Η 7η συμμετοχή της σε Ευρωπαϊκό σημαδεύτηκε από θρίαμβο, με δύο ασημένια μετάλλια στα 50μ. ύπτιο και 50μ. ελεύθερο. Τα μετάλλια αυτά ήρθαν πανηγυρικά, σφραγίζοντας παράλληλα και νέα πανελλήνια ρεκόρ, τόσο στον προκριματικό (24.89) όσο και στον τελικό (24.59) των 50μ. ελεύθερο.
Η σπουδαία κολυμβήτρια του Παναθηναϊκού πανηγύρισε όχι μόνο για τα μετάλλια, αλλά και για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού στο 50άρι ελεύθερο.
Σε λίγες ημέρες, η 32χρονη από την Πάτρα θα ταξιδέψει στη γαλλική πρωτεύουσα, γεμάτη ενέργεια και όνειρα. Εκτός από τη συμμετοχή της με την ομάδα 4Χ100μ. μικτή mixed, θα αγωνιστεί και στο 50άρι ελεύθερο, διεκδικώντας με πάθος την καλύτερη δυνατή θέση.
Η Δράκου μίλησε στο SDNA για τους στόχους της στο Παρίσι, αλλά και τον θρίαμβο του Ευρωπαϊκού.
«Η ψυχολογία μου ενόψει Παρισίου είναι σαν να είναι η πρώτη μου Ολυμπιάδα. Έχω τον ίδιο ενθουσιασμό και χαρά. Είμαι πάρα πολλή σίγουρη και έτοιμη. Έχω πάρα πολύ αυτοπεποίθηση. Ξέρω ότι θα είναι μια αρκετά διαφορετική συνθήκη, καμία σχέση με το Ευρωπαϊκό. Παρόλα αυτά αν το μυαλό μου είναι καθαρό και είμαι ήρεμη όπως τώρα, θεωρώ ότι θα έρθει ένα καλό αποτέλεσμα θα μπορέσω να κάνω έναν καλό χρόνο και να μπω στον ημιτελικό. Αυτός είναι και ο πρώτος μου στόχος. Τώρα μετά από αυτό αν μπορέσω να βγάλω μια τέλεια κούρσα, όλα είναι ανοιχτά. Αλλά αν μπορέσω να μπω στη 12άδα τότε θα είμαι ευχαριστημένη», είπε αρχικά και συνέχισε:
«Δεν θεωρώ ότι θα πάρω μετάλλιο στους Ολυμπιακούς. Δεν είναι αυτός ο στόχος μου και θεωρώ ότι δεν μπορώ να φτάσω και σε αυτούς τους χρόνους, αυτή τη στιγμή. Οπότε είναι κάτι που το έχω αποκλείσει και το δουλεύω με τη λογική. Όπως είπα αν μπω 12άδα θα είναι μεγάλο επίτευγμα για μένα. Μεγάλος μου στόχος ήταν το Ευρωπαϊκό, όπου τα κατάφερα. Πήρα τα δύο μετάλλια μου και εκπληρώθηκε ένα πολύ μεγάλο μου όνειρο και ένα απωθημένο που είχα. Οπότε τώρα στους Ολυμπιακούς πάω να δώσω ότι καλύτερο έχω και να μπορέσω να αντιπροσωπεύσω τη χώρα μου με καμάρι και τιμή».
Για το Ευρωπαϊκό στο Βελιγράδι, ανέφερε: «Πέρασε η ζωή μου από τα μάτια μου. Είδα τον πίνακα και ότι είμαι δεύτερη και εκείνη τη στιγμή ένιωσα μια ευτυχία να με κατακλύζει. Είπα, "μπράβο ρε Νόρα, τα κατάφερες". Δηλαδή αυτό είπα από μέσα μου "καλά έκανες που επέμενες". Βγήκα μετά από το νερό, άρχισα να σκέφτομαι, την πρώτη μου φορά εκεί στο Βελιγράδι του 2008, που πήρα το πρώτο μου μετάλλιο, οι γονείς μου απέναντι που κλαίγανε. Ένιωσα ότι έδωσα και σε αυτούς μια πολύ μεγάλη χαρά, γιατί πάντα με βλέπανε 4η-5η και στεναχωριόντουσαν μαζί μου και τώρα επιτέλους με είδαν στο βάθρο και ήταν μια φοβερά λυτρωτική διαδικασία για εμένα».