Το πρώτο μέρος της σεζόν ολοκληρώθηκε και η αλήθεια είναι πως έφερε ενδιαφέροντα δεδομένα. Ο Ολυμπιακός ήταν με διαφορά ο πιο σταθερός και πιο καλοδουλεμένος, ο ΠΑΟΚ κέρδισε τις εντυπώσεις όπως και ο ΑΟ Θήρας ενώ ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ απογοήτευσαν για μεγάλο κομμάτι της regular season διορθώνοντας πολλά πράγματα στην πορεία. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, όμως, η καλή εικόνα που είχε συνολικά και φέτος η Θέτιδα αλλά φυσικά και το εντυπωσιακό ντεμαράζ του Πανιωνίου που δείχνει ικανός για δυναμικό φινάλε στη σεζόν.
Μπορεί οι 22 αγωνιστικές να δίνουν προβάδισμα στους καλύτερους αλλά όπως φάνηκε τα τελευταία χρόνια δεν είναι ικανές να χαρίσουν κανέναν τίτλο. Είναι εμφανές ωστόσο ότι ο Ολυμπιακός ήταν με διαφορά η καλύτερη ομάδα αξιοποιώντας τη δουλειά του Μιτσέλι η οποία έχει ξεκινήσει από τα προηγούμενα χρόνια. Σαφώς και δεν μιλάμε για μια τέλεια ομάδα αφού σε κάποια σημεία τις σεζόν έδειξε αδυναμίες, κυρίως όταν η ομάδα δεν λειτουργούσε καλά στο σερβίς ή όταν δεν είχε την Κούμπουρα. Ακόμα και έτσι, όμως, είναι μια ομάδα που έχει πολλές καλές λύσεις σε όλες τις θέσεις και που παίζει πειθαρχημένα με βάση το πλάνο του προπονητή.
Ο ΠΑΟΚ ήταν η ευχάριστη έκπληξη καθώς ήταν φανερό ότι διαθέτει ένα καλό σύνολο αλλά ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό από το αναμενόμενο. Η κοιλιά που έκανε το τελευταίο διάστημα είναι στα όρια του λογικού και του επιτρεπτού με βάση τα δεδομένα της. Μια ομάδα με πολλές νεαρές αθλήτριες που σχεδόν όλες δεν έχουν συνηθίσει την πίεση μιας ομάδας που πηγαίνει για πρωτάθλημα συν του ότι ο πάγκος δεν είχε έντονο βάθος είναι αναμενόμενο να φέρει μια φθορά και μια κάμψη. Ακόμα και έτσι ο δικέφαλος βρέθηκε με σχετική άνεση στη δεύτερη θέση, ακόμα και αν τελικά κρίθηκε την τελευταία αγωνιστική. Μέχρι λίγο πριν το φινάλε της regular season ήταν σε θέση διεκδίκησης της κορυφής και η αλήθεια είναι πως το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Μίκρα κρίθηκε στις λεπτομέρειες.
Ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ είναι από μόνες τους δύο περιπτώσεις ιδιαίτερες που κουβαλάνε βαριά φανέλα ακόμα και αν έχουν κάνει μέτρια σεζόν. Ειδικά ο Παναθηναϊκός, που διαθέτει πολλές από τις πρωταγωνίστριες που έφεραν το threepeat των προηγούμενων ετών, δεν μπορεί να υποτιμάται από κανέναν όπως φυσικά και η ΑΕΚ που έχει ανακάμψει με τον Πανδή στον πάγκο. Ωστόσο με την εικόνα τους έχουν καταφέρει να κλέψουν αρκετή λάμψη τόσο ο ΑΟ Θήρας όσο και ο Πανιώνιος. Οι περιπτώσεις αυτές είναι τελείως διαφορετικές. Ο ΑΟ Θήρας από τη μία είναι μια ομάδα που είχε ξεκάθαρο πλάνο από την πρώτη μέρα. Βασίστηκε σε αυτό που είχε στο μυαλό του ο προπονητής και η πορεία της ομάδας τον δικαίωσε οδηγώντας τον ΑΟ Θήρας στην τιμητική τρίτη θέση που του δίνει ελπίδες για κάτι καλό στα πλέι οφ και φυσικά στο Final 4 του Κυπέλλου. Ο Πανιώνιος με τη σειρά του ήταν μια ομάδα που έψαχνε το μυστικό της επιτυχίας και έστω και στα μισά της σεζόν φάνηκε να το βρίσκει. Οι συνεχόμενες αλλαγές προπονητών αλλά και αθλητριών έχουν οδηγήσει εν τέλει σε ένα σύνολο που όχι μόνο δίνει το παρόν στα πλέι όφ, όχι μόνο διεκδικεί το Κύπελλο Ελλάδος αλλά έχει υψηλό ταβάνι και μπόλικη ποιότητα που μπορεί βάσιμα να φιλοδοξεί για κάτι πολύ καλό στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου και σίγουρα δεν αφήνει σε ησυχία κανέναν αντίπαλο.
Στα χαμηλά, τέλος, η άτυχη ομάδα της Volley League ήταν ξεκάθαρα το Μαρκόπουλο. Έχοντας μια αξιόλογη, κατά τα άλλα, ομάδα δεν βρήκε ποτέ την ηρεμία της. Οι συνεχείς τραυματισμοί κομβικών παικτριών όπως η Εμπατόμπο και η Καρακάση δεν επέτρεψαν στην ομάδα του Ρούση να είναι απόλυτα έτοιμη στα κρίσιμα παιχνίδια. Ενδεχομένως η ήττα από την ΑΕΚ, σε ένα παιχνίδι που το Μαρκόπουλο προηγήθηκε με 2-0, να κόστισε ακριβά τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά αλλά κομμάτι του αθλητισμού είναι και οι ατυχίες και οι τραυματισμού. Είναι γεγονός, πάντως, ότι η ομάδα από τα Μεσόγεια έχει να αγωνιστεί πλήρης με όλες τις αθλήτριες από τότε που το ημερολόγιο έγραφε 2024.
Αν υπάρχει κάτι δεδομένο που δεν αλλάζει αυτό είναι πως οι Αμαζόνες αποχαιρέτησαν την κατηγορία. Η ομάδα από την Ερυθραία δεν είχε κακή ομάδα, κάθε άλλο. Ηρεμία και σταθερότητα ήταν αυτά που της έλλειπαν. Ενδεχομένως με μια πασαδόρο σαν την Σαφμάστερ από το ξεκίνημα της σεζόν αλλά κυρίως με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο αρχικό πλάνο του προπονητή, τότε ήταν ο Πανδής στον πάγκο, και με λιγότερη εσωστρέφεια η ομάδα να είχε καλύτερη τύχη και να αξιοποιούσε στο έπακρο τα ταλέντα του ρόστερ. Όλα αυτά, όμως, είναι απλές υποθέσεις καθώς τα δεδομένα αυτά δεν αλλάζουν πλέον.
