Καμιά φορά τα πράγματα δε χρειάζονται ιδιαίτερα πολλά λόγια ή εις βάθος ανάλυση. Η Μόντσα είναι μια ομάδα που λίγους μήνες πριν έπαιζε στους τελικούς του ιταλικού πρωταθλήματος, με ότι και αν αυτό συνεπάγεται, έφτασε μια ανάσα από ευρωπαϊκό τίτλο και τώρα φιλοδοξεί κάτι μεγάλο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Μπορεί να μην έχει πλέον τον Τακαχάσι και τον Γκαλάσι στο ρόστερ, ενώ ο Χουαντορένα είναι τραυματίας, αλλά η ομάδα εξακολουθεί να σφύζει από ποιότητα.
Ο Αντρέα Γκαρντίνι μπορεί να πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της προπονητικής του καριέρας στην Πολωνία αλλά ξέρει καλά τα δεδομένα των ιταλικών ομάδων, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες τους. Ο κόουτς του Ολυμπιακού πήγε σε όλο το παιχνίδι με μια σταθερή ομάδα και οι μόνες αλλαγές που έκανε ήταν για πολύ συγκεκριμένο λόγο και για μικρό διάστημα στο τέταρτο και το πέμπτο σετ. Η εξήγηση είναι πολύ απλή, οι παίκτες του ήταν σε ετοιμότητα, το πλάνο λειτούργησε καλά και ο Ολυμπιακός ήταν μέσα στη διεκδίκηση όλων των σετ. Τα μεγάλα παιχνίδια είναι για τους μεγάλους παίκτες και αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση του Ατανασίεβιτς. Ο Σέρβος έδινε το ρυθμό και οι υπόλοιποι ακολουθούσαν σαν καλορυθμισμένη μηχανή.
Απέναντι σε μια ομάδα που μπορεί να βρει πόντους με κάθε τρόπο ο Ολυμπιακός το πρώτο και σημαντικότερο που έκανε ήταν να αντέξει στην υποδοχή του. Η Μόντσα δεν έκανε ιδιαίτερη ζημιά από τη γραμμή του σερβίς και αυτό έφερε το παιχνίδι πιο κοντά στα μέτρα των ερυθρολεύκων. Οι κεντρικοί του Ολυμπιακού έκαναν εξαιρετική δουλειά πάνω στο φιλέ και ο Ζάιτσεφ, ένα από τα πιο δυνατά όπλα της Μόντσα, έμεινε στα… ρηχά. Από τους βασικούς παίκτες του Ολυμπιακού, αν βγάλουμε από την εξίσωση τον πασαδόρο Τράβιτσα, μόνο ο Παγένκ έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό πόντων και αυτό οριακά γιατί είχε 9. Παρότι οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια εδώ φαίνεται πόσο καλό ήταν το μοίρασμα του Τράβιτσα και πως αξιοποίησε όλους τους συμπαίκτες του καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Εκτός του ότι ο Ολυμπιακός περιόρισε τα λάθη του είχε συνέπεια στις κόντρα επιθέσεις κάτι που έδωσε πολύτιμους πόντους και «έκοψε τα πόδια» των γηπεδούχων σε πολλές περιπτώσεις. Επειδή, όμως, το βόλεϊ είναι άθλημα των λεπτομερειών αυτές έκριναν το τέταρτο σετ και κατά συνέπεια και το παιχνίδι. Εκεί φαίνεται πολλές φορές ότι μια ομάδα με τη δυναμική της Μόντσα μπορεί να κερδίσει ακόμα και όταν στριμωχτεί, ακόμα και όταν δεν παίξει άριστα.
Μπορεί αυτή η ήττα να είναι επώδυνη για τον Ολυμπιακό, όχι γιατί ήταν εκτός προγράμματος ή γιατί η νίκη του ήταν δεδομένη, αλλά για το εντελώς αντίθετο. Σε ένα από τα πιο δύσκολα παιχνίδια του προγράμματος κατάφερε να φτάσει τόσο κοντά στη νίκη με καθαρό σκορ και τελικά ηττήθηκε. Παρόλα αυτά είναι φανερό ότι η ομάδα αυτή έχει σηκώσει τον πήχη ακόμα πιο ψηλά από ότι πέρυσι. Ο Ολυμπιακός δεν αρκέστηκε στο ότι την περασμένη σεζόν έφτιαξε μια καλή ομάδα αλλά φιλοδοξεί να πάει ακόμα ψηλότερα και το αποδεικνύει με κάθε τρόπο. Καλό σύνολο, αποτελεσματική δουλειά αλλά και φιλοδοξία. Το ότι βρίσκεται στο Champions League και κοντράρεται κάθε αγωνιστική με ομάδες όπως η Μόντσα, η Φενέρ και πέρυσι όπως η ΖΑΚΣΑ ή η Ζιράτ είναι κάτι που σπρώχνει την ομάδα να γίνεται καλύτερη. Όταν κανείς παίζει με καλύτερους αντιπάλους ξανά και ξανά και έχει τις απαραίτητες προϋποθέσεις καταφέρνει να βγει κερδισμένος μακροχρόνια. Και φυσικά οι ερυθρόλευκοι έχουν επενδύσει σε παίκτες που ξέρουν καλά από τέτοια δεδομένα και αυτό φάνηκε με το «καλημέρα» και πάλι.
