Η φετινή σεζόν είναι μια καινούργια πρόκληση για το Μαρκόπουλο αφού η ταλαντούχα γενιά που έβγαλε τα προηγούμενα χρόνια έκανε τον κύκλο της με αρκετά από τα κορίτσια που στελέχωσαν με επιτυχία τα τμήματα υποδομών αλλά και τη γυναικεία ομάδα να ακολουθούν άλλους δρόμους. Ωστόσο όσες έμειναν, όπως η Αλλαγιάννη και η Δήμου, αξιοποιούνται στο μέγιστο και δικαιώνουν τον κόουτς Ρούση που τις εμπιστεύεται.
Βέβαια η λογική της ομάδας εδώ και χρόνια δεν είναι να βασίζεται μόνο σε παίκτριες των ακαδημιών αλλά να στελεχώνεται γενικότερα από νεαρές ταλαντούχες παίκτριες. Η επιλογή της 23χρονης Μεξικανής Γκερέκα και της συνομήλικής της Χάρπερ βασίζεται σε αυτή τη λογική κάτι που το βλέπουμε διαχρονικά στα Μεσόγεια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως το Μαρκόπουλο είναι η ομάδα με το χαμηλότερο μπάτζετ της κατηγορίας και παράλληλα παρουσιάζει ανταγωνιστική ομάδα επιπέδου πλέι οφ.
Μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς είναι και η νεαρή κεντρικός του Μαρκόπουλου η Ματσαρόκη. Η 24χρονη γίνεται όλο και καλύτερη στη φετινή σεζόν και προσφέρει ουσία στη μπροστά ζώνη της ομάδας. Η Ματσαρόκη πέρασε αρκετά χρόνια στους Πρωταθλητές Πεύκων και έζησε και μια σεζόν στην Volley League. Φέτος, όμως, είναι η σεζόν που έχει ουσιαστικό και βασικό ρόλο σε μια ομάδα Volley League και μάλιστα στο στόχο την οκτάδα. Η νεαρή έχει ύψος 1.85 αλλά κυρίως έχει πολύ καλή αντίληψη του παιχνιδιού και αυτό φαίνεται τόσο στο μπλοκ όσο και στην επίθεση. Το παιχνίδι κόντρα στον Μίλωνα ήταν ένα καλό δείγμα των δυνατοτήτων της αλλά ακόμα και στην ήττα από τον ΑΟ Θήρας έδειξε ξανά πολύ καλά στοιχεία.
Τα 0.74 μπλοκ ανά σετ την κατατάσσουν ψηλά στη λίστα των κορυφαίων μπλοκέρ αλλά ως γνωστόν τα νούμερα δε λένε πάντα όλη την αλήθεια. Είναι σημαντική η σημείωση ότι συνυπήρχε ως τώρα με μια πασαδόρο όπως η Σάουι που δεν έπιασε ποτέ το πικ της και που έχει ήδη αποχαιρετήσει το Μαρκόπουλο για να έρθει η Καρακάση. Παρότι σαν φυσιογνωμία είναι μια ήρεμα αθλήτρια εντός αγωνιστικού χώρου γεμίζει πάθος και ενέργεια την ομάδα της, μια ομάδα που φέτος χαρακτηρίζεται από πάθος και σκληράδα και αυτά είναι τα στοιχεία που δίνουν στο Μαρκόπουλο το κάτι παραπάνω.
Το δίδυμό της στο κέντρο, την Κατερίνα Αλλαγιάννη, την έχουμε μάθει καλά τα τελευταία χρόνια αφού παρότι είναι μόλις 20 ετών βρίσκεται τουλάχιστον μια τριετία στη γυναικεία ομάδα ενώ έχει πρωταγωνιστήσει στα τμήματα υποδομών. Δεν είναι λίγοι οι τίτλοι που κατέκτησε η Αλλαγιάννη στα Κ20 και Κ18 με το Μαρκόπουλο με αρκετούς να συνοδεύονται και με MVP. Αυτό την κάνει να είναι αρκετά ώριμη για την ηλικία της και καθόλου τυχαία οι άνθρωποι της ομάδας έκαναν τον σχεδιασμό της σεζόν υπολογίζοντάς την ως βασική. Φέτος ίσως να είναι η ευκαιρία της να δείξει το κάτι παραπάνω και να αρχίζει να καθιερώνεται ως μια καλή κεντρικός αυτού του επιπέδου.
Γενικότερα αν κάτι δεν στερείται αυτή η γενιά του ελληνικού βόλεϊ είναι οι καλές κεντρικές. Άλλωστε στην εθνική ομάδα πριν λίγους μήνες έμειναν εκτός παίκτριες όπως η Λαμπρούση, η Τσιόγκα και η Εμμανουηλίδου γιατί πολύ απλά δε χωρούσαν όλες αλλά επιλέχθηκαν μόνο τέσσερις. Και η αλήθεια είναι πως η τετράδα Τοντάι, Τερζόγλου, Παπαγεωργίου, Χατζηευτρατιάδου είναι μάλλον η καλύτερη δυνατή για αυτή τη χρονική περίοδο αν και αυτά αλλάζουν. Οι δύο παίκτριες του Μαρκόπουλου έχουν ένα πολύτιμο προνόμιο που μπορεί να τους φέρει σύντομα σε θέση να διεκδικούν αν όχι θέση στην εθνική τότε θέση σε ομάδες πρωταθλητισμού. Αυτό το προνόμιο είναι τα πολλά και συνεχόμενα παιχνίδια που παίζουν έχοντας βασικό ρόλο. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο η Τοντάι έκανε άλματα προόδου πέρυσι, επίσης στο Μαρκόπουλο, αυτός ήταν ο λόγος που η Παπαγεωργίου εξελίχθηκε στη Θέτιδα και στον ΑΟ Θήρας και το ίδιο και η Τερζόγλου στον ΠΑΟΚ.
