Όλα στη ζωή είναι κύκλος. Ο Παναθηναϊκός έφτασε πολύ χαμηλά, «φλέρταρε» με την Α2 την τελευταία δεκαετία αλλά πλέον όχι μόνο έχει δυναμώσει αλλά βρίσκεται στους 16 του CEV Challenge Cup. Αυτό μπορεί να μην έχει τη λάμψη που είχαν τα χρόνια του CEV Champions League όταν η ομάδα πρωταγωνιστούσε εκεί αλλά φαντάζει μια τεράστια πρόοδος μετά τις δυσκολίες των τελευταίων χρόνων. Και φυσικά όλη αυτή η ιστορία έχει ονοματεπώνυμο, Δημήτρης Ανδρεόπουλος.
Ο Έλληνας κόουτς είναι αυτός που πίστεψε στην ομάδα την ώρα που αυτή κατέρρεε και όχι μόνο κατάφερε να την κάνει να σταθεί στα πόδια της, την οδήγησε σε τίτλους και πλέον ο Παναθηναϊκός κοιτάει ψηλά. Ο Ανδρεόπουλος έδωσε αέρα νικητή στην ομάδα, κατάφερε να πάρει από όλους τους παίκτες που πέρασαν από τα χέρια του το 100% και επιπλέον έχτισε μια ομάδα φέτος με στόχο να πρωταγωνιστεί σε όλες τις διοργανώσεις.
Αγωνιστικά στο παιχνίδι με τη Μακάμπι δε χωράνε πολλές αναλύσεις. Η αύρα του κόσμου, η ψυχολογία της νίκης στον πρώτο αγώνα αλλά κυρίως η προσωπικότητα των παικτών έδιναν την εντύπωση πως ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να αποκλειστεί. Η επιστροφή του Πρωτοψάλτη, η καλή φόρμα του Χαράλαμπου Ανδρεόπουλου και του Ράπτη και η σταθερότητα του Γιάκοπσεν κάλυψαν τις αδυναμίες που προέκυψαν. Μπορεί ο Βαν Ντερ Ντρις να άργησε να πάρει μπροστά και ο Στάλεκαρ να κινήθηκε σε «ρηχά νερά» αλλά με εξαίρεση το δεύτερο σετ ο Παναθηναϊκός ήταν κυρίαρχος.
Στο τέταρτο σετ, που παίχτηκε μέχρι τους 31 πόντους μίλησε η έδρα. Οι πράσινοι έχοντας τον Ραγκέλ σε πολύ καλή μέρα και σε συνδυασμό με το πολύ αποτελεσματικό μπλοκ χάλασαν τις περισσότερες από τις επιθέσεις των Ισραηλινών κάτι που έδωσε πολλές κόντρα μπάλες στην ομάδα του Ανδρεόπουλου και κατά συνέπεια περισσότερες ευκαιρίες στην επίθεση. Επιπλέον, όταν μια ομάδα έχει τόσο καλό σερβίς όσο είχε ο Παναθηναϊκός μπορεί να χαλάσει για τα καλά τη δημιουργία του αντιπάλου.
Ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος και το έδειξε και στα δύο παιχνίδια. Οτιδήποτε λιγότερο από την πρόκριση θα ήταν αποτυχία. Είναι γεγονός πως η δυναμική της ομάδας είναι μεγάλη για τα δεδομένα του Challenge Cup και αυτό το αντιλαμβάνονται άπαντες στην ομάδα. Κρυφά μέσα του ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος ξέρει ότι η ομάδα με συνέπεια και λίγο τύχη μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά και πιθανώς να το βλέπουν και οι παίκτες. Για να γίνει αυτό χρειάζονται δύο πράγματα.
Πρώτο και κύριο να μείνει στην άκρη αυτή η πρόκριση. Σίγουρα η επιστροφή στην Ευρώπη και η πρόκριση μετά από τόσα χρόνια είναι σημαντική και σημείο αναφοράς ωστόσο το μέγεθος του Παναθηναϊκού δεν του επιτρέπει να στέκεται περισσότερο σε αυτό. Ακολουθεί πολύς δρόμος και οι προκλήσεις θα είναι πολύ μεγαλύτερες.
Το δεύτερο είναι η βελτίωση και η ποικιλία. Το ρόστερ είναι σαφώς πιο γεμάτο και ποιοτικό σε σχέση με τα προηγούμενα δύο χρόνια. Υπάρχουν περισσότερες επιλογές στον πάγκο και υπάρχει δυνατότητα να αλλάξει η ροή του αγώνα με παίκτες που έρχονται ως αλλαγή. Η ομάδα δεν είναι ακόμα έτοιμη να παίξει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της. Έχει ήδη δείξει πολύ θετικά στοιχεία αλλά σε 2-3 μήνες θα μπορεί να δείξει ακόμα περισσότερα και να διορθώσει ατέλειες που κατά διαστήματα εμφανίζονται στο παιχνίδι, κυρίως τα κενά διαστήματα και κάποιες ολιγωρίες στην υποδοχή και το μπλοκ.
Η Επισέντρ Ποντολιάνι δεν είναι αντίπαλος που πρέπει να υποτιμήσει ο Παναθηναϊκός. Ο στόχος της οκτάδας δεν είναι εύκολος αλλά αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως η πρόκριση είναι χαμένη. Ο Ανδρεόπουλος καλείται να κάνει αυτό που ξέρει καλά και το κάνει εδώ και χρόνια. Να κρατήσει το κεφάλι των παικτών χαμηλά και να ανεβάσει την ψυχολογία και την πίστη τους στα ύψη. Και έτσι θα μπορούμε να μιλάμε σύντομα για ακόμα λαμπρή σελίδα για το σύλλογο.
