Ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς συνθέτες και στιχουργός, που κυκλοφόρησε περίπου 200 τραγούδια γράφοντας μόνος του στίχο και μουσική και συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του ελληνικού πενταγράμμο, απεβίωσε σαν σήμερα το 2000. Ενδεικτικά μερικοί από αυτούς που συνεργάστηκε είναι οι Στέλιος Καζαντζίδης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Γιώτα Λύδια, Πάνος Γαβαλάς, Στράτος Διονυσίου, Δημήτρης Μητροπάνος, Βίκυ Μοσχολιού, Μιχάλης Μενιδιάτης, Μαρινέλλα, , Τόλης Βοσκόπουλος, Χαρούλα Λαμπράκη, Γιώργος Χατζηαντωνίου, Βούλα Γκίκα, Γιώργος Μαρίνος, Πόλυ Πάνου κ.α.
Ο Άκης Πάνου γεννήθηκε στην Αθήνα, στου Χαροκόπου το 1933, ήταν ο τρίτος από τα έξι παιδιά της οικογένειας και από πολύ μικρή ηλκία ξεκίνησε να δουλεύει, ενώ το το πλήρες όνομά του ήταν Αθανάσιος - Δημήτριος. Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής προσπάθσε να επιβιώσει πουλώντας τσιγάρα και κάνοντας διάφορες δουλείες ενώ παράλληλα μυείθηκε από τον μεγαλύτερο αδελφό του Ευάγγελο και τον φίλο του Λευτέρη Ευσταθιάδη στον κόσμο της μουσικής και των οργάνων.
Μάλιστα, από εννέα ετών ξεκίνησε να παίζει μαντολίνο και κιθάρα και την άνοιξη του 1947 γνωρίστηκε με τον Γιάννη Σταματίου (Σπόρο), όπου μαζί του έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στην ταβέρνα του Σιλιβάνη στο Κουκάκι, με αμοιβή το όποιο φιλοδώρημα των πελατών και ένα πιάτο φαγητό.
Το 1948 ανέβηκε ως ταλέντο στο Αλκαζάρ, στη Φρεγάδα του Λάσκου όπου έπαιζε κιθάρα μαζί με τον αδελφό του ενώ η αδελφή του τραγουδάει. Εκείνη την εποχή γνωρίστηκε και με τους Νίκο Καρανικόλα, Κώστα Σιμόπουλο και Ορφέα Κρεούζη και μαζί έπαιξαν σε διάφορα μέρη της Αθήνας και της επαρχίας.
Ο Άκης Πάνου μπήκε στην δισκογραφία το 1958 με τα τραγούδια: «Το παιδί μου απόψε πίνει» με την Καίτη Γκρέυ και «Μια βραδιά καταραμένη» με την Δούκισσα, σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη, ενώ συνέχισε τα επόμενα χρόνια σε αυτόν τον δρόμο.
Το 1967 ο ωστόσο λογοκρίνεται για τους στίχους του «Θα κλείσω τα μάτια» τραγούδι που πάντως κυκλοφόρησε ξανά αργότερα με διαφορετικούς στίχους. Παρόλα αυτά είναι μια πολύ παραγωγική χρονιά γράφοντας μεταξύ άλλων τραγούδια όπως το «Η πιο μεγάλη ώρα», «Μοίρα μου γιατί μ’αφήνεις», «Ρολόι κομπολόι», «Είδα τα μάτια σου κλαμμένα».
Η περίοδος 1968-69 είναι γεμάτη επιτυχίες όπως το «Δεν θέλω την συμπόνια κανενός», «Όταν σημάνει η ώρα», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Και τι δεν κάνω», «Πήρα απ’το χέρι σου νερό», «Του κόσμου το περίγελο», «Ούτε αχ δεν θα πω» κα. Ο μουσικοσυνθέτης συνεχίζει με σπουδαία τραγούδια όπως το «Δεν κλαίω για τώρα» (1970), «Δώσ’μου να πιώ» (1970), «Κοίτα με στα μάτια» (1971), «Πυρετός» (1971), «Να είχα το κουράγιο» (1971), «Εγώ καλά σου τα’λεγα» (1971), «Πρέπει» (1972), « Ήταν ψεύτικα» (1972), «Στο σταθμό του Μονάχου» (1972), «Τα όνειρα χτίζονται» (1973), «Το θολωμένο μου μυαλό» (1973), «Άντε να περάσει η μέρα» (1973), «Οι μισοί καλοί» (1973), «Μίσος» (1974), «Η ζωή μου όλη» (1974), «Και τότε» (1974) κα. Το 1977 κυκλοφορεί ο προσωπικός του δίσκος «Παρών» με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά και από αυτή τη συνεργασία ξεχωρίζει «Ο Τρελλός». Την επόμενη χρονιά (1978) ξεχωρίζει το τραγούδι «Μολόγατα» από τον δίσκο «Σεισμός» με ερμηνευτή τον Μιχάλη Μενιδιάτη. Το 1982 ηχογραφεί τον δίσκο «Θέλω να τα πώ». Είναι η περίοδος που ο Άκης Πάνου συμμετέχει στην συντακτική ομάδα του περιοδικού «Ντέφι» μαχόμενος για τα πιστεύω του, όμως αργότερα αποχωρεί.
Το 1985 ο Άκης Πάνου αποφάσισε να κάνει κάτι μοναδικό για τα παγκόσμια δεδομένα, καθώς κυκλοφόρησε ένα δισκάκι 45 στροφών με τον τίτλο «ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ 100% ΠΡΟΒΑ». Στο συγκεκριμένο δισκάκι συμπεριλαμβανόταν δυο τραγούδια του, το «Πες μου Παππού» και το «Πριν, τώρα, πάντα», τα οποία ηχογράφησε και ερμήνευσε μόνος του, παίζοντας την μουσική με όργανα που κατασκεύασε ο ίδιος. Τελικά, το 1997 ηχογράφησε τον τελευταίο του δίσκο με τίτλο «CASINO», ο οποίος περιέχει το ομώνυμο τραγούδι και 14 επανεκτελέσεις.
Τον Αύγουστο του 1997 ο Άκης Πάνου μετά από αψιμαχία που είχε σκότωσε τον φίλο της κόρης του Ελευθερίας μπροστά στην οικογένειά του, με ένα 45άρι που κρατούσε σαν ενθύμιο από το Ναυτικό. Λόγος ήταν οτι δεν συμφωνούσε για την σχέση τους. «Ο πατέρας της πιστεύει ότι είμαι μπράβος και η μητέρα της δεν με θέλει, γιατί είμαι ακόμα σε διάσταση με την πρώην σύζυγο και υπάρχει ένα παιδί» είχε πει στην τηλεόραση ο φίλος της κόρης του, Σωτήρης Γιαλαμάς. Έτσι, οδηγήθηκε σε δίκη και φυλάκιση χωρίς να του αναγνωριστεί ο πρότερος έντιμος βίος και η πολιτισμική προσφορά του.
Από τις φυλακές της Κομοτηνής μεταφέρθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού και αμέσως μετά στο Τζάνειο νοσοκομείο όπου διαγνώστηκε πως πάσχει από καρκίνο. Τον χειμώνα του 1999 υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβασή και αφέθηκε ελεύθερος λόγω της ανήκεστου βλάβης της υγείας του. Τελικά,«έφυγε» από τη ζωή στις 7 Απριλίου του 2000 στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο αφήνοντας πίσω του βαριά κληρονομιά, ενώ στις 10 Απριλίου του 2000 κηδεύτηκε στο Κοιμητήριο Καλλιθέας.
