Είναι σχεδόν αδύνατο να βρει κανείς έναν προπονητή σε αυτό το επίπεδο που θα νιώθει ικανοποίηση μετά από έναν αποκλεισμό σε προημιτελικά ακόμα και αν η ομάδα του είχε τόσο δύσκολο έργο και ακόμα και αν έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο. Παίκτες και προπονητές τρέφονται πάντα από τις νίκες και τις προκρίσεις. Ο Ολυμπιακός σίγουρα δεν ήταν το φαβορί σε αυτό το ζευγάρι και σίγουρα οι πιθανότητες του μειώθηκαν δραματικά μετά το 0-3 του πρώτου αγώνα.
Όταν η ρεβάνς ξεκινάει και ο αντίπαλος κερδίζει με άνεση 12 πόντων το πρώτο σετ όλα μοιάζουν τελειωμένα. Και όμως όχι μόνο κάθε παιχνίδι αλλά κάθε σετ είναι μια διαφορετική ιστορία. Είναι δεδομένο πως μετά το τρίτο σετ, όταν και ο Ολυμπιακός βρέθηκε να προηγείται με 1-2 και να απέχει ένα σετ από το πρώτο μέρος της ανατροπής άπαντες στον ερυθρόλευκο πάγκο πίστευαν πραγματικά στο καλό σενάριο. Η ποιότητα αλλά και η πνευματική ετοιμότητα ομάδων σαν την Γαλατά φαίνονται στην πίεση και αυτό έκανε η τουρκική ομάδα όταν στριμώχτηκε.
Ο Ολυμπιακός πήγε για την ανατροπή έχοντας μία ξεκάθαρη πρωταγωνίστρια, την Κούμπουρα. Είναι εντυπωσιακό πως οι κερδισμένοι πόντοι του Ολυμπιακού στο δεύτερο σετ που δεν ήρθαν από λάθη αντιπάλου ήταν 10 από Κούμπουρα την ώρα που πήρε μόλις 2 από τη Φαριόλ και 2 από την Αμπντεραχίμ. Αυτό θα μπορούσε να το πει κανείς με μια λέξη μονόλογο. Κάτι παρόμοιο έγινε και στο τρίτο σετ αλλά όχι στην ίδια κλίμακα. Μπορεί ο Ολυμπιακός να ήταν καλός σε γενικές γραμμές όσον αφορά την υποδοχή αλλά αυτό που κλήθηκε να κάνει η Γαλατά ήταν απλό, να σταματήσει τη διαγώνια του Ολυμπιακού. Και αυτό έκανε.
Το μπλοκ της τουρκικής ομάδας προσαρμόστηκε πλήρως και ο Ολυμπιακός δεν είχε εναλλακτική που να δουλεύει ενώ παράλληλα άρχισε να φθείρεται η υποδοχή του. Στο τέταρτο σετ ο Ολυμπιακός έσβησε πλήρως επιθετικά και ακόμα και η Κούμπουρα, που ήταν η μοναδική σανίδα σωτηρίας, δεν είχε λύσεις. Το σερβίς της Γαλατά της έδωσε αυτοπεποίθηση και το μπλοκ άμυνα της έδωσε τις λύσεις ενώ είναι εντυπωσιακό πως στο πιο κρίσιμο σετ του αγώνα η τουρκική ομάδα ήταν αλάνθαστη στην υποδοχή της.
Το παιχνίδι αυτό είναι ένα ξεκάθαρο σενάριο «τόσο κοντά και τόσο μακριά» αφού ο Ολυμπιακός κατάφερε να αποκτήσει πραγματικές ελπίδες αλλά η Γαλατάσαραϊ με ένα κουμπί κατάφερε να αλλάξει πλήρως τις ισορροπίες. Τη Γαλατά την είδαμε και λίγους μήνες πριν κόντρα στον ΑΟ Θήρας, σε ένα ζευγάρωμα διαφορετικής δυναμικής και ισορροπιών, ωστόσο ήταν εμφανές ότι μιλάμε για μια ομάδα πολύ υψηλού επιπέδου. Όταν η βασική διεκδικήτρια του ελληνικού πρωταθλήματος μπορεί να «σβήσει» με ένα κλικ αυτό δείχνει γενικότερα τη διαφορά δυναμικής των πρωταθλημάτων που εκπροσωπούν. Φυσικά δεν περιμέναμε αυτό το παιχνίδι για να καταλάβουμε ότι οι τουρκικές ομάδες είναι από άλλο ράφι αλλά γίνεται σαφές ότι ακόμα και στο Challenge Cup οι ελληνικές ομάδες πλέον, σε αντίθεση με το 2018, έχουν ταβάνι όταν υπάρχουν Ιταλοί, Τούρκοι και Πολωνοί. Οπότε ένας αποκλεισμός σε αυτή τη φάση είναι δεδομένο πως δεν είναι ευχάριστος αλλά για τον Μιτσέλι και την ομάδα του σίγουρα μπορεί να υπάρχει ικανοποίηση από το συνολικό ταξίδι και την προσπάθεια που έγινε.