Ξαφνικά διέκοψε τον αγώνα της και πήγε στα αποδυτήρια. Τι συνέβη; Τραυματίστηκε η Μπάιλς; Είχε πρόβλημα; Θα εγκατέλειπε τον αγώνα στο σύνθετο ομαδικό; Τα μεγάλα δημοσιογραφικά δίκτυα όλου του κόσμου γέμισαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αναρτήσεις για την έκτακτη είδηση.
Η Μπάιλς δεν συνέχισε. Αποχώρησε. Αφού πρώτα είχε μαζέψει γύρω της τις συναθλήτριές της για να τις ενθαρρύνει: «Κορίτσια, βγείτε και κάντε αυτό για το οποίο έχετε προπονηθεί. Σας αγαπώ πολύ, θα τα καταφέρατε. Όλη σας τη ζωή προετοιμάζεστε για αυτή τη στιγμή. Είμαι καλά, αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω». Και μετά αποχώρησε έχοντας δίπλα της την προπονήτριά της, Έιμι Μπούρμαν.
Η αποχώρησή της από τον αγώνα της 28ης Ιουλίου 2021 στο Τόκιο, από έναν αγώνα στον οποίο τελικά οι ΗΠΑ κατετάγησαν δεύτερες πίσω από τη Ρωσία χάνοντας το χρυσό μετάλλιο για πρώτη φορά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο, έγινε πρώτη είδηση παντού. Και αποδόθηκε σε τραυματισμό. Δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Και η Μπάιλς ήθελε να το καταστήσει σαφές χωρίς να ντραπεί γι’ αυτό που της συνέβαινε. Εξάλλου, όπως είχε πει λίγο καιρό νωρίτερα από εκείνη την ημέρα και η Ναόμι Οσάκα, με αφορμή τη δική της αποχώρηση από το Ρολάν Γκαρός τότε, «είναι ΟΚ να μην είσαι ΟΚ». Η Μπάιλς δεν είχε τραυματιστεί. Απλά ένιωσε μέσα της ότι δεν άντεχε άλλο.
«Δεν με εκπλήσσει αυτό που συνέβη εδώ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεδομένης της χρονιάς που προηγήθηκε. Δεν έχω τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση, όσο πριν και δεν ξέρω εάν είναι ζήτημα ηλικίας. Νιώθω λίγο πιο νευρική, όταν αγωνίζομαι» έγραψε στο μήνυμά της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσπαθώντας να εξηγήσει αυτό που είχε γίνει στο στάδιο και μεταδόθηκε ως πρώτη είδηση από όλα τα ειδησεογραφικά δίκτυα του πλανήτη.
«Αισθάνομαι ότι δεν διασκεδάζω όσο πριν. Ξέρω ότι είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ήθελα να αγωνιστώ για εμένα. Αλλά στην πραγματικότητα, συμμετέχω για άλλους και όχι για εμένα. Με πονάει βαθιά μέσα μου, ότι το να κάνω αυτό που αγαπώ μου αφαιρέθηκε. Μόλις πατήσω στο ταπί, είμαστε μόνο εγώ και το κεφάλι μου! Πρέπει να ασχολούμαι με τους δαίμονες στο κεφάλι μου.
Πρέπει να κάνω ό,τι είναι σωστό για εμένα, να επικεντρωθώ στην πνευματική υγεία μου και να μην θέσω σε κίνδυνο την υγεία μου. Γι' αυτό, αποφάσισα να κάνω ένα βήμα πίσω και να αφήσω τα άλλα κορίτσια να κάνουν την δουλειά. Και την έκαναν καλά, είναι Ολυμπιονίκες και μπορούν να είναι πολύ υπερήφανες. Το πέτυχαν χωρίς εμένα, δεν νομίζω ότι θα πίστευαν πως θα μπορούσαν να το κάνουν πριν.
Όλοι αυτοί οι 'δαίμονες' υπάρχουν, αλλά είπα στον εαυτό μου: 'Πρέπει να αφήσεις την υπερηφάνεια σου στην άκρη και να είσαι εκεί για την ομάδα'. Σήμερα, πιστεύω ότι οι ερωτήσεις σχετικά με την ψυχική υγεία στον αθλητισμό είναι συχνότερες. Δεν είναι σαν να μπορείς να αφήσεις τα πάντα στην άκρη, πρέπει επίσης να εστιάσεις στον εαυτό σου, γιατί στο τέλος της ημέρας είμαστε άνθρωποι, πρέπει να προστατεύσουμε το μυαλό και το σώμα μας, αντί να κάνουμε αυτό που ο κόσμος περιμένει από εμάς. Αυτό που αποφάσισα σήμερα δείχνει τη δύναμη των αθλητών. Ήθελα να σιγουρευτώ ότι προστατεύω τη λογική και την ευημερία μου, δεν ήθελα να διακινδυνεύσω να βλάψω τον εαυτό μου ή να κάνω κάτι ανόητο, ενώ συμμετέχω σε αυτήν τη διοργάνωση. Τώρα θέλω να επικεντρωθώ στην ευημερία μου, υπάρχουν περισσότερα στην ζωή από το γυμναστήριο, είναι κρίμα που συμβαίνει εδώ, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Θα προτιμούσα όλα να κυλούσαν καλύτερα για εμένα, αλλά δεν ξέρω. Θα δω πως θα είμαι ημέρα με την ημέρα».
Η Μπάιλς, που δεν γνώρισε τον πατέρα της και η τοξικομανής μητέρα της εγκατέλειψε σε ορφανοτροφείο όταν ήταν τριών ετών μαζί με τα τρία αδέρφια της, είχε ήδη κάνει τότε γνωστό ότι λάμβανε συμβουλευτική από όταν είχε έρθει στο φως η κακοποίηση πολλών Αμερικανών γυμναστριών από τον πρώην γιατρό της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ, Λάρι Νασάρ.
«Η θεραπεία βοήθησε πολύ, όπως και η φαρμακευτική αγωγή και αισθάνομαι ότι όλα πάνε πολύ καλά. Όταν, όμως, όταν βρίσκεσαι σε κατάσταση υψηλού άγχους, φρικάρεις και δεν ξέρεις πραγματικά πώς να διαχειριστείς όλα αυτά τα συναισθήματα, ειδικά όταν είσαι εδώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες». Μια σούπερ σταρ που τόλμησε να μιλήσει για την σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη και να βγει μπροστά χωρίς να κρυφτεί.
«Είμαι, επίσης, μία από τις πολλές που είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον Λάρι Νασάρ. Θα πρέπει να επιστρέφω συνεχώς στο ίδιο εκπαιδευτικό κέντρο όπου γνώρισα την κακοποίηση. Οι περισσότεροι από εσάς με ξέρετε ως ένα ευτυχισμένο, χαρούμενο και δυναμικό κορίτσι. Αλλά τον τελευταίο καιρό έχω αισθανθεί άσχημα και προσπαθώ περισσότερο να διώξω αυτές τις φωνές, που ακούγονται πιο δυνατά ως κραυγές. Δεν φοβάμαι να πω την ιστορία μου. Δεν είναι φυσιολογικό να λαμβάνεις κάθε είδους θεραπεία από έναν αξιόπιστο γιατρό στην ομάδα και να το βιώνεις τρομακτικά ως την ειδική θεραπεία.
Αυτή η συμπεριφορά είναι εντελώς απαράδεκτη, δυσάρεστη και καταχρηστική, ειδικά από κάποιον που μου ζητήθηκε να τον εμπιστευτώ. Για πολύ καιρό έχω αναρωτηθεί: Μήπως ήμουν πολύ αφελής; Ήταν δικό μου λάθος; Τώρα ξέρω την απάντηση στα ερωτήματα αυτά. Όχι. Όχι, δεν ήταν σφάλμα μου. Όχι, εγώ θα αναλάβω την ευθύνη» είχε γράψει αποκαλύπτοντας πως και αυτή, όπως και δεκάδες άλλα κορίτσια, είχε κακοποιηθεί.
Θα είναι για πάντα αυτή που έστειλε μήνυμα ελπίδας σε μαύρα κορίτσια, που είδαν ότι μπορούν να διαπρέψουν ακόμα και σε αθλήματα που κυριαρχούσαν οι λευκές. «Χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε τέτοια… ποικιλομορφία στην ενόργανη γυμναστική» όπως έχουν γράψει οι «New York Times» σε ρεπορτάζ για τη μεγάλη αύξηση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στα κορίτσια που θέλουν να ασχοληθούν με το άθλημα και έχουν τις ίδιες ρίζες με τη Μπάιλς. Toυς έδειξε ότι έχουν δικαίωμα στο όνειρο.
Θα είναι, επίσης, η πορεία της και ένα μάθημα όχι μόνο για τον αθλητισμό, μα για την ίδια τη ζωή. Δείχνει σε όλους μας πως οι πρωταθλητές είναι άνθρωποι κι ας μοιάζουν στα μάτια μας να έχουν υπεράνθρωπες δυνάμεις. Δεν είναι ρομπότ που τα προγραμματίζουν για να λειτουργούν χωρίς κανένα πρόβλημα, για να είναι αλάνθαστα. Να άλλη μια απόδειξη πως δεν είναι έτσι. Έχουν αδυναμίες. Και αυτό είναι… ΟΚ, όπως θα έλεγε και η Οσάκα.
Αν η Μπάιλς μας έχει διδάξει κάτι την τελευταία δεκαετία, αυτό είναι να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και μιλάμε για τους σούπερ σταρ του αθλητισμού, να αποφεύγουμε την θεοποίηση που είναι στην πραγματικότητα, επίσης, και μια μορφή απανθρωποποίησης. Να πάψουμε να απαιτούμε την τελειότητα ως προϋπόθεση της αγάπης μας και του θαυμασμού μας. Η Μπάιλς είναι τέλεια, διότι δεν είναι…
Tρία χρόνια μετά, η Μπάιλς πάτησε στην Αρένα Μπερσί του Παρισιού για να δώσει άλλο ένα μάθημα. Κανείς δεν την «ανάγκασε» να είναι εκεί. Κανένα στέλεχος ή χορηγός δεν θα παρακινήσει ποτέ την Μπάιλς περισσότερο από όσο μπορεί να παρακινήσει τον εαυτό της. Υπάρχει μια στιγμή στην πρωτοποριακή ρουτίνα της που σηκώνει τη γροθιά της και τη σπάει προς τα κάτω: μια πράξη βίας, μια πράξη άρνησης, αλλά και μια πράξη χειραφέτησης. Ή όπως εξήγησε ο χορογράφος της, Γκρέγκορι Μίλαν, στους New York Times: «Σπάω το ενυδρείο μου, παίρνω την ελευθερία μου και δεν αφήνω κανέναν να με πληγώσει άλλο».
Ο Τομ Κρουζ, ο Snoop Dogg, η Λέιντι Γκάγκα, ο Τζον Λέτζεντ, η Αριάνα Γκράντε, η Τζέσικα Τσάστεϊν και η αρχισυντάκτρια της Vogue, Άνα Γουίντουρ, χιλιάδες φίλαθλοι στις εξέδρες ήθελαν απλά να είναι εκεί για να την χειροκροτήσουν. Για το πριν, για το τώρα.
Πρώτα ανέβηκε στην δοκό ισορροπίας. Φαινόταν νευρική. Για λίγο μόνο. Μερικά δευτερόλεπτά μετά, απλά… πετούσε. Ήταν η αρχή της επιστροφής της, μιας επιστροφής θριαμβευτικής για την ίδια, καθηλωτικής για όλους όσοι βρέθηκαν εκεί για να την παρακολουθήσουν. Μιας επιστροφής στην οποία δεν ήταν παρόντες οι δαίμονες…
Ολοκλήρωσε την προσπάθειά της με 59.566 βαθμούς, έχοντας φυσικά εξασφαλίσει την πρόκριση για τον τελικό του σύνθετου ατομικού. Παράλληλα, οδήγησε την ομάδα των ΗΠΑ σε μία συγκομιδή 172.296 βαθμών στο σύνολο, που την καθιστούν φαβορί για τον τίτλο στο σύνθετο ομαδικό.
Η Μπάιλς επέστρεψε αγγίζοντας τον ουρανό, πέφτοντας κατόπιν με δύναμη στο έδαφος, πατώντας σταθερά τα πόδια της, χωρίς να χάνει ούτε εκατοστό. Απελευθερωμένη, με αυτοπεποίθηση, στροβιλίζεται στον αέρα όταν χρειάζεται, σαν μια έκρηξη που πρέπει να γίνει για να ελευθερωθεί ενέργεια, για να επιστρέψει στη γη και να χαμογελάσει ευτυχισμένη. Χαρά και χαμόγελο. Επιτέλους. Ξανά.
Ο κόσμος γύρω της θα ουρλιάζει εκστασιασμένος για να την αποθεώσει, αλλά μόνο αυτή ξέρει τι χρειάστηκε για να φτάσει εδώ, μόνη της καθορίζει η δύναμή της, το ταλέντο της, το σώμα της, την ιστορία της.