Κάποια παιχνίδια είναι άκρως απολαυστικά για το κοινό που δεν υποστηρίζει μια από τις ομάδες που αγωνίζονται. Για τους ουδέτερους το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Φενέρμπαχτσε ήταν μια υπέροχη παράσταση με ανατροπές, όμορφες φάσεις, ένα ατελείωτο τέταρτο σετ και τελικά την ανατροπή των φιλοξενούμενων. Στον Ολυμπιακό σίγουρα μπορούν να κρατάνε χαμόγελα για το ότι κοίταξαν στα μάτια μια πολύ καλή ομάδα και της πήραν έναν βαθμό ωστόσο όταν ένα παιχνίδι καταλήγει να είναι τόσο οριακό αφήνει και μια πικρή γεύση για το ότι δεν ήρθε η νίκη.
Ο Ολυμπιακός κυνήγησε αυτό το παιχνίδι μέχρι το τέλος και το έχασε για έναν πολύ βασικό λόγο που ήταν οι δύο του ακραίοι. Τόσο ο Πέριν όσο και ο Κουμεντάκης από τη μία ήταν καλοί επιθετικά και έδωσαν μεγάλες ανάσες ενώ ταυτόχρονα δεν ήταν στα συνηθισμένα τους επίπεδα στην υποδοχή. Με κάποιο τρόπο γκρέμιζαν ότι έχτιζαν και έχτιζαν ότι γκρέμιζαν. Η Φενέρ γενικότερα ήταν πολλή καλή από το σερβίς και οι 12 άσσοι είναι ένα στοιχείο που δείχνει την πίεση που έφερε στην πλευρά των ερυθρολεύκων. Με τον Τζούριτς εκτός και το δίδυμο Παγένκ-Μασούλοβιτς να μην έχει σταθερότητα επιθετικά ο Ολυμπιακός έπαιξε ακόμα περισσότερο με τους ακραίους και τον Ατανασίεβιτς. Ο Σέρβος είναι μεγάλος παίκτης και είναι φτιαγμένος για ματς τέτοιου επιπέδου. Αυτό φάνηκε ακόμα περισσότερο στο τέταρτο σετ καθώς αυτός και φυσικά ο Τράβιτσα είχαν καθαρό μυαλό και έδιναν ασφάλεια στην ομάδα τους.
Ο Παγένκ μπορεί να πήρε 9 πόντους αλλά οι 4 εξ’ αυτών ήρθαν από μπλοκ. Σίγουρα τα μπλοκ χρειάζονται σε τέτοια παιχνίδια αφού όχι μόνο δίνουν λύσεις στο σκορ αλλά φθείρουν τους αντιπάλους στο επιθετικό παιχνίδι. Παρόλα αυτά οι 5/16 επιθέσεις του δεν έδωσαν τους εύκολους και γρήγορους πόντους που έψαχνε η ομάδα του Γκαρντίνι. Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με την μέτρια υποδοχή του Ολυμπιακού που δεν επέτρεψε το άμεσο παιχνίδι με πρώτο χρόνο στον Τράβιτσα.
Το κερδισμένο τέταρτο σετ θα μπορούσε να έχει δώσει μεγάλο πλεονέκτημα στον Ολυμπιακό. Το ότι άντεξε μέχρι το 37-35 και πήρε όλη την ενέργεια της κερκίδας μετατράπηκε άμεσα από θετικό σε αρνητικό ειδικά όταν ήρθαν κάποια επιπόλαια σφυρίγματα από τον διαιτητή. Στη φάση με τον Πέριν και τον Ντρίζγκα φάνηκε από το κοντινό replay πως ο Πολωνός πασαδόρος έχει προλάβει να πει κάτι στον Πέριν πριν ο δεύτερος πανηγυρίσει ωστόσο οι δυο τους έχουν άλλη οικειότητα και πολλές φορές οι διάλογοι και οι πανηγυρισμοί είναι κομμάτι του παιχνιδιού τους. Στο τέλος της μέρας το ζητούμενο είναι ότι οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν την ψυχραιμία να ξεπεράσουν ένα φάλτσο του διαιτητή ακόμα και αν συνοδεύτηκε από κάρτα και πόντο. Εκεί ήταν που βραχυκύκλωσαν πλήρως και η Φενέρ άρχισε να νιώθει ακόμα πιο άνετα ειδικά όταν ο Πέριν έμεινε εκτός παιχνιδιού.
Το ότι ο Ολυμπιακός έχασε την ευκαιρία να πάρει τη νίκη, έστω και στο τάι μπρέικ, αντισταθμίζεται κάπως με τον κερδισμένο βαθμό του στη Μόντσα. Το ματς με τη Γκίζεν στη Γερμανία αποκτά χαρακτήρα τελικού και ότι περισσότερο μπορέσει να πάρει κόντρα σε Μόντσα στο Ρέντη και κόντρα στη Φενέρ στην Κωνσταντινούπολη θα είναι μπόνους. Αυτό που μπορεί να κρατήσει ο Γκαρντίνι πάντως είναι πως μετά από τρία παιχνίδια στον όμιλο ο Ολυμπιακός τα κόντραρε όλα, πήρε μία νίκη και έδειξε ότι κανένα παιχνίδι δεν πάει χαμένο, από όλα τα ματς υπάρχει κάποιο κέρδος κάτι που ενδέχεται να μετρήσει στο φινάλε.
