Υπάρχουν τα άτομα. Μόνον. Και η ιδανική δημοκρατία, ό,τι κρατεί πολιτικά, όπως κι αν παίζει πολιτικά το κράτος, δημοκρατικά, οχλοκρατικά, αριστοκρατικά, απευθύνεται στο άτομο. Απαιτεί, δηλαδή, από το άτομο να συμπεριφέρεται κοινωνικά, δηλαδή σαν κομμάτι της κοινωνίας, ανεξάρτητα αν πιστεύει στον Θεό ή, τον Διάολο.
Δεν μ’ ενδιαφέρει, κύριε, τι πιστεύεις. Δεν έχω το δικαίωμα να σε λογοκρίνω. Όταν, όμως, εντάσσεσαι στην κοινωνία, δεν μπορείς να αγνοείς τους κανόνες. Δεν μπορείς, δηλαδή, με βία, με το στανιό, να επιβάλλεις αυτό που εσύ θέλεις.
Η 17 Νοεμβρίου, λοιπόν, απευθυνόταν στον κόσμο όλο. Όχι σε λίγους. Δεν σκότωνε για να φτιάξει πελατεία. Όχι. Έφθασε στην ένοπλη βία, στις δολοφονίες για να βρει ο λαός τον εαυτό του. Πέη μπλού.
Απεναντίας ο αποδυτηριάκιας, ο αληθής αρχιεπαναστάτης, όχι κάποιος Δον Κιχώτης, κάποιος ιππότης ελεεινής μορφής, γράφει για κάποιους, όχι για όλους. Κι αν δεν τον γουστάρω αυτό, οι κάποιοι, να! Δεν θα βγω στο κλαρί να μπουμπουνίσω κανέναν.
Αυτές οι αράδες με αφορμή το γεγονός ότι σα σήμερα το 2002 από έκρηξη που σημειώνεται στα εκδοτήρια της Hellas Flying Dolphins στον Πειραιά τραυματίζεται ο Σάββας Ξηρός, ο οποίος στη συνέχεια θα ομολογήσει τη συμμετοχή του στη «17 Νοέμβρη». Από κει ξεκίνησε η εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης, που δρούσε στην Ελλάδα επί 27 χρόνια.
ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ «πιασίματα» και υγρό βλέμμα, γράφει ο apodytiriakias.gr
