Οι δύο ομάδες είχαν ξαναβρεθεί αντιμέτωπες λίγες εβδομάδες πιο πριν για το League Cup «Νίκος Σαμαράς». Εκεί ο Παναθηναϊκός είχε κάνει περίπατο κάτι που δεν έμοιαζε απόλυτα φυσιολογικό με βάση το δυναμικό σύνολο του Μίλωνα αλλά και τις αδυναμίες που μας είχε παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός ως τότε. Το παιχνίδι του πρωταθλήματος ήταν πραγματικό ντέρμπι, όμως, και αυτό δεν είναι παράλογο συνυπολογίζοντας πως η ομάδα της Νέας Σμύρνης ανεβάζει ραγδαία την απόδοσή της το τελευταίο διάστημα έχοντας μεταξύ άλλων στο τραπέζι και την ευρωπαϊκή πρόκριση ανοιχτή.
Έχει γίνει πλέον συνήθεια για τον Μίλωνα να παίζει με νεαρούς κα ικανούς αθλητές αλλά παραμένει εντυπωσιακό πως μπορεί να μην είχε στο παιχνίδι τον φορμαρισμένο Κωτσάκη αλλά να έχει την άνεση να παίξει με τον νεαρό Νανόπουλο χωρίς αυτό να κοστίζει στο παραμικρό. Και φυσικά κάτι που δεν έγινε κατά συνθήκη αλλά με βάση τον προγραμματισμό να παίρνει πολύτιμες βοήθειες από τον Θεοδόση που τα πηγαίνει μια χαρά ως βασικός κεντρικός πλάι στον Λινάρδο. Ο Μίλωνας, όπως και η Ρώμη, δε χτίστηκε σε μια μέρα και το ότι δίνει ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό για τη δεύτερη θέση είναι δουλειά που βασίστηκε σε χρόνο και υπομονή.
Ο Παναθηναϊκός έχει δύο βασικούς πυλώνες στο παιχνίδι του ως τώρα και αυτοί είναι ο Νίελσεν και ο Πρωτοψάλτης. Αμφότεροι είναι δεδομένο ότι θα βοηθήσουν με τον τρόπο τους. Το ζητούμενο είναι κατά πόσο μπορούν να μπουν στην εξίσωση και οι υπόλοιποι. Στην προκειμένη περίπτωση ο X factor έγινε ο Γκάσμαν που συνεχίζει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Το να δίνει ένας κεντρικός 21 πόντους και μάλιστα με μόλις ένα λάθος στην επίθεση είναι μια εξαιρετικά πολύτιμη βοήθεια ειδικά αν συνυπολογίσουμε και πόσες αντίπαλες επιθέσεις έσπασε πάνω στο φιλέ. Ουσιαστικά ότι επιθέσεις στερήθηκε ο Παναθηναϊκός από τον Κβάλεν τις βρήκε από τον κεντρικό του που παράλληλα έκανε το παιχνίδι πιο γρήγορο.
Ο Μίλωνας έκανε σε γενικές γραμμές καλό παιχνίδι αλλά σίγουρα όχι το καλύτερό του και παρόλα αυτά έφτασε τον Παναθηναϊκό στα όριά του. Δεν είχε το ίδιο καλό σερβίς που έχει συνήθως ούτε αντιμετώπισε άριστα τα αντίπαλα σερβίς. Είχε, όμως, υπομονή και μαχητικότητα στην κόντρα μπάλα κάτι που του έδωσε ζωή στο δεύτερο και το τέταρτο σετ. Αυτό δηλαδή που δεν είχε ο Παναθηναϊκός. Παίκτες όπως ο Ράσελ είναι ικανοί να αλλάξουν τη ροή ενός παιχνιδιού με την παραμικρή ευκαιρία και αυτό φάνηκε ξανά στο τέταρτο σετ.
Αν ο Παναθηναϊκός έχει ένα σημαντικό κέρδος από το παιχνίδι αυτό είναι πως άντεξε στην πίεση κάτι που δε συνέβη στα δύο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, δε συνέβη στην Κηφισιά όταν όλα κρίθηκαν στο τάι μπρέικ και δε συνέβη ούτε με την Τουρκουά. Όλες αυτές οι περιπτώσεις είχαν διαφορετικά δεδομένα και διαφορετική δυσκολία ωστόσο είναι βασικό ότι ο Παναθηναϊκός κράτησε τη συγκέντρωσή του όταν φάνηκε να του γλιστράει η νίκη από τα χέρια. Σε αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν είναι βασικό να κερδίζει ότι περισσότερο μπορεί από κάθε παίκτη και η ανεβασμένη απόδοση του Γκάσμαν μπορεί να φέρνει χαμόγελα στον Ανδρεόπουλο και το επιτελείο του αν και δεδομένα έχει πολλά περισσότερα να πάρει από το μεγαλύτερο μέρος του ρόστερ στο υπόλοιπο της σεζόν.
