MENU

«Οι γιατροί μου είπαν πως ήμουν πολύ τυχερός, γιατί θα μπορούσα να είχα μείνει παράλυτος. Εγώ πιστεύω πως ο Θεός με έσωσε από τα χειρότερα».

Ήταν 18 όταν, εκμεταλλευόμενος το μη δικαίωμα συμμετοχής στο παιχνίδι της Σάο Πάολο που αγωνιζόταν λόγω κίτρινης κάρτας, ο πιτσιρικάς Ρικάρντο επισκέπτεται με τους γονείς και τον αδερφό του ένα Water Park. Μια βουτιά στην πισίνα έμελλε να του αλλάξει κοσμοθεωρία. Βγαίνει από την πισίνα με αίματα στο κεφάλι. Διακομίζεται στο νοσοκομείο. Οι πρώτες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για ασήμαντο τραυματισμό. Εν τέλει, οι ακτινογραφίες και οι περαιτέρω εξετάσεις έδειξαν ότι έχει υποστεί κάταγμα σε αυχενικό σπόνδυλο με κίνδυνο να μείνει παράλυτος.

Για περίπου δύο μήνες φόρεσε ένα ειδικό κολάρο στο λαιμό και φυσικά δεν άγγιξε τη μπάλα. Κάθε μέρα έστρεφε τα μάτια του στον ουρανό. Προσευχόταν στον Θεό να μην αφήσει το όνειρό του ανολοκλήρωτο. Ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής. Ήθελε να φορέσει τη φανέλα της «Σελεσάο».

Ο Θεός στέκεται στο πλάι του τότε, σύμφωνα με τον ίδιο. Το περιστατικό αυτό είναι ένας από τους λόγους που σε κάθε του γκολ σηκώνει την μπλούζα για να φανεί το «I belong to Jesus». Ο λόγος για τον Ρικάρντο Κακά.

Πίσω από το ταλέντο του, σε κάθε του βήμα με τη μπάλα, σε κάθε μαγική ενέργεια, ντρίμπλα, γκολ κρύβεται ο Θεός. Το λιγότερο που μπορούσε να κάνει ,λοιπόν, ήταν να στρέφει το βλέμμα του στον ουρανό, να σηκώνει τα χέρια του, να αφήνεται στην πίστη του. Και εκείνη να του ανταποδίδει αυτή τη λατρεία. Ή τουλάχιστον έτσι πίστευε ο ίδιος.

Αν και τίποτα δεν θα συνέβαινε χωρίς το ταλέντο του θα ήταν λογική αναίδεια να προσπαθήσει κανείς να καταλάβει την θρησκευτική πίστη.

Ο Κακά, γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 22 Απριλίου του 1982 σε μια πόλη κοντά στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Ο πατέρας του εργαζόταν σαν πολιτικός μηχανικός και η μητέρα του ως δασκάλα σε δημοτικό σχολείο. Δε μπορεί να πει κανείς ότι ενσαρκώνει το χαρακτηριστικό πρότυπο του Βραζιλιάνου που βλέπει το ποδόσφαιρο σαν όαση μέσα στο σκοτεινό τοπίο της φτώχεια, της ένδειας. Είχε την ευκαιρία να πηγαίνει στο σχολείο και ταυτόχρονα να εξασκείται στη μπάλα.

Το προσωνύμιο Κακά, του το απέδωσε ο μικρότερος αδερφός του, Ροντρίγκο, που απλά δε μπορούσε να προφέρει το όνομα Ρικάρντο.

Ξεκίνησε από την ομάδα νέων της Σάο Πάολο για να μεταπηδήσει στη μεγάλη ομάδα. Το 2003 συστήθηκε στην Ευρώπη με τα χρώματα της Μίλαν. Θα βρει γρήγορα τη θέση του στην βασική ενδεκάδα των «ροσονέρι» πίσω από τους Φιλίπο Ιντζάγκι και Αντρέι Σεφτσένκο. Ανακηρύσσεται παίκτης της σεζόν στο ιταλικό πρωτάθλημα. Τίθεται υποψήφιος για τη χρυσή μπάλα.

Την επόμενη χρονιά (2004-05) με τη Μίλαν να φτάνει μέχρι τον τελικό του Champions League χωρίς τελικά να καταφέρει να σηκώσει το τρόπαιο με τα μεγάλα αφτιά... ο Κακά παίρνει το βραβείο του καλύτερου μέσου της διοργάνωσης ενώ είναι ξανά υποψήφιος για τη Χρυσή Μπάλα.

Το 2005-06, ήταν η χρονιά στην οποία γινόταν σιγά σιγά ηγέτης της Μίλαν. Ο Σεφτσένκο είχε φύγει. Ο Κακά εντυπωσίαζε κι έβλεπε πάλι το όνομά του ανάμεσα στους υποψήφιους της Χρυσής Μπάλας.

Το 2007 ήταν η χρονιά του

Κατακτά το Champions League σε έναν τελικό απέναντι στη Λίβερπουλ (2-1), σε μια άτυπη ... ρεβάνς για το 2005.

Βρίσκεται μέσα στην καλύτερη ενδεκάδα του Champions League

Κερδίζει το βραβείο του Ξένου ποδοσφαιριστή της χρονιάς στην Ιταλία και του Πολυτιμότερου παίχτη στο Παγκοσμίου Κύπελλο Συλλόγων

Είναι πρώτος σκόρερ, καλύτερος επιθετικός και πολυτιμότερος παίκτης του Champions League

Βραβεύεται από την IFFHS (Παγκόσμια Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου) Καλύτερο δεκάρι του κόσμου

Ψηφίζεται από τα μέλη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών ως ο κορυφαίος παίκτης της χρονιάς

Κατακτά τη Χρυσή Μπάλα (περνώντας τους συνυποψήφιους Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι)

Κατακτά τον τίτλο του Κορυφαίου ποδοσφαιριστή του κόσμου για το 2007 από το World Soccer, συγκεντρώνοντας μάλιστα το μεγαλύτερο ποσοστό στην ιστορία του θεσμού και το «παράσημο» του Κορυφαίου ποδοσφαιριστή της χρονιάς από την Παγκόσμια Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA)

Σκληρή δουλειά, ασίγαστη και σιωπηλή προσπάθεια. Θάρρος και πίστη για την υλοποίηση των πιο σκληρών ονείρων. Όλα αυτά είχαν βρει αντίκτυπο σε μια χρονιά...

Η ζωή μετά την Μίλαν

Επόμενος σταθμός της καριέρας του, η Ρεάλ Μαδρίτης (2009). Αφού πρώτα ο Βραζιλιάνος είχε αρνηθεί την εξωπραγματική πρόταση των Αράβων της Μάντσεστερ Σίτι, δείχνοντας την πίστη του στους ροσονέρι». Αυτή η κίνηση έγινε φυσικά σύνθημα στα χείλη των οπαδών τον ανήγαγε σε μια ιερή τάξη παικτών.

Ωστόσο, ο Κακά δεν θα μπορέσει αν αρνηθεί και την πρόταση της Ρέαλ Μαδρίτης μερικούς μήνες μετά που δεν του προσέφερε απίστευτα λεφτά μα μια πρόκληση παραπάνω που του είχε λείψει. Την ίδια εποχή ωστόσο στους «Λος Μπλάνκος» πηγαίνει και ο Κριστιάνο Ρονάλντο από την Μ.Γιουνάιτεντ, γεγονός που έκλεψε λίγα από τα φώτα της δημοσιότητας.

Η πρώτη του σεζόν στην πρωτεύουσα της Ισπανίας ήταν καλή. Ήρθε ωστόσο το καλοκαίρι του 2010. Ήρθε το χειρουργείο. Άρχισε να χάνει έδαφος. Η Ρεάλ αποκτά τους Μεσούτ Οζίλ, Ντι Μαρία, Μόντριτς. Παράλληλα οι τραυματισμοί διαδέχονταν ο ένας τον άλλον. Το 2013 δηλώνει δημόσια ότι θέλει να αποχωρήσει.

Με τη Ρεάλ Μαδρίτης κατακτά το πρωτάθλημα της σεζόν 2011-12, το Κύπελλο και το Σούπερ Καπ Ισπανίας.

Η πόρτα των «ροσονέρι» δεν έκλεισε ποτέ

Με τά τους «μερένχες» σειρά είχε εκ νέου η Μίλαν. Οι ροσονέρι» του έκανα πρόταση κι εκείνος δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη. Τον δέχτηκαν με αγάπη πίσω στην Ιταλία τον Σεπτέμβρη του 2013 κι εκείνος ένιωσε ότι επιστρέφει στο σπίτι του.

Κοινή συναίνεσή λύνουν σύντομα το συμβόλαιο και ο Κακά μετακομίζει στις ΗΠΑ και το MLS. Φορά τη φανέλα του Ορλάντο Σίτι όντας ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στην ιστορία του MLS. Στην Αμερική πολλές φορές βρήκε την παλιά του αίγλη.

Ο Βραζιλιάνος ξεπέρασε τις 300 συμμετοχές και τα 100 γκολ με τη φανέλα της Μίλαν και στις δύο του παρουσίες με τη φανέλα της.

Το όνειρο που πήρε σάρκα και οστά

Το όνειρο του πιτσιρικά Κακά όμως, ήταν να αγωνιστεί για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του κι αυτό είχε υλοποιηθεί από το 2002.

Ο Κακά προσμετράται ως ένας εκ των κορυφαίων 10αριών στην ιστορία της «σελεσάο». Και το να φοράς τη φανέλα με τον αριθμό δέκα στην Εθνική Βραζιλίας όλοι ξέρουν ότι δεν είναι απλή υπόθεση. Τα 10αρια της «σελεσάο» ήταν πάντα μάγοι, αρτίστες, ήταν δώρο του Θεού στο ποδόσφαιρο.

Αυτό ισχύει από το μακρινό Μουντιάλ του '58 και τον Πελέ που πήρε από το χέρι τη Βραζιλία και την οδήγησε στην κούπα. Από τότε πήρε άλλη υπόσταση του «10». Έγινε συνώνυμο με τη μαγεία, τη φαντασία, το σεβασμό. Βάρυνε. Όποιος φορούσε αυτή τη φανέλα δεν είναι ένας παίκτης της σελεσάο», είναι το δεκάρι της!

Το 2002 ο Κακά στέφεται πρωταθλητής κόσμου, κάνοντας έτσι τα πρώτα του βήματα με την Εθνική Βραζιλίας. Τρία χρόνια αργότερα κατακτά το Κύπελλο Συνομοσπονδιών έχοντας πια ουσιαστικό ρόλο στην ομάδα.

Βασικό μέλος της εθνικής ήταν και στο Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006, χωρίς οι Βραζιλιάνοι να πραγματοποιούν σπουδαία πορεία.

Το 2009 στο Confederations Cup ο Κακά διαδέχεται τον Ροναλντίνιο σε αυτή την άτυπη ιεραρχία της φανέλας, Πραγματοποιεί εκπληκτικές εμφανίσεις. Οδηγεί τη Βραζιλία μέχρι την κατάκτηση της κούπας την ώρα που στεφόταν κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης.

Από τότε, έπρεπε να περιμένει περίπου δύο χρόνια για να ξανά κληθεί στην Εθνική. Είχε εξάλλου αρχίσει να έρχεται αντιμέτωπος με τους τραυματισμούς. Ωστόσο, ο τότε προπονητής της ομάδας, Λουίς Φελίπε Σκολάρι, του έδωσε ξανά την ευκαιρία να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο! Συνολικά με τη Βραζιλία έχει αγωνιστεί 91 φορές και έχει πετύχει 29 γκολ.

Ο ίδιος δηλώνει: « Οι γυναίκες και τα αυτοκίνητα ποτέ δεν ήταν προτεραιότητα για μένα. Η οικογένεια μου και η πίστη μου στον Θεό και τον Ιησού ήταν πάντα οι παράγοντες που καθόριζαν τη ζωή μου. Θέλω να τη ζήσω με το σωστό τρόπο και αυτός είναι δίπλα στο Θεό», αποδίδοντας ουσιαστικά έτσι τεράστιο ποσοστό των όσων πέτυχε στην θρησκεία. Όσοι τον έχουν δει να αγωνίζεται γνωρίζουν πολύ καλά ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών με το ταλέντο του θα το είχαν γδάρει χτυπώντας το πάνω στην έπαρσή τους...

http://www.youtube.com/embed/s-kHBVQ8G0Y?modestbranding=0&showinfo=0&playsinline=1
Κακά: Ένα κράμα ταλέντου και πίστης (pics & vid)