Η χώρα διαθέτει εδώ και λίγες μέρες πρωθυπουργό ένα νέο άνθρωπο γεννημένο το 1974 και μεγαλωμένο σε μια γειτονιά των Αμπελοκήπων. Αυτό ακριβώς είναι ο Αλέξης Τσίπρας, που σε σύγκριση με τους προκατόχους του δεν προέρχεται από μεγάλα τζάκια και γενεαλογικά δέντρα με πολιτική παράδοση.
Η ιδεολογική του τοποθέτηση και το αμφιλεγόμενο πρόγραμμά του, δεν είναι αντικείμενο που θα εξετάσουμε σε αυτό εδώ το κείμενο, αλλά θα ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στον Αλέξη της... μπάλας, που άλλες φορές την κλώτσαγε, άλλες την κάρφωνε και άλλες απλά την παρακολουθούσε φανατικά από την κερκίδα.Κολλημένος με τα σπορ...
Τα παιδικά χρόνια του Αλέξη Τσίπρα είναι περισσότερο γνωστά για την ηγετική του παρουσία στις καταλήψεις του '90, τα 15μελή συμβούλια και το πέρασμά του από την ΚΝΕ. Όπως είχε και μια άλλη πτυχή: ασχολιόταν υπερβολικά με τα σπορ! Παρακολουθούσε τα πάντα διότι του άρεσαν τα πάντα. Πέραν της πολιτικής που τον γοήτευε από μικρό, μίλαγε πάρα πολύ και για τα αθλητικά. Όμως είχε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: δεν τσακωνόταν ποτέ και κυρίως δεν χαιρόταν ποτέ με τις ήττες των αντιπάλων του Παναθηναϊκού, του οποίου υπήρξε πάντα φανατικός οπαδός. Είχε (και έχει) χιούμορ, του άρεσε να πειράζει τους φίλους του όταν έχανε η ομάδα τους, αλλά δεχόταν με άνεση και το πείραγμα των άλλων.
Είτε παίζοντας κάποιο άθλημα είτε παρακολουθώντας το, ο Αλέξης Τσίπρας έχανε σπάνια την ψυχραιμία του. Εξαιρετικά σπάνια θα τον έβλεπε κάποιος ταραγμένο ή θυμωμένο. Ήταν συνήθως ήπιων τόνων, δεν είχε ξεσπάσματα και δεν συμμετείχε σε... γηπεδικές «μανούρες», είτε στο γήπεδο είτε βλέποντας μπάλα με φίλους. Αντίθετα μάλιστα: άνθρωποι που βρίσκονταν κοντά του, λένε πως ακόμα και όταν ανακατευόταν σε κάποιο τσακωμό, είχε από μικρός την προσωπικότητα να δίνει λύσεις και να εκτονώνει την κατάσταση.
Στο γήπεδο βέβαια, του έφευγε κανένα... μπινελίκι! Αλλά πάντα σε νορμάλ πλαίσια και χωρίς να ξεφεύγει.Τα σχολικά χρόνια
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι η χαρακτηριστική περίπτωση μαθητή που ήταν μέσα σε όλα. Κυρίως όμως στη μπάλα! Έπαιζε πάντα ποδόσφαιρο με συμμαθητές και φίλους και μάλιστα σε θέση επιθετικού, βάζοντας και κανένα γκολ που και που! Ενίοτε έπαιζε και μπάσκετ, αλλά ποδόσφαιρο στο σχολείο δεν έχανε ποτέ! Όμως η αλήθεια είναι πως και το ίδιο το ποδόσφαιρο δεν έχασε και κανένα... σπουδαίο ταλέντο με την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να ασχοληθεί τελικά με την πολιτική και όχι με το σπορ.
Για να το πούμε πιο ξεκάθαρα, ο Αλέξης διακρινόταν για την... ατσουμπαλοσύνη του! Έπαιζε λίγο ατσούμπαλα, κυρίως λόγω της σωματοδομής του. Το κορμί του ήταν πολύ αθλητικό, με υπερβολικά ανεπτυγμένη διάπλαση. Φαινόταν ότι θα μπορούσε να γίνει εξαιρετικός αθλητής, αλλά δεν έκανε ούτε για ποδόσφαιρο, ούτε για μπάσκετ.
Κεφάλαιο: βόλεϊ
Μ' αυτά και μ' αυτά, τον Αλέξη Τσίπρα τον κέρδισε το βόλεϊ! Ένα άθλημα που του ταίριαζε απόλυτα, καθώς είχε δυνατά και χοντρά πόδια, και εξαιρετικά μεγάλο άλμα! Έτσι γράφτηκε στον ΑΟ Αμπελοκήπων και έπαιζε στο γηπεδάκι που ήταν δίπλα στο σπίτι του, πίσω από το ξενοδοχείο President.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες και αμέσως μετά τον θρίαμβό του στις εθνικές εκλογές, η ΕΟΠΕ έδωσε στη δημοσιότητα το δελτίο του ως αθλητή του βόλεϊ, το οποίο και εκδόθηκε στις 21/10/1988, όταν ήταν 14 ετών. Η τελευταία ανανέωση του δελτίου του έγινε στις 22/8/1997, όμως το βόλεϊ για τον Αλέξη Τσίπρα είχε ουσιαστικά περάσει σε δεύτερη μοίρα από τα 17 του χρόνια. Ήταν εποχές που είχε πλέον «μπλέξει» για τα καλά με τις κομματικές νεολαίες, αρχικά στην ΚΝΕ και στη συνέχεια στον Συνασπισμό.Κεφάλαιο: Παναθηναϊκός
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν υπήρξε απλά φίλος του Παναθηναϊκού. Ήταν ένας φανατικός οπαδός του «τριφυλλιού», που για πολλά χρόνια την δεκαετία του '90 αγόραζε πάντα διαρκείας και τουλάχιστον στο ΟΑΚΑ δεν έχανε ματς! Αγαπούσε και αγαπάει πολύ τον Παναθηναϊκό και είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι είχε στεναχωρηθεί πάρα πολύ που οι οπαδοί της ομάδας του χρέωναν ότι το γήπεδο στον Βοτανικό δεν έγινε εξαιτίας του. Ο Τσίπρας το ήθελε πολύ το γήπεδο στο Βοτανικό, όμως ως αρχηγός πλέον του κόμματος, πήρε την πολιτική θέση που εκείνος θεωρούσε σωστή: να γίνει το γήπεδο, αλλά όχι το εμπορικό κέντρο.
Στο εορτασμό για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Παναθηναϊκού, δεν έδωσε το «παρών», καθώς η «πράσινη» ΠΑΕ τον ενημέρωσε ότι ουσιαστικά είναι ανεπιθύμητος. Και έχοντας μετατραπεί πλέον σε persona non grata, άρχισε σιγά-σιγά να αραιώνει από το γήπεδο.
Ο θείος και το Γουέμπλεϊ!
Μπορεί ο νυν πρωθυπουργός να μην προέρχεται από πολιτικό τζάκι, ωστόσο προέρχεται από... παναθηναϊκό τζάκι!
Ο θείος του Αλέξη (αδερφός του πατέρα του, συγκεκριμένα), Ηρακλής Τσίπρας, είχε μεγάλο πάθος για τον Παναθηναϊκό. Εκτός του ότι ενίσχυε οικονομικά τον σύλλογο, συμμετείχε και στο διοικητικό συμβούλιο από τις αρχές της δεκαετίας του '60. Μετά το 1969 που εγκαταστάθηκε ξανά στην Αθήνα, επέστρεψε στον Παναθηναϊκό και έγινε υπεύθυνος του ποδοσφαιρικού τμήματος. Βίωσε από κοντά το έπος του Γουέμπλεϊ και σταμάτησε να συμμετέχει ενεργά στον σύλλογο όταν ο ερασιτέχνης Παναθηναϊκός έγινε ΠΑΕ.
Ακριβώς πριν από τρία χρόνια, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης, είχε επιτεθεί στον Αλέξη Τσίπρα ισχυριζόμενος ότι ο θείος του είχε τοποθετηθεί γενικός αρχηγός στον Παναθηναϊκό από το καθεστώς της χούντας. Η οικογένεια του Ηρακλή Τσίπρα είχε απαντήσει με σκληρά λόγια, μιλώντας για λάσπη.«Με το ΚΚΕ φοβόμαστε το σκληρό παιχνίδι και τις αποβολές»!
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και ιδιαίτερες συνεντεύξεις που έχει δώσει ο Αλέξης Τσίπρας στην πολιτική του καριέρα, ήταν στις 23 Απριλίου 2008 στο περιοδικό «Schooligans», που κυκλοφορούσε ως ένθετο στα Νέα.
Ήταν μια συνέντευξη όπου όλα τα ταμπού πήγαν στην άκρη και ο «φρέσκος» τότε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε με χιούμορ σε ερωτήσεις που σπανίως γίνονται σε πολιτικά πρόσωπα. Σε μερικές από αυτές, αναφέρθηκε και στην... αθλητική του δραστηριότητα. Ιδού ορισμένα σημεία της:-Με τόσο θόρυβο πια γύρω απ' το όνομά σου, κινδυνεύεις καθόλου να την ψωνίσεις;
«Υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, ναι. Αλλά νομίζω ότι αν ήταν να την ψωνίσω, θα την είχα ήδη ψωνίσει. Περισσότερο κινδυνεύω από κάτι άλλο: να μην έχω πια χρόνο για τον εαυτό μου. Από τότε που έγινα πρόεδρος ψάχνω χρόνο να πάω μια βόλτα, να διαβάσω ένα βιβλίο, να παίξω μπάλα.-Α, παίζεις και μπάλα;
«Ε, καμιά φορά παίζουμε 5Χ5».-Μεταξύ σας οι σύντροφοι;
«Όχι κατ' ανάγκη».-Παίζετε ποτέ Συνασπισμός-ΚΚΕ;
«Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση, αλλά φοβόμαστε το σκληρό παιχνίδι και τις πολλές αποβολές! (γέλια)... Αυτό είναι, λοιπόν, το στοίχημα για μένα: να μη χάσω τον εαυτό μου μέσα στον ρόλο του προέδρου».-Όλοι λένε ότι είσαι πολύ μικρός στα 33 σου για να είσαι πρόεδρος... Υπάρχει κάτι για το οποίο αισθάνεσαι πολύ μεγάλος;
«Ναι, δεν μπορώ πια να παίζω ποδόσφαιρο όπως έπαιζα. Δεν έχω την ίδια αντοχή».-Σε στεναχωρεί αυτό;
«Πάρα πολύ. Επίσης δεν έχω την αντοχή να ξενυχτάω και να κάνω τα hangover που έκανα. Τώρα κάνω πού και πού καμιά κραιπάλη και λέω "πω πω, τι ωραία που ήτανε!". Πριν δέκα χρόνια όμως αυτό το έκανα κάθε μέρα! Σε κάτι τέτοια συνειδητοποιώ ότι γερνάω».-Έχεις πλακωθεί ποτέ στο ξύλο;
«Μικρός, στην μπάλα».
