Ήταν ένα κυριακάτικο μεσημέρι στις 30 Απριλίου του 1995, όταν Πανελευσιανιακός και Ατρόμητος τέθηκαν αντιμέτωποι για ένα ματς Γ' εθνικής. Τίποτα δεν προμήνυε κάτι το αρνητικό, κάτι το μη φυσιολογικό...
Μεταξύ των 22 ποδοσφαιριστών ήταν και ο 28χρονος Μουκάντι Τσιμάνγκα του Ατρόμητου, ο οποίος μάλιστα είχε αγωνιστεί στην Α' Εθνική με τη φανέλα του Εθνικού, και μετά από περιπλάνηση χρόνων βρέθηκε στην ομάδα του Περιστερίου της Γ' εθνικής.
Κατά τη διάρκεια του ματς και μετά από μια διεκδίκηση με τον Στέλιο Βογιατζή, ο Αφρικανός σωριάστηκε στο έδαφος από αγκωνιά στην καρωτίδα, κίνηση που σαφώς και ΔΕΝ ήταν ηθελημένη. Προσπάθησε να σηκωθεί, περπάτησε, αλλά δεν άντεξε και ξανάπεσε... Ο γιατρός της Ελευσίνας και οι ποδοσφαιριστές, έπεσαν πάνω στον Τσιμάνγκα και προσπαθούσαν να επαναφέρουν τη γλώσσα του με κάθε πιθανό τρόπο, μέχρι και με κλειδί.
Επί τόπου έγινε τραχειοτομή, αφού ασθενοφόρο στο γήπεδο δεν υπήρχε, αλλά ο άσος από το Ζαΐρ δεν τα κατάφερε. Οι παλμοί του έφτασαν στο μηδέν, ενώ μέχρι τελικά να διακομισθεί στο Τζάνειο είχε αφήσει την τελευταία του πνοή.
Τραγική φιγούρα ήταν ο Στέλιος Βογιατζής που ενεπλάκη στη φάση και δεν μπορούσε να σταματήσει τα κλάματα. Έχοντας χάσει τα λογικά και την ψυχραιμία του, ο τότε γενικός αρχηγός του Ατρόμητου, του φώναζε «τον έφαγες», αλλά λίγο αργότερα του ζήτησε «συγγνώμη», καθώς δεν ήξερε τι έλεγε.
Τα «αν» που προκύπτουν από εκείνη την αποφράδα μέρα είναι πάρα πολλά. Αν υπήρχε ασθενοφόρο, αν υπήρχε η κατάλληλη ιατροφαρμακευτική πρόληψη για την έναρξη του παιχνιδιού, αν... αν... αν... Αυτά είναι το λιγότερο που ενδιέφεραν την οικογένειά του και συγκεκριμένα τη σύζυγό του και τα τρία του παιδιά που φεύγοντας το πρωί εκείνης της μέρας από το σπίτι του, ο Τσιμάνγκα δεν φανταζόταν ότι ήταν και η τελευταία φορά που τους έβλεπε.
Από την πλευρά τους, οι οργανωμένοι οπαδοί του Ατρόμητου, οι Fentagin δεν ξεχνούν ποτέ μέχρι σήμερα τον Τσιμάνγκα και μάλιστα τότε κατάφεραν να μαζέψουν ένα σημαντικό ποσό υπέρ της στήριξης της οικογένειας του αδικοχαμένου Μπουκάντι Τσιμάνγκα.
