Ήταν εκεί, στη λεωφόρο Αθηνών, λίγο πριν τα ΚΤΕΛ Κηφισού, στο δεξί σου χέρι. Ένα σκούρο, εμβληματικό κτίριο που στέγασε την αθλητική και δημογραφική ιστορία αυτού του τόπου για πολλές δεκαετίες!
Οι παλαιότεροι της δημοσιογραφίας γνώρισαν το «Φως των Σπορ» στα γραφεία της οδού Πειραιώς, κοντά στην Ομόνοια, στο κτίριο όπου στεγαζόταν και η «Βραδυνή» του Τζώρτζη Αθανασιάδη – και με τις λινοτυπικές μηχανές δίπλα στις αίθουσες των δημοσιογράφων. Οι νεότεροι του χώρου βίωσαν το όνειρο του Θόδωρου και της Ειρήνης Νικολαΐδη: να αποκτήσουν τα δικά τους γραφεία, το δικό τους δημοσιογραφικό σπίτι καθώς το ιστορικό «Φως» δεν ήταν, πια, μια απλή αθλητική, καθημερινή εφημερίδα που κυκλοφορούσε δισεβδομαδιαίως, αλλά ημερήσια πια. Το όνειρο έγινε πράξη με το, γνωστό στην πιάτσα συν τω χρόνω, ως «το μέγαρο του κυρ-Θόδωρου», με δικό του τυπογραφείο και δικό του κυλινδρικό πιεστήριο στα υπόγεια.
Λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του εμβληματικού εκδότη Θόδωρου Νικολαΐδη που μεγάλωσε και βοήθησε και ανέδειξε γενιές και γενιές δημοσιογράφων (μεταξύ αυτών και τον υπογράφοντα…), το κτίριο πωλήθηκε και, προ μερικών ημερών, κατεδαφίστηκε.
Ένας από τους παλαιούς συντάκτες του «Φωτός» και στενούς συνεργάτες του αείμνηστου Νικολαΐδη, ο Αντώνης Δαρζέντας, ανήρτησε σειρά φωτογραφιών από την κατεδάφιση, γράφοντας: «Ένα κτήριο που έκτισαν με ιδρώτα και αίμα οι αείμνηστοι Θόδωρος και Ειρήνη Νικολαΐδη και κουβαλάει πολλές αναμνήσεις, κατεδαφίζεται. Η ιστορία όμως, για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να ζήσουμε εδώ, δεν είναι δυνατόν ποτέ να κατεδαφιστεί».
Και έχει δίκιο. Η εικόνα του να μπαίνεις στο ισόγειο και να κατευθύνεσαι ευθεία, στο γραφείο του Νικολαΐδη κοιτώντας τον με δέος, οι φωνές αργά τη νύχτα πριν την εκτύπωση της εφημερίδας από το βάθος του διαδρόμου για να βρεις μια φωτογραφία ή να αλλάξεις έναν τίτλο, χαράχτηκαν στη μνήμη και δεν θα φύγουν ποτέ…
