Για ακόμα μια φορά ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Ανδρεόπουλου όχι μόνο άντεξε στην πίεση αλλά πήρε αυτό που ήθελε με τον πλέον ιδανικό τρόπο. Το 3-2 του πρώτου αγώνα κρατούσε για τα καλά τον Φοίνικα στο παιχνίδι της πρόκρισης και με την ομάδα της Σύρου να έχει τη δύναμη της έδρας και την θετική παράδοση κόντρα στους πράσινους εντός του νησιού όλα έδειχναν ένα άκρως ανταγωνιστικό παιχνίδι.
Η απουσία του Τζούριτς κράτησε και πάλι τον Φοίνικα ένα βήμα πιο πίσω στο παιχνίδι των κεντρικών ενώ αντίθετα ο Καπετανίδης αντικατέστησε επάξια τον Στερν τόσο επιθετικά όσο και στην υποδοχή. Το δίδυμο των κεντρικών, Κόστα=Παπαλεξίου, είχε μεν θετική παρουσία με βάση τα ποσοστά αλλά δεν είχε την ηρεμία στις κρίσιμες φάσεις και την ικανότητα να χαλάσει τις φάσεις του Παναθηναϊκού όταν η μπάλα έκαιγε.
Με τον Παναθηναϊκό να σερβίρει καλά και τον Στάλεκαρ με τον Ραγκέλ να είναι και πάλι καθοριστικοί στη μπροστά ζώνη οι πράσινοι απέκτησαν ηρεμία και σιγουριά. Σε αυτή την ηρεμία έπαιξαν σημαντικό ρόλο και οι ακραίοι με τον λίμπερο. Πρωτοψάλτης, Ανδρεόπουλος και Γκαράς έπιασαν υψηλά επίπεδα απόδοσης στην υποδοχή και αυτό ήταν ιδανικό για τον Γιάκοπσεν. Ο Δανοαργεντινός μοίρασε σωστά το παιχνίδι για την ομάδα του, έβαλε για τα καλά στην επίθεση τους κεντρικούς με πρώτο χρόνο ενώ κατάφερε σε πολλές περιπτώσεις να αποσυντονίσει το αντίπαλο μπλοκ.
Όσον αφορά τους διαγώνιους των δύο ομάδων υπήρξε διαφορετική εικόνα. Από τη μία ο Μιχάλοβιτς ήταν σταθερός σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, ήταν ο κύριος εκφραστής επιθέσεων του Φοίνικα και ξεχώρισε για άλλη μια φορά. Για τον Παναθηναϊκό, ο Ντερ Ντρις είχε διακυμάνσεις και άργησε να μπει στο παιχνίδι. Ο Βέλγος δεν τελείωσε αρκετές σημαντικές μπάλες στα πρώτα δύο σετ αλλά από το τρίτο και μετά είχε σαφώς καλύτερη εικόνα και βοήθησε τον Παναθηναϊκό όταν κρίνονταν το παιχνίδι. Αυτό δε θα ήταν αρκετό αν οι ακραίοι του τριφυλλιού δεν είχαν πολύτιμη συνεισφορά στο επιθετικό κομμάτι.
Παρά την γενικότερα καλή παρουσία του Φράγκου φέτος ο Παναθηναϊκός κατάφερε να του βάλει… φρένο σε αυτό το παιχνίδι σταματώντας πολλές επιθέσεις του είτε από τα άκρα είτε από την πάιπ. Εδώ φαίνεται άλλωστε το πόσο κομβικά ήταν τα μπλοκ του Παναθηναϊκού και πως δήλωσαν παρόν σε φάσεις που μπορούσαν να αλλάξουν τη ροή του αγώνα.
Οι παίκτες του Δημήτρη Ανδρεόπουλου όχι μόνο δεν «άδειασαν» μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά δείξανε ακόμα μεγαλύτερη διάθεση για έναν ακόμα τίτλο. Το League Cup είναι μια διοργάνωση που ο Παναθηναϊκός μετράει μία μόλις κατάκτηση ενώ ο ΠΑΟΚ καμία. Αυτό σημαίνει πως είναι ένα τρόπαιο που και οι δύο ομάδες θέλουν να κατακτήσουν, ακόμα και αν δεν είναι το σημαντικότερο της σεζόν, και σαφώς οι δύο τελικοί θα είναι το ιδανικό φινάλε μιας πολύ όμορφης σεζόν.
