Τι γύρευαν έλληνες στρατιώτες χιλιάδες μίλα μακριά από την Ελλάδα, τότε; Για τ’ αφέντη το φαΐ να σκοτώνονται οι λαοί; Κάπως έτσι.
Όλα τα υπόλοιπα είναι χρυσωμένα χάπια σε βαριά ασθενείς ψυχές!
Έχει γραφτεί πως μια μέρα σαν σήμερα 18 Ιουνίου του 1953 «γράφτηκε μια από τις πιο ένδοξες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων»· πομφόλυγες! Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, λέει, ο Ντουάιτ Αιζενχάουερ, αφού κατέκαψε την ελληνική ύπαιθρο με βόμβες ναπάλμ κυνηγώντας τους «κομουνιστάς», εξήρε την ανδρεία των Ελλήνων που πολεμούσαν στην Κορέα και απέκρουσαν τις ορδές των κινέζων κομουνιστών στο Ύψωμα Χάρι- 440…
Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος, ναι, αλλά να σκοτωθείς για την πατρίδα σου, να σε θάψουν στην πατρίδα σου και να σε κλάψουν γονατιστοί στο μνημούρι σου οι δικοί σου, Όχι και ποτέ νεκρός για ξένα συμφέροντα σε ξένο τόπο, ξένος ανάμεσα σε ξένους…
Σκληρή μάχη
Ήταν Πέμπτη 18 Ιουνίου του 1953. Το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα μαχόταν ήδη δυόμισι χρόνια στα αφιλόξενα εδάφη της κορεατικής χερσονήσου ως τμήμα της πολυεθνικής στρατιωτικής δύναμης του ΟΗΕ στην περιοχή και τώρα υπερασπιζόταν το στρατηγικής σημασίας ύψωμα «Χάρι», σε υψόμετρο 390 μέτρων. Όποιος κατείχε την κορυφή θα έλεγχε όλη την κοιλάδα του Κουμχγουά, έκταση 15 χιλιομέτρων νοτιοανατολικά της Βόρειας Κορέας. Από τις 10 Ιουνίου και για έξι ημέρες, Αμερικανοί και Κινέζοι καταλάμβαναν διαδοχικά εκείνο το ύψωμα. Δύο φορές το είχαν πάρει οι μεν και άλλες τόσες οι δε.
Το Πεζικό των Ηνωμένων Πολιτειών είχε «γονατίσει»· μετρούσε σχεδόν 100 νεκρούς και απαίτησε από τους Έλληνες να «βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά» και να υπερασπιστούν το στρατηγικής σημασίας ύψωμα. Και το υπερασπίστηκαν με αυταπάρνηση. Πέντε νέοι, όμως, (άλλοι λένε 15, τι σημασία έχει; Η νίκη έχει αξία, όχι οι ζωές…) δεν επέστρεψαν στις οικογένειές τους, αλλά οι Κινέζοι, το ύψωμα δεν το πάτησαν.
Το αν έκλαψαν γοερά μάνες στην Ελλάδα για τον χαμό των παιδιών στους στην μακρινή Κορέα, δεν το είπε ο Αϊζενχάουερ στα (ψεύτικα) λόγια τα μεγάλα που στόλισε τους νικητές! Και λίγες εβδομάδες μετά, τα όπλα σίγησαν στον Πόλεμο της Κορέας. Οι οιμωγές των ελληνίδων μανάδων σώπασαν μόνο όταν έκλεισαν τα μάτια τους κι εκείνες… Τους ήρωές μας τους θέλουμε για τα χώματα της πατρίδας, όχι για να λιπαίνουν ξένα χωράφια και να ταΐζουν κορεάτικα σκουλήκια…
ΥΓ: Στην Κορέα σκοτώθηκαν συνολικά 15 έλληνες αξιωματικοί, 168 στρατιώτες και 12 στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας, ενώ οι τραυματίες ανήλθαν σε 577 οπλίτες και 33 αξιωματικούς.
Πηγή: ethnos.gr
