Ντροπιαστική κατάσταση στην Ελλάδα. Σε μια χώρα που έτσι κι αλλιώς τα… είδε όλα, βίωσε πλέον και έναν υφυπουργό αθλητισμού που απαιτεί και στέλνει έτοιμη την ανακοίνωση που λέει ευχαριστώ στον εαυτό του. Την οποία και πιστά εξέδωσαν από κοινού τόσες και τόσες Ομοσπονδίες αθλημάτων της χώρας. Απ’ το μπάσκετ μέχρι το τσιρλίντινγκ.
Η ξεφτίλα του να απαιτεί ένας πολιτικός να του πουν ευχαριστώ δημόσια, είναι από μόνη της ζητούμενο. Και μάλιστα υπερβολικά σοβαρό. Αλλά δεν είναι το βασικό ζήτημα στην προκειμένη υπόθεση. Το ρεζιλίκι περνά σε δεύτερη μοίρα και έρχεται μπροστά ο φόβος του πώς διοικείται το κάθε άθλημα. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σε θεωρητικό επίπεδο, κάθε σπορ έχει το περίφημο αυτοδιοίκητο. Κοινώς δεν επηρεάζεται από την πολιτική. Εδώ γελάμε…
Το μυαλό των φιλάθλων, έχει κάθε δικαίωμα να σκεφτεί πολλά. Όπως για παράδειγμα αν οι Ομοσπονδίες τόσο εύκολα και χωρίς μα, μου, σου, του, εκδίδουν ανακοινώσεις που τους έρχονται έτοιμες προς… ευχαρίστηση του υφυπουργού αθλητισμού, πώς θα αντιδράσουν σε ενδεχόμενη απαίτηση διαφορετικού είδους απ’ τον Αυγενάκη ή τον κάθε Αυγενάκη; Πώς θα αντιδράσει για παράδειγμα το μπάσκετ αν ο υφυπουργός ζητήσει να ευνοηθεί ή να αδικηθεί μια συγκεκριμένη ομάδα; Επειδή έχει προσωπικό συμφέρον, επειδή θέλει να την εκδικηθεί, επειδή… όσα μπορεί να βάλει στο μυαλό του ο καθένας.
Τυχαίο το παράδειγμα του μπάσκετ, επειδή είναι το σημαντικότερο άθλημα σε επίπεδο εμπορικότητας απ’ όσες Ομοσπονδίες προσκύνησαν τα θέλω του Λευτέρη Αυγενάκη. Ουσιαστικά μέσω της συγκεκριμένης ανακοίνωσης, ο υφυπουργός πιστοποίησε με… σφραγίδα ξεφτίλας, το γιατί δίνει τα λεφτά των Ελλήνων πολιτών ως επιχορηγήσεις. Γιατί δε δίνει την περιουσία του πατέρα του προφανώς.
Ωμός τρόπος ελέγχου του αθλητισμού. Μέσω των οικονομικών «κρατά» τις Ομοσπονδίες, προσπαθεί να τις ελέγξει για πολιτικό και όχι μόνο όφελος. Θα πει κανείς μα ήδη έχει εκλεγεί. Το θέμα είναι να μείνει στο ίδιο πόστο, να παραμείνει υφυπουργός αθλητισμού. Όταν όλες οι ομάδες τον δείχνουν με το δάχτυλο και τον κράζουν, πρέπει να έχει κάτι να επιδείξει στον πρωθυπουργό. Για παράδειγμα… το ευχαριστώ των Ομοσπονδιών για το έργο του. Το ευχαριστώ που λέει ο ίδιος στον εαυτό του.
Αλήθεια, έχει πιο χαμηλά;
