Σε ένα παιχνίδι που ο Μίλωνας θα μπορούσε να φύγει με κάτι θετικό εν τέλει θα επιστρέψει από τα Κανάρια χωρίς το παραμικρό. Δεν είναι μόνο ότι τα δύο πρώτα σετ κρίθηκαν με τη μικρότερη δυνατή διαφορά αλλά είναι ότι ο Μίλωνας ήταν καλός και είχε τις ευκαιρίες ώστε να πάρει κάτι από αυτά.
Όπως γίνεται συνήθως φέτος ο Ράσελ ήταν ο καλύτερος και πιο σταθερός παίκτης της ομάδας αλλά πέρα από τον Αμερικανό δεν υπήρχε άλλο σημείο αναφοράς στην επίθεση. Ένα στοιχείο που έκανε τα δύο πρώτα σετ τόσο αμφίρροπα ήταν η καλή υποδοχή της ελληνικής ομάδας. Ο Κωτσάκης και ο Πουλιγιάν ήταν καλοί στην πίσω ζώνη ενώ και ο Νανόπουλος όταν πέρασε στον αγωνιστικό χώρο κράτησε καλά στην υποδοχή. Η επίθεση, όμως, δεν ήταν το ίδιο ουσιαστική από ακραίους και κεντρικούς.
Ο Σάκης Ψάρρας εμπιστεύτηκε πλάι στον Λινάρδο τον Ρούσεφ ως κεντρικό. Ο νεαρός Βούλγαρος μπορεί να είναι ταλαντούχος κεντρικός και πανύψηλος, με 2.09 ύψος, και σαφώς ο λόγος που αποκτήθηκε ως πέμπτος ξένος ήταν για να βοηθήσει στην Ευρώπη. Ωστόσο είναι λογικό στα 19 του να μην έχει την απαραίτητη εμπειρία και σε πολλές στιγμές να μοιάζει ανέτοιμος. Αυτό φάνηκε και στο παιχνίδι με την Γιέκαμπιλς. Σε εκείνο το παιχνίδι, όμως, μια μέτρια παρουσία του δεν κόστιζε. Γενικότερα, όμως, ο Μίλωνας δεν πήρε πράγματα από τους κεντρικούς του αφού ο Γιαμαμότο φόρτωσε με επιθέσεις την Ράσελ και τον Πουλιγιάν.
Είναι εντυπωσιακό πως οι δυο τους έκαναν 52 επιθέσεις την ώρα που κανένας άλλος παίκτης του Μίωνα δεν είχε διψήφιο αριθμό επιθέσεων σε όλο το παιχνίδι. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και τα πολλά λάθη που χάρισαν εύκολους πόντους στη Λας Πάλμας αφού τόσο ο Ράσελ όσο και ο Πουλιγιάν δεν είχαν το ίδιο καθαρό μυαλό όσο η ώρα περνούσε και ο Μίλωνας γινόταν προβλέψιμος και ευανάγνωστος από τους αντιπάλους. Και όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα όχι ιδιαίτερα πιεστική από το σερβίς.
Η Λας Πάλμας είναι μια ομάδα επιπέδου Champions League και αυτό το είδαμε και πέρυσι με την πορεία της αλλά και φέτος καθώς αγωνίστηκε κόντρα στον Ολυμπιακό στα προκριματικά. Έχει ταχύτητα στο παιχνίδι της και έχει ποιότητα αλλά κυρίως έχει εμπειρία. Παρόλα αυτά ο Μίλωνας την κοίταξε στα μάτια και ο λόγος που δεν πήρε θετικό αποτέλεσμα είναι ότι πλήρωσε δικά του λάθη. Δεν υπέστη κάποιου είδους πανωλεθρία ούτε «λιποθύμησε» από το άγχος. Δεν κατάφερε να διαβάσει το παιχνίδι του αντιπάλου στα κομβικά σημεία των πρώτων δύο σετ και κυρίως δεν έφτασε στα συνηθισμένα του επίπεδα των σερβίς.
Η αλήθεια είναι πως ο επαναληπτικός είναι δύσκολος και δεν αρκούν τρία σετ αλλά χρειάζεται καθαρό σκορ και επιπλέον χρυσό σετ. Ο Μίλωνας πέρυσι έδειξε ότι είναι η ομάδα των θαυμάτων ή για να είμαστε πιο σωστοί ότι είναι μια ομάδα που δε νιώθει φόβο όταν βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Εκεί, όμως, δε θα έχει περιθώρια λάθους. Αυτή είναι η πρόκληση της ομάδας του Σάκη Ψάρρα που συνήθως δείχνει ότι όταν παθαίνει μαθαίνει και επιστρέφει πιο δυνατή.
