Πριν από 2-3 εβδομάδες ένα παιχνίδι Ολυμπιακού και ΑΕΚ θα έμοιαζε προβλέψιμο και όχι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό. Βέβαια, η βελτίωση της ΑΕΚ είναι φανερή χωρίς ωστόσο αυτό να μπορεί να τη φέρει στο επίπεδο του Ολυμπιακού τουλάχιστον σε αυτή τη χρονική στιγμή. Οι κιτρινόμαυρες ήταν συγκεντρωμένες στο δεύτερο και το τρίτο σετ και αυτό τους έδωσε την ευκαιρία να διεκδικήσουν κάτι από το παιχνίδι αλλά το πρόβλημα είναι ένα και ξεκάθαρο.
Ο Ολυμπιακός έχει μια σημαντική απουσία, αυτή της Νίζετιχ, ενώ ακόμα και σε μια μέρα που η Ντι Ιούλιο δεν έπιασε το ταβάνι της είχε την άνεση να ρίξει στο παιχνίδι παίκτριες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Η ΑΕΚ, από την άλλη, έχει περιορισμούς στο βάθος του πάγκου της και κατά συνέπεια όταν στριμώχνεται είναι δύσκολο να κάνει κινήσεις που θα αλλάξουν τη ροή του αγώνα. Ήταν φανερό ότι ο Ολυμπιακός θα πίεζε την Έντουαρτς στην υποδοχή, κάτι που δούλεψε ιδίως όταν στα 9 μέτρα πήγαινε η Αμπντεραχίμ. Ενδεχομένως η παρουσία της Ράπτη να ήταν περισσότερο αναγκαία από απλά για να σερβίρει σε κάποιες συγκεκριμένες στιγμές αφού η Έντουαρτς ήταν και πάλι ο αδύναμος κρίκος της υποδοχής.
Οι ερυθρόλευκες έχουν συνολικά μια ομάδα πιο αθλητική και πιο ικανή πάνω στο φιλέ κάτι που έγινε σαφές στη… μάχη των μπλοκ. Η Φαριόλ είναι γνωστό από πέρυσι το πόσο καταλυτική μπορεί να γίνει σε αυτό τον τομέα αλλά δεν είναι η μόνη. Ήταν πολλές οι φάσεις όπου η ομάδα του Μιτσέλι αξιοποίησε τις σπασμένες μπάλες πάνω στο φιλέ και όταν στον αγωνιστικό χώρο υπάρχει η Κούμπουρα όλα γίνονται πιο απλά. Είναι χαρακτηριστικό πως εκτός από τους 34 πόντους της και το 32/60 στην επίθεση, το οποίο είναι από μόνο του εντυπωσιακό, χρειάστηκε μόλις λίγα λεπτά ξεκούρασης για να καθαρίσει το μυαλό της και να συνεχίσει στο ίδιο τέμπο. Όταν ο Μιτσέλι είδε τη διαγώνιά του να «μπουκώνει» την τράβηξε για λίγο στον πάγκο και μετά από λίγο την είδε να μπαίνει ξανά στο παιχνίδι και να κάνει θραύση. Αυτό είναι χαρακτηριστικό μεγάλων αθλητών καθώς μπορεί να διαχειριστεί άψογα ένα μικρό κόλλημα στη διάρκεια του παιχνιδιού.
Την ίδια ώρα στην ΑΕΚ δεν υπάρχει η ίδια άνεση αφού στη θέση της διαγώνιας η Σόουζα δεν μπορεί να φτάσει σε αυτά τα επίπεδα. Η Ένωση χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη βοήθεια από τις ακραίες της. Η Χαντάβα έχει ποιότητα και εμπειρία και ακόμα και αν δεν έχει φτάσει στο πικ της είναι δεδομένο ότι οι συμπαίκτριές της θα την αναζητούν στα δύσκολα. Σαφώς και η αρχηγός της ΑΕΚ δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να θεωρείται ως αδύναμος κρίκος αλλά όσο η σεζόν θα προχωράει τόσο καλύτερα θα παίζει και κυρίως όσο τα παιχνίδια θα γίνονται πιο κρίσιμα.
Το μεγαλύτερο κέρδος του Ολυμπιακού σε αυτά τα ματς είναι η αυτοπεποίθηση που αποκτάει και το ότι νοιώθει να γίνεται καλύτερος. Αντίθετα η ΑΕΚ, πέρα από τη νίκη στο Μετς, ψάχνει ένα θετικό αποτέλεσμα σε ντέρμπι ώστε να της δώσει μια έξτρα ώθηση. Οι δυο ομάδες, όμως, έχουν ξεκάθαρη διαφορά ποιότητας, βάθους και κυρίως χημείας. Αυτό το τελευταίο, βέβαια, είναι κάτι που δεν αποκτάται σε μια μέρα αλλά είναι αυτό που έχει κερδίσει ο Ολυμπιακός με την πολυετή παρουσία του Μιτσέλι στον πάγκο και ο βασικός λόγος που η ομάδα εμφανίζεται συνεχώς βελτιωμένη.
