Ήταν 8 Φεβρουαρίου 1981. Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια, με την μόνη διαφορά πως τότε ήταν Κυριακή. Και όπως κάθε Κυριακή -εκείνη την εποχή- το γήπεδο πρωταγωνιστούσε στη ζωή των φιλάθλων. Μόνο που για κάποιους εκείνο το απόγευμα, έμελλε να πρωταγωνιστήσει και στον θάνατο. Για 21 νέους ανθρώπους, το νήμα της ζωής κόπηκε απότομα. Εκεί... Στα σκαλοπάτια της θύρας 7 του σταδίου Καραϊσκάκη.
Εκείνο το απόγευμα ο θρίαμβος έγινε οδυρμός. Οι ιαχές από τη νίκη έγιναν θρήνος και μοιρολόι. Κανονικά, η 20η αγωνιστική θα έπρεπε να χαρακτηρισθεί από την επιβλητική νίκη του Ολυμπιακού επί της ΑΕΚ, με το συντριπτικό 6-0. Σημαδεύτηκε όμως από τη μεγαλύτερη τραγωδία που χτύπησε το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα. Ο χρόνος σταμάτησε στις 4:58 μ.μ.
Λίγο νωρίτερα, ο Μάικ Γαλάκος τρεις φορές και οι Βαγγέλης Κουσουλάκης, Κώστας Ορφανός, Νίκος Βαμβακούλας, είχαν πετύχει τα έξι τέρματα της ομάδας τους. Ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος και το φαληρικό στάδιο γεμάτο από κόσμο. Καρφίτσα δεν έπεφτε.
Τα 35.450 εισιτήρια είχαν εξαντληθεί από τις αρχές της εβδομάδας και πολλά από αυτά στη «μαύρη αγορά». Το παιχνίδι δεν είχε τελειώσει ακόμη, βρισκόταν στα τελευταία λεπτά, στο 84' για την ακρίβεια, όταν ο κύριος όγκος της εξέδρας στις θύρες 6 και 7 κινήθηκε προς τα έξω. Κάποιοι ήθελαν να φύγουν νωρίτερα για να γλιτώσουν την ταλαιπωρία της κίνησης. Κάποιοι άλλοι θέλησαν να στήσουν ένα τρελό πανηγύρι, έξω από το γήπεδο και κυρίως έξω από τη θύρα 1, απ' όπου θα αποχωρούσαν οι θριαμβευτές. Όλοι πάντως σπρώχθηκαν για να προλάβουν. Και τότε έγινε το μοιραίο.
Το τουρνικέ της εισόδου δεν είχε αφαιρεθεί, όπως γινόταν κάθε φορά, όταν άρχιζε το β' ημίχρονο, για να είναι ευκολότερη η αποχώρηση των φιλάθλων. Τα νερά από τις τουαλέτες έτρεχαν. Τα σκαλιά ήταν φαγωμένα από τον χρόνο και γλιστερά από το νερό και την υγρασία. Και τότε κάποιος γλίστρησε.
Σαν ντόμινο ακολούθησαν οι υπόλοιποι, αφού από τον συνωστισμό, ο ένας στηριζόταν στην πλάτη του άλλου. Και όταν ένας έπεσε, άρχισαν να πέφτουν όλοι. Καταπλακώθηκαν. Το χρονικό της τραγωδίας είχε ήδη ξεκινήσει. Και καταγράφηκε με λεπτομέρειες στον καθημερινό Τύπο (δείτε φωτογραφίες στη media gallery).
16:58 Συμβαίνει το μοιραίο. Για μερικά λεπτά στα σκαλοπάτια της θύρας 7 επικρατεί χαλασμός. Κανείς δεν μπορεί να κρατηθεί από πουθενά κι ο ένας πέφτει πάνω στον άλλο.
17:05 Φτάνουν οι πρώτοι αστυνομικοί και με δυσκολία αφαιρούν το τουρνικέ και απεγκλωβίζουν τους πρώτους ανθρώπους.
17:03 - 17:15 Ακολουθεί πραγματικό πανδαιμόνιο. Ο κόσμος ουρλιάζει, αλλά οι φωνές μπερδεύονται με τα συνθήματα του θριάμβου, καθώς μόλις έχει λήξει ο αγώνας κι έτσι ουδείς μέσα στο γήπεδο αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στη θύρα 7.
17:15 Εξω από τη θύρα 7 καταφτάνουν τα πρώτα περιπολικά.
17:18 Ειδοποιούνται και φτάνουν τα πρώτα ασθενοφόρα.
17:30 - 18:00 Άρχισαν να φτάνουν στο Τζάνειο νοσοκομείο οι πρώτοι τραυματίες. Ανάμεσά τους και οι πρώτοι νεκροί.
17:50 Τα δύο τηλεοπτικά κανάλια και οι κρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, διακόπτουν το πρόγραμμά τους και μεταδίδουν το έκτακτο δελτίο με το τραγικό ρεπορτάζ από το στάδιο Καραϊσκάκη. Παράλληλα γίνεται έκκληση προς τους γιατρούς του Λεκανοπεδίου να σπεύσουν στο Τζάνειο, αλλά και στο Κρατικό Νοσοκομείο Πειραιά, ώστε να προσφέρουν βοήθεια στους εφημερεύοντες γιατρούς.
18:00 Αρχίζουν να καταφτάνουν στο Τζάνειο νοσοκομείο συγγενείς και φίλοι γεμάτοι αγωνία, που αναζητούν τους δικούς τους ανθρώπους.
18:20 Φτάνει στο Τζάνειο ο υπουργός Υγείας κ. Δοξιάδης και οι δύο υφυπουργοί του, Τσουκαντάς και Αποστολάτος. Ενημερώνονται για την κατάσταση που επικρατεί και δίνουν εντολή για άμεση κινητοποίηση όλου του προσωπικού. Γίνεται έκκληση για αιμοδοσία. Η προσέλευση του κόσμου μεγαλώνει, ενώ ασθενοφόρα συνεχίζουν να διακομίζουν τραυματίες.
18:30 Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης δίνει εντολή στο Κέντρο Άμεσης Δράσης να καλέσει τους αστυνομικούς που βρίσκονται σε υπηρεσία για να προσφέρουν αίμα. Εκατοντάδες αστυνομικοί γίνονται αιμοδότες.
18:45 Φτάνουν στο Τζάνειο νοσοκομείο ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης, ο υφυπουργός Προεδρίας κ. Αχιλλέας Καραμανλής και η ηγεσία της Αστυνομίας. Δίνεται εντολή να τεθεί σε επιφυλακή το ΚΑΤ, για να αρχίσει και αυτό να δέχεται τραυματίες.
19:05 Φτάνουν στο Τζάνειο παράγοντες και ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ.
19:15 Γίνεται ενημέρωση του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος με τη σειρά του ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή.
19:55 Αναγνωρίζονται τα πρώτα τρία πτώματα.
20:00 Τα δύο κανάλια έχουν διακόψει οριστικά το πρόγραμμά τους και έχουν διαρκή σύνδεση με το Τζάνειο, το Κρατικό Πειραιά, το ΚΑΤ και το στάδιο Καραϊσκάκη.
20:26 Φτάνει στο Τζάνειο νοσοκομείο ο πρωθυπουργός κ. Ράλλης.
21:11 Ο διοικητής του Τζάνειου κ. Απέργης, βγαίνει στην είσοδο του νοσοκομείου και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί, για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση των ασθενοφόρων και των γιατρών. Ο κόσμος πιέζει για ενημέρωση.
Ολη τη νύχτα προσέρχονται πολίτες για να δώσουν αίμα, γιατροί και νοσοκόμες προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες, τα χειρουργεία έχουν γεμίσει από επείγοντα περιστατικά, ενώ μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες συνεχίζεται το δύσκολο έργο της αναγνώρισης των πτωμάτων. Στο τέλος ανακοινώνεται ότι υπάρχουν 19 νεκροί, ενώ τα δύο επόμενα εικοσιτετράωρα ξεψυχούν άλλοι δύο.
Σύνολο 20 άνδρες και μια γυναίκα, όλοι από 14 έως 41 ετών. Τα ονόματά τους ήταν:
- Δημήτρης Αδαμόπουλος (41 ετών)
- Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών)
- Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
- Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
- Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
- Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
- Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
- Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
- Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
- Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
- Βασίλης Μαχάς (20 ετών)
- Κώστας Μπίλας (28 ετών)
- Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
- Αναστάσιος Πιστόλης (30 ετών)
- Ευστράτιος Πούπος (20 ετών)
- Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
- Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
- Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
- Νίκος Φίλος (19 ετών)
- Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
- Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
Την επόμενη ημέρα, ο πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός Σταύρος Νταϊφάς, ο προπονητής Κάζιμιρ Γκόρσκι και οι ποδοσφαιριστές της ομάδας επισκέπτονται τους τραυματίες. Στα δελτία ειδήσεων και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αναζητούνται τα αίτια της τραγωδίας. Η κοινή γνώμη απαιτεί να βρεθούν οι υπεύθυνοι. Όμως ουδέποτε αποδόθηκαν ευθύνες...
*Ιδιαίτερης σημασίας, επίσης, είναι και η παρακάτω φωτογραφία που δείχνει το μεγαλείο του ανθρώπου, κι ότι στην τελική οι οπαδοί δεν έχουν, ή δεν θα έπρεπε να έχουν, τίποτα που να τους χωρίζει.
