρειάστηκε να εμφανιστεί στον αγωνιστικό χώρο – θα ζήσει το ίδιο μαρτύριο ξανά. Μια ώρα μετά την προγραμματισμένη έναρξη του ματς, ο διαιτητής Χατζησταυρίδης συνοδευόμενος από τους δύο αρχηγούς και τον παρατηρητή της ΕΠΑΕ, αναβάλλει οριστικά το παιχνίδι για τη Δευτέρα, 13 Ιανουαρίου και ίδια ώρα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ξανά τα ίδια καραβάνια οπαδών, οι ίδιες πορείες των οπαδών του Ολυμπιακού με τα τα μηχανάκια από τον Κηφισό (όσο κι αν ακούγεται παράλογο, τότε δίνονταν ακόμη εισιτήρια στα ντέρμπι και παρά το τεταμένο της ατμόσφαιρας, η Αστυνομία δεν έφερε αντιρρήσεις) τα ίδια «σκηνικά» στα στενά της Νέας Φιλαδέλφειας και στο αμαρτωλό Άλσος μεταξύ των φανατικών.
Ο σταθμός του ΗΣΑΠ στον Περισσό φυλάσσεται με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας για τον κύριο όγκο των οπαδών του Ολυμπιακού που επιστρέφει και τη Δευτέρα για το μεγάλο ντέρμπι. Τους περιμένει ένα ασθενές κιτρινόμαυρο «μπλόκο» που πετάει πέτρες, αλλά δεν κατορθώνει να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό. Τα ΜΑΤ κάνουν καλά τη δουλειά τους και ο έλεγχος στο πέταλο της «21» που είναι προγραμματισμένο να καθίσουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι κάτι παραπάνω από εξονυχιστικός. Η κινητοποίηση και η επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ τουλάχιστον όσον αφορά τους οπαδούς του Ολυμπιακού στέφεται με επιτυχία, το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ και η προστασία της αποστολής και του ίδιου του Μπάγεβιτς.
Η ίδια εικόνα επαναλαμβάνεται, το πούλμαν καταφθάνει και σταθμεύει επί της οδού Καππαδοκίας, ακριβώς έξω από την είσοδο. Ο κλοιός των ΜΑΤ είναι και πάλι ισχυρότατος, οι πέτρες όμως ίπτανται πάνω από τα κεφάλια και μια εξ αυτών θρυμματίζει ένα τζάμι. Ο Μπάγεβιτς κατεβαίνει – και πάλι – ανέκφραστος συνοδευόμενος από πλειάδα αστυνομικών και μια φωτοβολίδα σκάει δύο μέτρα δίπλα του. (Ξανα)παίρνει τη γεύση του μίσους, νιώθει στην ατμόσφαιρα ότι το βράδυ αυτό θα είναι το δυσκολότερο της καριέρας του. Οι ΑΕΚτζήδες εξαγριώνονται ακόμη και από την επιλογή του προπονητή του Ολυμπιακού να εμφανιστεί με τη φόρμα της ομάδας, το θεωρούν ασέβεια και πλήρη υποταγή στον Κόκκαλη. Ο Σερβο-βόσνιος έκανε απλώς το αυτονόητο...
Το γήπεδο έχει ξαναγεμίσει ασφυκτικά, ο αγωνιστικός χώρος όμως είναι πάρα πολύ βαρύς και είναι βέβαιο ότι περισσότερο από ποδόσφαιρο, πρόκειται να παρακολουθήσουμε μια λασπομαχία. Αδιάφορο για τους 25 χιλιάδες ΑΕΚτζήδες που είναι ξανά αρματωμένοι με λογής επινοήσεις, ενώ τα πανό είναι και πάλι εκεί, απλώς έχουν αλλάξει θέση. Οι ομάδες βγαίνουν για προθέρμανση, ο Ολυμπιακός στερείται των υπηρεσιών του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, μια απουσία που σίγουρα αποδυναμώνει την ισχύ των ερυθρολεύκβν μεσοεπιθετικά. Ο Μπάγεβιτς έχει αποφασίσει να παρατάξει τους Ελευθερόπουλο, Βαρεσάνοβιτς, Καραταΐδη, Σαμπανάτζοβιτς, Νταμπίζα, Καραπιάλη, Καρασαββίδη, Γεωργάτο, Νινιάδη, Αλεξανδρή και Κακλαμάνο, ενώ ο Ραβούσης επιλέγει την «κλασσική» ΑΕΚ της περιόδου του: Ατματσίδης, Κασάπης, Κωστένογλου, Μανωλάς, Μαλαδένης, Μαχαιρίδης, Σαβέβσκι, Κετσμπάγια, Μπατίστα, Κωστή και Νικολαΐδη.
Η «σκεπαστή» είναι ασφυκτικά γεμάτη, κρέμονται «λάφυρα» των εχθρών και τα συνθήματα δεν ακούγονται αφού στο γήπεδο επικρατεί μια άνευ προηγουμένου «χάβρα». Όλοι περιμένουν τον «προδότη», άνθρωποι όλων των τάξεων με το μίσος να ξεχειλίζει, ακόμη και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έχει πάρει θέση στα «μάρμαρα» δίπλα στο συνοφρυωμένο Στράτο Γιδόπουλο με το μάτι να γυαλίζει εναντίον του «προδότη». Αργότερα, μετά το τέλος του ματς, θα εξαπολύσει δριμεία και αναπάντεχη επίθεση σε ζωντανή μετάδοση εναντίον του Μπάγεβιτς με τρομερές κατηγορίες και φανατισμό που θα ζήλευε και εκλεκτό μέλος της Ορίτζιναλ. Ώσπου το ρολόι δείχνει 19.58 και από τη φυσούνα ξεπροβάλλει ανάμεσα σε ΜΑΤ, Αστυνομικούς Διευθυντές, φωτογράφους και λογής παρατρεχάμενους, η ατσαλάκωτη φιγούρα του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Αυτό ήταν.
Η Νέα Φιλαδέλφεια πνίγεται στο μίσος, η οχλαγωγία μπορεί να συγκριθεί μόνο με εικόνες και εμπειρίες ρωμαϊκής αρένας. Ο Μπάγεβιτς, εμφανώς τρακαρισμένος και αγχωμένος περιμένει το νεύμα του Πέτρου Κόκκαλη που συνοδεύει την αποστολή στον πάγκο και ξεκινά να περπατά στο ταρτάν του στίβου. Γύρω του χιλιάδες χαρτονομίσματα με το πρόσωπό του, αντικείμενα, ύβρεις, ότι βάζει ό ανθρώπινος νους κι ακόμη περισσότερα. Είναι τα δυσκολότερα βήματα της (αθλητικής) ζωής του εκείνα από τη φυσούνα μέχρι τον πάγκο του Ολυμπιακού. Όσο πλησιάζει, τόσο πιο δύσκολα είναι τα βήματά του, η έκφραση στο πρόσωπό του τα λέει όλα. Ούτε ένας σπασμός, ούτε μια αποστροφή στο βλέμμα του, μόνο όταν ο Δημήτρης Μπουρουτζίκας του βάζει ένα μπουφάν για να τον προστατεύσει από τα αντικείμενα, φανερά ενοχλημένος το τινάζει από πάνω του και συνεχίζει αγέρωχος μέχρι την άκρη του πάγκου.
Όσοι έζησαν τη σκηνή και τα δευτερόλεπτα αυτού του βαδίσματος του Μπάγεβιτς, ήξεραν ότι αυτό που ζούσε ο Ντούσκο δεν πρόκειται να το ξαναζήσει ποτέ. Οι φλέβες των ανθρώπων που βρίσκονταν στη Νέα Φιλαδέλφεια είχαν σχεδόν βγει από το σώμα τους, άναρθρες κραυγές, μπερδεμένες ιαχές, ζάλη από τη συγκέντρωση του αίματος στον εγκέφαλο. Το μίσος των ΑΕΚτζήδων ξεπερνά ακόμα και το χαρακτήρα του Βενσάν Κασσέλ στην ομώνυμη ταινία του Ματιέ Κάσσοβιτς. Αυτό το μίσος θα γνωρίσει ο Μπάγεβιτς καθόλη τη διάρκεια των λεπτών που κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού σε εκείνο το παιχνίδι. Ο ίδιος πολλά χρόνια αργότερα, όταν θα ζητήσει συγνώμη από τους απανταχού ΑΕΚτζήδες, θα εξαιρέσει τους ανθρώπους που έβλαψαν τόσο πολύ εκείνον και την οικογένειά του σε εκείνο το παιχνίδι, για την ακρίβεια δεν θα τους συγχωρήσει ποτέ.
Το παιχνίδι όπως ήταν φυσιολογικό πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Επρόκειτο για μια «λασπομαχία» και για μια παράσταση για ένα ρόλο. Η ΑΕΚ έχει ξεκινήσει με περίσσιο πάθος και μόλις στο 5’ έχει δοκάρι με τον Κετσμπάγια. Ολυμπιακός δεν βγήκε ποτέ στο γήπεδο, θαρρείς και οι παίκτες κουβαλούσαν το ίδιο βάρος που έμοιαζε αβάσταχτο στις πλάτες του Μπάγεβιτς. Το παιχνίδι είναι πολύ σκληρό, άτεχνο, ξεχειλίζει από πάθος και αναμονή για «εξαγνισμό». Ο Χατζησταυρίδης προσπαθεί να το «κρατήσει» βγάζοντας από πολύ νωρίς κάρτες (ήδη στο μισάωρο έχουν κιτρινιστεί οι Νταμπίζας, Κετσμπάγια και Καραπιάλης) δεν τολμάει όμως να εφαρμόσει κατά γράμμα τον κανονισμό στο 35’: μετά από ένα παροιμιώδες κλωτσοσκούφι, η μπάλα καταλήγει στο κέντρο του γηπέδου στο μικρό το δέμας Ανδρέα Νινιάδη. Ο Στέλιος Μανωλάς με ένα σπριντ είκοσι μέτρων γκρεμίζει το μέσο του Ολυμπιακού και τον βγάζει εκτός γηπέδου. Ο Νινιάδης σηκώνεται και ζητά το λόγο από τον αρχηγό της ΑΕΚ, ο οποίος τον πιάνει από το λαιμό και τον σωριάζει στο έδαφος.
Ο Χατζησταυρίδης δεν τολμά να βγάλει καν κάρτα στο Μανωλά, ενώ το γήπεδο κοχλάζει και μόνον ο Νταμπίζας προσπαθεί να συνετίσει το συνάδελφό του. Ο Νινιάδης βρίσκεται στο έδαφος, «θαμμένος» σχεδόν μέσα στη λάσπη, ο Μανωλάς απομακρύνεται από συμπαίκτες και αντιπάλους και το παιχνίδι συνεχίζεται. Οκτώ λεπτά αργότερα το γήπεδο παίρνει φωτιά: φάση διαρκείας στα καρέ του Ελευθερόπουλου, αλλεπάλληλα σουτ στα σώματα, αλλεπάλληλες προσπάθειες των αμυντικών του Ολυμπιακού να διώξουν τη μπάλα, η οποία καταλήγει στο δεξί πόδι του Ντέμη. Το σουτ είναι συρτό και δυνατό, από τα σουτ που γίνονται χωρίς ο επιθετικός να σημαδέψει «αρκεί να πάει μέσα». Και πήγε. 1-0 το γήπεδο παίρνει φωτιά, η κραυγή του Ντέμη θα τον συνοδεύει μέχρι το τέλος της καριέρας του και πλέον μια άλλη σχέση παθολογικής αγάπης γεννιέται.
Το ημίχρονο λήγει, η ΑΕΚ προηγείται δίκαια με 1-0 αφού ο Ολυμπιακός δεν αντιδρά ποτέ και πουθενά. Σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο έχει να αντιτάξει στην πρωτοβουλία της ΑΕΚ, μια ευκαιρία με τον Αλέκο Αλεξανδρή. Ίδιο σκηνικό και στο δεύτεορ ημίχρονο, η ΑΕΚ πάλι παθιασμένη και εγκατεστημένη στα καρέ του Ελευθερόπουλου, πάλι με ανορθόδοξο και «ηρωικό» ποδόσφαιρο. Δεύτερο δοκάρι με το Χρήστο Κωστή στο 56’ και αφόρητη πίεση στα χαφ του Ολυμπιακού. Ο Μπάγεβιτς αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να παρέμβει στο ματς, στο 65’ καλεί δίπλα του το Στέλιο Γιαννακόπουλο και αποφασίζει να πάρει υποψία ρίσκου, αλλάζοντας το Νινιάδη με το νεαποκτηθέντα ακραίο επιθετικό. Το πλάνο δεν προλαβαίνει να αποδώσει ούτε για ένα λεπτό, αφού το σόλο του Τιμούρ Κετσμπάγια ένα λεπτό μετά την είσοδο του Stelios, αποκρούει με υπερένταση ο Ελευθερόπουλος και ο επερχόμενος Χρήστος Κωστής προωθεί τη μπάλα στα δίχτυα για το 2-0.
Ο Ραβούσης εν μέσω αποθέωσης αποσύρει το Νικολαΐδη ένα τέταρτο πριν τη λήξη για να περάσει το Μιχάλη Βλάχο και να διαφυλάξει τα κεκτημένα, ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να είναι απών από το ματς παρά τη δεύτερη διορθωτική κίνηση του Μπάγεβιτς που πέρασε τον Τάκη Γκώνια αντί του Γρηγόρη Γεωργάτου και όλοι περιμένουν το τέλος. Η ΑΕΚ περιορίζεται στο «ηρωικό» ποδόσφαιρο για να ικανοποιηθεί ακόμη περισσότερο η εξέδρα που σε όλο το ματς τραγουδά – κραυγάζει είναι το ορθότερο – συνθήματα κατά του Μπάγεβιτς με το ηπιότερο εξ αυτών να είναι το «Ντούσαν – Προδότη – Μαλάκα Πειραιώτη». Η εξέδρα ικανοποιείται με σκληρά μαρκαρίσματα (που κοστίζουν ακόμη δύο κάρτες σε Βλάχο και Κασάπη) ο Μπάγεβιτς φεύγει ηττημένος από το γήπεδο που λατρεύτηκε με συνοπτικές διαδικασίες και με έναν αγνώριστο, άτολμο και φοβισμένο Ολυμπιακό.
Το τελευταίο σφύριγμα του Δραμινού Σάββα Χατζησταυρίδη βρίσκει τους οπαδούς της ΑΕΚ να παραληρούν, τον Ολυμπιακό να γκρεμίζεται από την πρώτη θέση της βαθμολογίας αφού εξ αιτίας της ήττας τον προσπερνά ο Παναθηναϊκός και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς να έχει να αντιμετωπίσει και το Γολγοθά της συνέντευξης Τύπου. Έχει ακριβώς την ίδια έκφραση, βλοσυρός και ανέκφραστος, μοιάζει με έναν άνθρωπο που δοκιμάστηκε πολύ και έφθασε στα όριά του. Ο επί 8 χρόνια βοηθός του και επί τριετία συμπαίκτης του Πέτρος Ραβούσης, προσπαθεί να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα αγκαλιάζοντάς τον και ψυθιρίζοντάς του δυο καλές κουβέντες στο αυτί. Οι δηλώσεις είναι ξεκάθαρα διαδικαστικές, δεν ειπώνεται τίποτε το ιδιαίτερο αφού ο Μπάγεβιτς θα επαναλάβει ότι τα συναισθήματα τα κρατά για τον εαυτό του και καθόλη τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, παίζει νευρικά το κομπολόι του, αρνούμενος να απαντήσει σε ερωτήσεις που αφορούν την υποδοχή και το κλίμα του αγώνα.
Το μαρτύριο δεν έχει τελειώσει και η μοίρα δεν έχει ξεπληρώσει ακόμη το «γραμμάτιο» στον προπονητή του Ολυμπιακού: Κύπελλο Ελλάδος και ο Ολυμπιακός κληρώνεται με την ΑΕΚ, με τον πρώτο αγώνα να ορίζεται πάλι στη Νέα Φιλαδέλφεια σε λιγότερο από 20 ημέρες. Σίγουρα όμως καμία από τις επόμενες δεν μοιάζει με την «πρώτη φορά» για τον (πρώην) αγαπημένο Πρίγκιπα των οπαδών της ΑΕΚ και η υποδοχή δεν μπορεί ποτέ να ξεπεράσει εκείνη της 12ης και της 13ης Ιανουαρίου. Η ΑΕΚ περιμένει ξανά με το μαχαίρι στα δόντια τον Ολυμπιακό, σε ένα ακόμη ντέρμπι αποδείξεων: ΑΕΚ – Ολυμπιακός, ημιτελικός Κυπέλλου Ελλάδος της σεζόν 1996/97.
Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία...
