Να ανοίξει η γης να με καταπιεί.
Καθόμουν όσο πιο μακρυα της μπορούσα…. οχι (μόνο) λόγω Βύζα-ντος Μεγάρων… αλλά επειδή καθ όλη τη διάρκεια ρωτούσε βλακείες.
-Εχει ακόμα ώρα να τελειώσει;
-Αυτος με το νουμερο 5 ειναι παντρεμένος;
-Βαγγελη. μη φωνάζεις…εισαι με αντιβιωση.
Πέρασαν τα χρόνια εξελίχθηκε η κοινωνία… ολο και περισσότερες γυναικες ερχόντουσαν στα γηπεδα.
Βοήθησε βλέπετε και το μπάσκετ.
Την εποχή που ο Παναθηναϊκός πήρε το Ευρωπαϊκό στο Παρίσι…παρακολουθησα όλη του την πορεία μαζί με μια φιλη μου βαζελοπούλα… τη Μαρία… με τα κασκολ μας… αλλες φορές στη γηπεδο και αλλες στην τηλεόραση… με σχόλια με μπινελίκια… με όλα… Ημουν ετοιμος να αλλάξω γνωμη… μέχρι που φτάσαμε στην ημερα του τελικού…
Βρε πού ειναι η Μαρία;
Πουθενά η Μαρία.
Μου τηλεφωνησε την αλλη μερα το μεσημερι….
-Πού ήσουν;
-Συλλογος μεγάααλος….
-Ναι… ναι… πού ήσουν;
Ε, πού ήταν;
Ειχε βγει με εναν γκομενο που ειχε γνωρισει το περασμενο βραδυ.
Δεν τοχουν στο dna τους…
Οπως εμείς δεν εχουμε στο dna μας… την υψηλή ραπτική.
Τις προάλλες εβλεπα Τάκη Τσουκαλά….
Ο τυπος ηταν σε παροξυσμό….
-Τι ζωδιο είναι; με ρωτησε η φιλη μου η Ευτυχία κάνοντας διαλειμμα στο τσατ στο κινητο της.
Ο Τακης ειχε σκαρφαλώσει πάνω στο τραπέζι και μονο που δεν μας εδεχινε τα τέτοια του.
Μεγάλες στιγμές.
-Για Παρθένο τον κόβω…μου'πε η Ευτυχία…. Ξαδελφος του Κσρβελα ειναι;
Πρέπει να ομολογήσω ότι τα τελευταια χρόνια εχει βελτιωθεί η κατασταση.
Ολο και περισσότερες κοπέλες πηγαινουν ακόμα και μόνες τους στο γήπεδο.
Αλλωστε ο Βύζας (Μεγάρων) έχει εξαφανισθεί από το προσκήνιο.
Παρ' ολα αυτα μετα τον αγωνα δυσκολευονται με τις λεπτομέρειες;
-Πόσο ήρθατε;
-Εεε νομίζω κερδίσαμε 3-2…. 3-2?.. όχι…όχι…. 3-1… κατσε μωρέ και με μπέρδεψες…..ναι… 3-2! Σιγουρο!
Ειναι ενα βήμα ε;
(Τελικα έχουν κερδίσει 4-2)
Ειναι όμως ενα βήμα.
Η συνεπέστερη ολων είναι η φίλη μου η Ελισάβετ εκ Θεσσαλονίκης…. ΠΑΟΚ είσαι αφού…. που στα ντουζένια της φοράει τη φανέλα Γκαρσία και τρώει λεκτικά 2-3 Αρηανά για brekfast.
Η εξαίρεση ου επιβεβαιώνει τον κανόνα είναι παλιός κανόνας βλέπετε.
Μιαν αλλη φορά έπαιζε ενας σημαντικός αγωνας βόλευ… ειχα δουλεια και ημουν έξω…παρακαλεσα την τότε φιλη μου να παρακολουθει και θα της τηλεφωνούσα…. αλλες εποχές βλέπετε.
-Τι γινεται; της τηλεφωνησα….
-Αχ το ξεχασα μισο λεπτο να δω….
-Ελααααα…τους εχουν μαζέψει και τους βαρανε με κατι πετσέτες!
-Τους βαρανε με κατι πετσέτες….
-Πλακα με κανεις ε;
-Λες να μην καταλαβαινω τι βλέπω; Τους βαρανε με κατι πετσέτες. Στραβη είμαι;
Να μην σας τα πολυλογω… ηταν ημιχρονο και επειδη εκανε ζεστη οι φροντιστες τους δροσιζαν κανοντας τους αέρα με τις πετσέτες.
Δεν το'χουν στο dna τους λεμεεεεεεεεε.
Την πιο τίμια πάντως και απολαυστικη άποψη την έγραψε η φίλη μου η Ανθή Πάνου:
Εμείς οι γυναίκες λοιπόν αν ερωτευθούμε, γινόμαστε καλύτεροι και πιο πιστοί φίλαθλοι της ομάδας που υποστηρίζει ο σύντροφος μας. Και γήπεδο πηγαίνουμε μαζί του και τους φίλους του στο σπίτι καλούμε για να δουνε τον αγώνα και πίτσα τους ετοιμάζουμε και από το σπίτι φεύγουμε για να μείνουν μόνοι τους και να το απολαύσουν καλύτερα και σεξυ βρίσκουμε το να καπνίζουν, να πίνουν μπύρα και να βρίζουν παίχτες της αντίπαλης ομάδας…Ναι, τα κάνουμε όλα αυτά. Καιρό πριν μ’έστησε στο πρώτο ραντεβού μας ένας ΠΑΟΚτσής…Ντύθηκα, βάφτηκα, χτενίστηκα και τον περίμενα περίπου μία ώρα… Δεν ήρθε ποτέ…Καταστεναχωρημένη παίρνω ταξί για να γυρίσω πίσω…Ράκος..βγάζω τις γόβες και ανεβάζω τα πόδια μου πάνω, έτοιμη να κουλουριαστώ…Ο οδηγός προσπαθεί να μου πιάσει κουβέντα…
-Είσαι καλά; με ρωτάει..
-Ναι είμαι, αλλά δε θέλω να μιλήσω…
-(Λίγο ήθελα για να βουρκώσω) Μ’εστησε στο ραντεβού μας…τον περίμενα μια ώρα, ούτε με πήρε τηλέφωνο να το ακυρώσει, ούτε τίποτε…σαν να πέθανε…
-Ρε κοπελιά, δε μπορεί να σ’έστησε, εσένα θα έστησε;…ή πέθανε ή ξεχάστηκε με τον αγώνα…
-Ποιον αγώνα;
-Παίζει Αρης-ΠΑΟΚ σήμερα..χαμός γίνεται..δεν είδες τίποτε;
(Πού να δω Χριστιανέ μου, δυο ώρες ετοιμάζομαι για τον απαράδεκτο).
Μ’ αφήνει σπίτι..πληρώνω, βγαίνω από το ταξί. Στην είσοδο με περιμένει εκείνος ιδρωμένος, με κλειστή φωνή και ντυμένος στα ασπρόμαυρα… «Νικήσαμε μωρό μου» και μου περνάει το κασκόλ στο λαιμό…
A presto
Ανθή Πάνου"
