Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου του 1943, επί της οδού Πατησίων, και ήταν γόνος σχετικά εύπορης αστικής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν φημισμένος καρδιολόγος της εποχής και η μητέρα του επίσης γιατρός (μικροβιολόγος-βιοχημικός). Παρά την ιατρική φύση της οικογένειας, κανείς από τους δύο γονείς του δεν τον προέτρεψε να ασχοληθεί με τον χώρο της ιατρικής. Αντιθέτως, επιθυμία τους ήταν να γίνει διπλωμάτης και ως εκ τούτου φρόντισαν να μάθει όσες περισσότερες ξένες γλώσσες γίνεται (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και πορτογαλικά).
Η αδερφή του πατέρα του ήταν σύζυγος του πολιτικού και ακαδημαϊκού Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας τον Νοέμβριο του 1945 και τον Απρίλιο του 1967. Μετά τον γάμο της Αμαλίας Μεγαπάνου, ανιψιάς του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Δημήτρης Πουλικάκος απέκτησε μακρινή συγγένεια με τον μετέπειτα Πρωθυπουργό και Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και ιδρυτή του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Δημήτρης Πουλικάκος φοίτησε στο Αμερικάνικο Κολέγιο ως την τετάρτη γυμνασίου που αποβλήθηκε λόγω της διαγωγής και του ατίθασου χαρακτήρα του. Το 1964, με την διεκπεραίωση της στρατιωτικής του θητείας, παντρεύτηκε μία Αγγλίδα πρώην μανεκέν, την Σάρα, και την ακολούθησε στην γενέτειρά της, όπου εργάστηκε για μια περίοδο σε στριπτιζάδικο στο Σόχο του Λονδίνου. Ο γάμος τους αποδείχτηκε βραχύβιος και το 1966 εργάστηκε για ένα μικρό διάστημα ως ιπτάμενος φροντιστής στην Ολυμπιακή Αεροπορία του Αριστοτέλη Ωνάση. Ωστόσο, ούτε σε αυτή τη δουλειά κατάφερε να «στεριώσει», καθώς κατά τα λεγόμενά του «δεν του ταίριαζε η φάση».
Στις 14 Απριλίου του 1967, επιστρέφοντας στην Ελλάδα με ωτοστόπ από το Παρίσι -τρεις μέρες πριν από τη συναυλία των Rolling Stones στην χώρα- μετέφερε μαζί του 250.000 κρυστάλλους LSD. Με το ξέσπασμα του πραξικοπήματος και την επιβολή χουντικού καθεστώτος στη χώρα, σκόπευαν με την παρέα του να το ρίξουν στη λίμνη του Μαραθώνα. Τελικά, το χρησιμοποίησαν προς ιδία χρήση.
Επί των δύσκολων ημερών της δικτατορίας, ο Δημήτρης Πουλικάκος βρήκε καταφύγιο σε μια σπηλιά στα Μάταλα της Κρήτης, όπου έζησε για τέσσερις μήνες μαζί με τους χίπηδες που είχαν συγκεντρωθεί από όλη την Ευρώπη. Όπως έχει αναφέρει, ήταν ο μόνος Έλληνας μεταξύ τετρακοσίων ξένων.
Τον Μάιο του 1968 βρισκόταν με την παρέα του σε ένα σπίτι με σκοπό να ακούσουν τον καινούριο δίσκο των Who, όταν η αστυνομία έκανε «ντου» και συνέλαβε τον ίδιο και τους φίλους του να καπνίζουν χασίς. Όπως θυμάται η υπόθεση ήταν «καρφωτή» και κινδύνευσε να γίνει περίπλοκη λόγω χούντας. Οι αρχές και ο Τύπος τους παρυσίασαν ως μεγαλοεμπόρους και επιχείρησαν να τους εμπλέξουν με μια σπείρα λαθρεμπόρων που συνελήφθη την ίδια περίοδο. Οι νεαροί οδηγήθηκαν στη περιβόητη Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας, όπου συνάντησαν και τον Διονύση Σαββόπουλο.
Το καλοκαίρι του 1969 ερωτεύεται κεραυνοβόλα την Λίλη Παπαδάκη, με την οποία παντρεύτηκαν τον Μάιο του 1971 και λίγο αργότερα έρχεται στον κόσμο η κόρη τους, Καλλιόπη. Ο γάμος τους, ωστόσο, διαλύθηκε γρήγορα.
Ο εφιάλτης της φυλακής
Στις 20 Ιουλίου του 1975, η Λίλη Παπαδάκη ταξίδεψε στο Aϊντχόβεν της Ολλανδίας για να παντρέψει ένα φιλικό της ζευγάρι. Το βράδυ της ίδιας μέρας βρέθηκε νεκρή, έχοντας υποστεί εισρόφηση. Από την πρώτη στιγμή, τα πεθερικά του Πουλικάκου τον στοχοποίησαν ως ηθικό αυτουργό της δολοφονίας της κόρης τους, καθώς υποστήριζαν πως έδωσε εντολή από την Ελλάδα να εκτελεστεί η Παπαδάκη με ένεση ηρωίνης, ζητώντας παράλληλα και την κηδεμονία της μικρής του κόρης. Το πρόσωπό του φιγουράριζε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής και η υπόθεσή του βρισκόταν επί μέρες στα «καυτά» θέματα.
Ο 32χρονος τότε Πουλικάκος προφυλακίστηκε για έξι μήνες, ενώ μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα το δικαστήριο του αφαίρεσε και την επιμέλεια της κόρης του. Απαλλάχθηκε των κατηγοριών σχεδόν 10 χρόνια μετά με βούλευμα ως παντάπασιν αθώος και η υπόθεσή του μπήκε στη διδακτέα ύλη της Νομικής. Η αντάμωση με την κόρη του πραγματοποιήθηκε έπειτα από 17 ολόκληρα χρόνια, στην Αγγλία.
Μετά την αποφυλάκισή του, ο Μάνος Χατζιδάκις του έδωσε εκπομπή στο Τρίτο Πρόγραμμα, διαγράφοντας μία σημαντική πορεία στο ραδιόφωνο από τα τέλη της δεκαετίας του '70 έως και τα τέλη της δεκαετίας του '90, αυτοαποκαλούμενος «Θείος Νώντας», ψευδώνυμο που του απέδωσε ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Τότε η καλλιτεχνική σελίδα της Βραδυνής είχε γράψει για την επιστροφή του «Από τον Κορυδαλλό κατευθείαν στο Τρίτο». Παράλληλα, συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού Πάλι μαζί με τους Νάνο Βαλαωρίτη, Παναγιώτη Κουτρουμπούση, Μαντώ Αραβαντινού, Κώστα Ταχτσή, Ανδρέα Εμπειρίκο, Γιώργο Μακρή κ.α., με δικά του κείμενα και μεταφράσεις.
Η μουσική του πορεία
Το 1965 ο Δημήτρης Πουλικάκος γίνεται μέλος του συγκροτήματος MGC, που όφειλε το όνομά του στον ηθοποιό Ντίνο Ηλιόπουλο. Αρχικά προοριζόταν ως μπασίστας, ανέλαβε όμως το ρόλο του τραγουδιστή. Το σχήμα γνώρισε μεγάλη επιτυχία με την διασκευή του τραγουδιού «Foxy Lady» του Τζίμι Χέντριξ, αλλά προς τα τέλη της δεκαετίας του '60 διαλύθηκε. Το 1970 δημιουργεί το μουσικό σχήμα Εξαδάκτυλος, το οποίο απαρτιζόταν από τους: Νίκο Πολίτη (κιθάρα), Λεωνίδα Αλαχαδάμη (ντραμς), Αντώνη Τριανταφύλλου (μπάσο) και Κώστα Δουκάκη (κιθάρα).
Το 1974 τον βρίσκει μέλος του συγκροτήματος «Αχ Βαχ». Αυτή την περίοδο γράφει το τραγούδι «Ο Γιατρός Παιδιά», θέλοντας να καυτηριάσει την κατάσταση της Ελλάδας που «έχει μπει στο γύψο» λόγω της δικτατορίας του Παπαδόπουλου. Το 1976 έρχεται ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Δημήτρη Πουλικάκου με τίτλο «Μεταφοραί Εκδρομαί Ο Μήτσος». Το 1979 λαμβάνει χώρα η θρυλική «συναυλία της βροχής», όπου ο Δημήτρης Πουλικάκος συγκεντρώνει την μουσική ελίτ της εποχής προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την πενθήμερη εκδρομή ενός Λυκείου στου Ζωγράφου. Η συναυλία ακυρώθηκε δύο φορές λόγω βροχής και εν τέλει πραγματοποιήθηκε στις 10 Ιουνίου, με την συμμετοχή και του Παύλου Σιδηρόπουλου. Από αυτή προέκυψε και η ζωντανή ηχογράφηση του δίσκου «Crazy Love στου Ζωγράφου». Συμμετέχει σε πολλούς δίσκους και το 1998 έρχεται με ένα προσωπικό άλμπουμ που φέρει τον τίτλο «Ο Θείος Νώντας Ξέρει» και περιέχει 16 τραγούδια. Το 2004 παρουσιάζει το δίσκο «Αδέσποτα Σκυλιά» και το 2010 την «Ύδρα των Πουλιών».
Η πορεία του στην υποκριτική
Το 1975 ο Δημήτρης Πουλικάκος πραγματοποιεί τα πρώτα του βήματα στον χώρο της υποκριτικής και πρωταγωνιστεί στην ταινία «Αλδεβαράν» του Ανδρέα Θωμόπουλου, την οποία και «ντύνει» μουσικά. Το 1978 τον βλέπουμε ως πρωταγωνιστή στην ταινία «Οι Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας», η οποία απέσπασε το δεύτερο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1983 πρωταγωνιστεί στην πολιτική σάτιρα «Ο δράκουλας των Εξαρχείων» μαζί με τους Τζίμη Πανούση, Αντώνη Καφετζόπουλο, Σάκη Μπουλά, Κωνσταντίνο Τζούμα και Νικόλα Άσιμο, σε σκηνοθεσία Νίκου Ζερβού. Το 1991 συμμετέχει στην ταινία «Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ενώ το 1995 εμφανίζεται στην ταινία του Νίκου Ζερβού «Σαπουνόπετρα» και το 1997 στην ταινία «Made in Greece». Το 1999 τον βλέπουμε στην ταινία του Νίκου Περάκη «Θηλυκή Εταιρεία».
Φυσικά από το ρεπερτόριό του δεν έλειψαν και οι τηλεοπτικές εμφανίσεις, με παρουσία στις σειρές Οι Αυθαίρετοι (1989), Δύο Ξένοι (1997), Είμαστε στον αέρα (1997), Επτά Θανάσιμες Πεθερές (2003) κ.ά.
Δισκογραφία
- Rock Σήμερα (1970)
- Ζωντανοί Στο Κύτταρο (1971)
- Ελλαδέξ (1975)
- Μεταφοραί Εκδρομαί Ο Μήτσος (1976)
- Crazy Love Στου Ζωγράφου (1979)
- Ρεβάνς (1984)
- Zorba The Freak (1984)
- Εγκαίνια (1991)
- Τα Λέμε (1993)
- Θεοκωμωδία (1994)
- Πασπαρτού (1996)
- Ο Θείος Νώντας Ξέρει (1998)
- Ουφ! (1998)
- 11 (2000)
- Δούρειος Ίππος (2001)
- Αδέσποτα Σκυλιά (2004)
- Απόψε Κάνεις Jam (2005)
- Live (2006)
- Της Νύχτας Τα Ηχεία (2008)
- Η Ύδρα των Πουλιών (2010)
- Μίλα Μου Βρώμικα (2010)
- Εδώ Που Φτάσαμε (2010)
