Χρονικά οι Αμερικανοί ήταν η πρώτη ομάδα που πήρε την πρόκριση για τον τελικό και το έκανε με εμφατικό τρόπο. Η Πολωνία, μετά τον εξαντλητικό προημιτελικό με το Ιράν, φάνηκε άδεια από δυνάμεις και ιδέες. Μπορεί τα νούμερα να μη λένε πάντα την αλήθεια αλλά είναι γεγονός πως οι Πολωνοί ήταν πίσω σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες και αυτό στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν παραπλανητικό. Όχι μόνο υπήρξε πρόβλημα στη δημιουργία από τον Γιάνουζ αλλά το βασικό «όπλο» της ομάδας, ο Μπράρτοζ Κούρεκ, δεν βρήκε ποτέ ρυθμό.
Από την άλλη, οι Αμερικανοί εμφάνισαν παρόμοια στοιχεία με αυτά που είδαμε και στα προηγούμενα ματς της διοργάνωσης. Μια ομάδα που παίρνει ενέργεια και ρυθμό από τον Κρίστενσον, ο οποίος μοιράζει αριστουργηματικά το παιχνίδι στους συμπαίκτες του, έχει πολύ καλά ποσοστά στην επίθεση, το μπλοκ το οποίο συχνά είναι τριπλό δίνει εύκολους πόντους και το αποκορύφωμα είναι το πολύ καλό σερβίς. Ο Ντεφάλκο εκτός από κορυφαίος σκόρερ στον ημιτελικό ήταν ο παίκτης που έκανε συντρίμμια την αντίπαλη υποδοχή σημειώνοντας 6 άσσους εκ των οποίων οι 3 συνεχόμενοι!
Το σημαντικότερο, όμως, για τους Αμερικανούς είναι αφενός ότι όσο το παιχνίδι εξελίσσεται τόσο καλύτεροι γίνονται και αυτό φάνηκε και κόντρα στη Βραζιλία αλλά και κόντρα στην Πολωνία και αφετέρου έχουν ομοιογένεια και πλουραλισμό. Πέρα από τον Ντεφάλκο η ομάδα βρίσκει πόντους και από τον Ράσελ και από τον Σμιθ αλλά και τον Ενσινγκ ενώ αμυντικά αποτελεί «γρανίτη» με πρώτο και καλύτερο τον λίμπερο Έρικ Σότζι που στην προκειμένη περίπτωση έπαιξε κόντρα στους… γνωστούς του Πολωνούς καθώς είναι παίκτης της πρωταθλήτριας Ευρώπης ΖΑΚΣΑ.
Όσον αφορά τον δεύτερο ημιτελικό, οι Γάλλοι έπιασαν πολύ υψηλά επίπεδα απόδοσης. Οι Ιταλοί όχι απλά βρέθηκαν σε άσχημη μέρα αλλά δεν βρήκαν ποτέ ρυθμό στη διάρκεια των τριών σετ. Μπορεί τα δύο πρώτα σετ να κρίθηκαν σχετικά κοντά στο σκορ (25-22 και 25-20) αλλά ουσιαστικά οι Γάλλοι είχαν την απόλυτη υπεροχή. Αυτό έχει να κάνει με την μεγάλη συνέπεια του Γάλλου πασαδόρου, του Αντουάν Μπριζάρ, που αντίθετα με τον πολύ έμπειρο Τζιανέλι βρέθηκε σε πολύ καλή μέρα. Η Έρβιν Ενγκαμπέ έμοιαζε άτρωτος στην υποδοχή αφού άντεξε στην πίεση των Ιταλών από το σερβίς και εκτός του ότι με τους 14 πόντους του ήταν μια συνεχής απειλή είχε και τη δυνατότητα να πασάρει με πολύ μεγάλη συνέπεια όταν κατά συνθήκη έπρεπε να βρεθεί σε θέση πασαδόρου.
Μεγάλη ήταν η βοήθεια του διαγώνιου της Γαλλίας, Ζαν Πάτρι, αλλά ακόμα μεγαλύτερη του κεντρικού της ομάδας Κινενίεζε ο οποίος ύψωσε… τοίχος πάνω στο φιλέ και τελείωσε ουκ ολίγες φορές σωστά τον πρώτο χρόνο. Αντίθετα οι Ιταλία δε βρήκε ποτέ ρυθμό ούτε στην επίθεση ούτε στο σερβίς και κυρίως ήταν ασταθής στην υποδοχή. Ο Ντε Γκιόργκι αναγκάστηκε να δοκιμάσει όλους τους παίκτες που είχε στη διάθεσή του αλλάζοντας όλη την ομάδα του στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Ωστόσο οιατζούρι έμοιαζαν πλήρως αποσυντονισμένοι και πιθανώς ξαφνιασμένοι από την πολύ καλή λειτουργία της Γαλλίας.
Στον μικρό τελικό για το χάλκινο μετάλλιο πιθανώς οι Ιταλοί να έχουν ένα μικρό προβάδισμα αφού φάνηκαν στεναχωρημένοι μεν αλλά όχι απογοητευμένοι από την εξέλιξη της διοργάνωσης. Από την άλλη, οι Πολωνοί δείχνουν να βρίσκονται σε συνεχή πτώση, κουρασμένοι και χωρίς ενέργεια. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την έδρα και τη χαρά που θέλουν να δώσουν οι γηπεδούχοι στον κόσμο τους ίσως να βάζει την Ιταλία ένα βήμα πιο μπροστά.
Το μεγάλο ενδιαφέρον, όμως, συγκεντρώνεται στον μεγάλο τελικό. Μια ομάδα κομπιούτερ από τη μία, οι ΗΠΑ, και μια φρέσκια και γεμάτη ενέργεια και έμπνευση από την άλλη, Γαλλία. Θεωρητικά ο Κρίστενσον έχει την εμπειρία και την ικανότητα να κυριαρχήσει στη δημιουργία αλλά από την άλλη είδαμε ότι και ο Μπριζάρ, που δεν είναι το ίδιο διαφημισμένος και δημοφιλής όσο οι άλλοι πασαδόροι της τετράδας, είναι ικανότατος και ίσως η πρόκληση του τελικού να του δώσει ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο. Οι δύο ομάδες σερβίρουν πολύ καλά και έχουν σκληρή αμυντική λειτουργία με πολύ καλούς λίμπερο, ίσως του δύο κορυφαίους στον κόσμο. Θα είναι μια μονομαχία που πιθανώς να κριθεί πάνω στο φιλέ, στον μπλοκ αλλά και τους κεντρικούς που αποτελούν έναν αστάθμητο παράγοντα. Όπως και να ‘χει η διοργάνωση μας έδωσε έναν τελικό με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, χωρίς ξεκάθαρο φαβορί και σύμφωνα με όσα έχουμε δει θα έχει όμορφο θέαμα.
