MENU

Αρκετά χρόνια πριν ο Παναθηναϊκός «ράψει» το πρώτο από τα έξι αστέρια που κοσμούν τη φανέλα του, ο Απόστολος Κόντος είχε φροντίσει να γράψει μια «χρυσή σελίδα» στην ιστορία του μπασκετικού τμήματος του «Τριφυλλιού». Και δεν χρειάστηκε περισσότερο από ένα, αλλά «αιώνιο» δευτερόλεπτο για να το πράξει.

12 Νοεμβρίου 1981, «Τάφος του Ινδού». Η ατμόσφαιρα... κολασμένη, η δίψα για την πρόκριση στους έξι καλύτερους του Κυπέλλου πρωταθλητριών τεράστια. Ο Παναθηναϊκός υποδέχεται την -τεράστια δύναμη- ΤΣΣΚΑ που απαρτιζόταν από τους περισσότερους παίκτες της Σοβιετικής Ενωσης. Στόχος; Νίκη με διαφορά τεσσάρων πόντων. Ο Παναθηναϊκός είχε ηττηθεί στη Ρωσία με σκορ 83-80 και στην προτελευταία αγωνιστική του ομίλου χρειαζόταν να υπερκαλύψει τη συγκεκριμένη διαφορά απέναντι στην ομάδα του θρυλικού Γκομέλσκι. Αν το πετύχαινε, θα αρκούσε μία νίκη στη Βουλγαρία επί της Λέφσκι.

Ο Παναθηναϊκός προηγείται με 85-83, ωστόσο απομένει μόλις ένα δευτερόλεπτο και ο Ιγκόρ Μελέσκιν βρίσκεται στη γραμμή των βολών για την ΤΣΣΚΑ. Ο αποκλεισμός μοιάζει δεδομένος, η κατάσταση μη αναστρέψιμη. Δύο προσπάθειες του Σοβιετικού, ισάριθμες... συναντήσεις με το σίδερο. Η μπάλα καταλήγει άουτ και ο Παναθηναϊκός επαναφέρει από το πλάι. Ο Απόστολος Κόντος «ορμά» για την τελευταία επίθεση και ο Μελέσκι τού κάνει φάουλ: δύο βολές και το όνειρο του Παναθηναϊκού ζωντανεύει σαν σε παραμύθι.

Αβίαστα, ο Κόντος στέλνει την μπάλα δύο φορές στο διχτάκι και ο «Τάφος του Ινδού»... φλέγεται. Ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος αδυνατεί να περιγράψει αυτό που συνέβη, ωστόσο το «Τριφύλλι» τα 'χει καταφέρει.

Η αυτοβιογραφία του Απόστολου Κόντου, με τίτλο «Ερωτας με το καλάθι» κυκλοφόρησε αρκετά χρόνια αργότερα και ο ίδιος περιγράφει σε αυτό τη φάση που σημάδεψε την σπουδαία καριέρα του:

«Είχαμε χάσει με τρεις πόντους (83-80) στη Μόσχα, με τον Τόμπσον καλύτερο παίκτη μας. Στη ρεβάνς το άγχος ήταν μεγάλο. Είχαμε όμως εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας και ο Κώστας Πολίτης πάσχιζε να μας δημιουργήσει την καλύτερη ψυχολογία και να μας τονίζει ότι «μπορούμε». Αυτή η λέξη για μία εβδομάδα μας «τρυπούσε» το μυαλό. Όταν έφτασε η μέρα του αγώνα (12 Νοεμβρίου 1981), όλοι το είχαμε πιστέψει. Μπορούσαμε να νικήσουμε την ΤΣΣΚΑ του Αλεξάντερ Γκομέλσκι, να καλύψουμε τη διαφορά και να προκριθούμε. Ξέραμε ότι δεν είναι καμία τυχαία ομάδα, αλλά κι εμείς είχαμε μπροστά μας ένα τεράστιο κίνητρο, μία μεγάλη πρόκληση. Το φινάλε ήταν συγκλονιστικό. Ήμασταν μπροστά στο σκορ με δύο πόντους και στην τελευταία επίθεση κέρδισα φάουλ από τον Μελέσκιν. Εκείνη τη στιγμή, στην εκπνοή του αγώνα, ήξερα ότι από τα χέρια μου κρέμονταν όλα. Δεν θα υπήρχε άλλη ευκαιρία. Έπρεπε να πετύχω και τις δύο βολές για να προκριθούμε. Έτσι κι έγινε. Πέτυχα και τις δύο βολές και προκριθήκαμε στην εξάδα με αντιπάλους την Μπαρτσελόνα, την Παρτιζάν, την Ίνις Βαρέζε, την Ντεν Μπος, την Κρύσταλ Πάλλας. Στο γήπεδο ήταν και ο διαιτητής Κώστας Δήμου που έλεγε στο τέλος. «Ο Απόστολος Κόντος σήμερα ήταν επαγγελματίας του ΝΒΑ και με δεμένα μάτια, θα τις έβαζε τις βολές». Ήταν από τα καλύτερα και πιο συγκλονιστικά παιχνίδια που έζησα στην καριέρα μου. Πριν από τον αγώνα, κανένας δεν πίστευε ότι μπορούσαμε να αποκλείσουμε την ΤΣΣΚΑ, που αποτελούσε τη βάση της τότε Σοβιετικής Ένωσης, με Μίσκιν, Ερέμιν, Λοπάτοφ, Ταρακάνοφ στη σύνθεσή της και η οποία πριν από λίγους μήνες είχε στεφθεί Παγκόσμια πρωταθλήτρια στην Κολομβία».

Παναθηναϊκός: Στεργάκος 20, Κορωναίος 17, Τόμπσον 6, Κόντος 12, Κοκολάκης 8, Γούλφοκ 22, Ιωάννου, Βίδας, Παπαντωνίου.

ΤΣΣΚΑ Μ.: Ταρακάνοφ 18, Λοπάτοφ 20, Μίσκιν 14, Μιλοσέρντοφ 12, Ερέμιν 8, Γκούσεφ 8, Πανκράσκιν 1, Μελέσκιν Κουσμίν, Κόβτουν.

Ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του και απέναντι στη Λέφσκι Σόφιας, ωστόσο ποιος πίστευε πως ύστερα από όσα διαδραματίστηκαν στο παιχνίδι με τους Σοβιετικούς, θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να μείνει εκτός Final 6;

Στο Final 6 τα πράγματα δεν ήταν, ακριβώς, φιλικά για τον Παναθηναϊκό, όμως ποιος νοιάζεται; Ο Κόντος σε ένα, αιώνιο δευτερόλεπτο έγραψε ιστορία.

http://www.youtube.com/embed/Hv1K8Nm9G5Q
Το «αιώνιο» δευτερόλεπτο που έβαλε... φωτιά στον «Τάφο του Ινδού» (vids)