Στα 42 του χρόνια, ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Ουαλίας είχε βρεθεί απαγχονισμένος στο γκαράζ του σπιτιού του στο Τσέστερ. Τον βρήκε η γυναίκα του, είχαν τσακωθεί μερικές ώρες νωρίτερα και αυτή είχε φύγει.
Όταν επέστρεψε, τον βρήκε κρεμασμένο. «Δεν μπορώ να θυμηθώ τα λόγια που ανταλλάξαμε εκείνο το βράδυ. Του είπα πως θα πάω μια βόλτα με το αμάξι, αλλά μου μπλόκαρε την πόρτα και μου είπε “Δεν θα πας πουθενά”! Ανέβηκα στο πάνω διάζωμα και ξάπλωσα για πέντε με δέκα λεπτά, αλλά ήθελα να καθαρίσει το μυαλό μου και να σκεφτώ και έφυγα από την πίσω πόρτα. Μόλις επέστρεψα τη βρήκα κλειδωμένη. Τον πήρα τηλέφωνο, αλλά τίποτα. Υποχρεώθηκα να κοιμηθώ στο αμάξι μέχρι που το πρωί αντιλήφθηκα τον θάνατο του»,ήταν κάποια από τα λόγια της κατάθεσης της Λουίζ Σπιντ.
«Έχω ακούσει φήμες που κυκλοφορούν, για σεξουαλικά θέματα ή ιστορίες απιστίας. Είναι γελοία, ηλίθια και πάνω από όλα ψευδή. Θα ήταν πιο εύκολο να ήταν αληθινά όλα αυτά, γιατί τουλάχιστον θα υπήρχε ένας λόγος. Κατά κάποιο τρόπο εύχομαι να ίσχυαν, γιατί η ζωή μας θα ήταν πιο εύκολη αν γνωρίζαμε τους λόγους. Όμως δεν ξέρουμε γιατί ασθένησε. Δεν έπινε, δεν τζόγαρε, δεν είχε διπλή ζωή, ήταν νορμάλ. Γιατί; Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Δεν μπορούμε να το εντοπίσουμε. Γυρνάμε πίσω στο χρόνο, βλέπουμε τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις για να διακρίνουμε κάποιο σημάδι, αλλά τίποτα. Πλέον δεν θα μάθουμε ποτέ. Ήταν ένα πολύ οργανωμένο άτομο, αλλά δεν είχε κλείσει τους λογαριασμούς του, δεν είχε αφήσει σημείωμα. Δεν ήταν προσχεδιασμένο. Νομίζω πως κάτι γύρισε στο μυαλό του και το έκανε παρορμητικά. Τώρα το μόνο που έχουμε είναι η τέφρα του. Η σύζυγός του Λουίζ έχει τη μισή, εμείς την άλλη μισή» είχε πει ο πατέρας του Σπιντ, Ρόμπερτ.
Μετά από επτά χρόνια, η σύζυγος του Ουαλού αποφάσισε να μιλήσει για πρώτη φορά δημόσια και να αποκαλύψει ένα σημείωμα το οποίο της είχε δώσει ο Σπιντ όταν ακόμα ήταν 17 χρόνων, πριν αποφασίσουν να πορευτούν μαζί στη ζωή.
Σε ένα χαρτί ο Σπιντ είχε γράψει κάποιες απο τις σκέψεις του δείχνοντας ότι από τότε αντιμετώπιζε προβλήματα κατάθλιψης.
«Αγαπητή Λουίζ
Δεν ξέρω αλήθεια τι να πω. Σκεφτόμουν να τελειώσω στη Λιντς. Σκεφτόμουν επίσης και για άλλα πράγματα τα οποία δεν θα πω. Είμαι σε κατάθλιψη. Θα πάω απλά να κοιμηθώ και ελπίζω ότι δεν θα ξυπνήσω. Σε αγαπώ τόσο πολύ. Πάντα θα σε αγαπώ. Δεν ξέρω τι άλλο να πω εκτός από το ό,τι μπορεί να με δεις πιο σύντομα από όσο νομίζεις. Δεν φεύγεις ποτέ από το μυαλό μου, τίποτα άλλο δεν φαίνεται να έχει σημασία πια. Σε αγαπώ περισσότερο από όσο μπορείς να φανταστείς.
Γκάρι».
